DOI Artikel:
Leszkowicz, Paweł: Nienaturalna selekcja: interpretacja intertekstualna "Unnatural Selection" Helen Chadwick
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14244#0180
174
\'\\\ \ \ Il S/KOWIC'Z
21. Helen Chadwick, fotografie płodów z serii Kamee, 1995 (fragmenty). Według Stilled Lives. Helen Chadwick,
Portfolio Gallery, Edinburgh 1996
tywą, u której kresu spojrzenie napotyka oko cyklopa. Wirujące żółte i zielone pasy prowadzą do fotografii
wypełnionej zieloną poświatą, otaczającą głowę prześwietloną plamami białego światła. Koncentryczny i prze-
platany układ obracających się form i kolorów przypomina halucynogenną głębię Krzyku Edvarda Muncha.
Usta nienarodzonego dziecka, otwarte w milczącej wypowiedzi, dopełniają to podobieństwo. Wizerunek
wywołuje nastrój sentymentu i uczuciowości, wzbudzający w widzu nie tylko zaciekawienie, ale i współ-
czucie w obliczu archetypicznej bezbronności.
Helen Chadwick napisała, iż Kamee, nad którymi pracuje, stają się w jej imaginacji „płótnami matczynego
ciała". W ten sposób organizmy, będące namacalnym dowodem przedwczesnej separacji, powracają do
symbolicznie wyobrażonego łona. Rozbudowane owalne ramy, otaczające fotografie, mają kształt zbliżony
do jaja, w którego wnętrzu jest zawieszony i chroniony płód. Twarz cyklopa nosi namacalne świadectwo
matczynego ciała: ponad jego niewidzącym okiem wyrasta zniekształcony nos, wyglądający niczym resztka
pępowiny. Oto realny matczyny ślad przypominający o organicznej jedności130. W XVII i XVIII wieku po-
wszechna była teoria łącząca deformacje dziecka z imaginacjami, pożądaniami i obawami matek. Przedmio-
1 D. M e 11 or, The Cameos, [w:| Stilled Lives.
\'\\\ \ \ Il S/KOWIC'Z
21. Helen Chadwick, fotografie płodów z serii Kamee, 1995 (fragmenty). Według Stilled Lives. Helen Chadwick,
Portfolio Gallery, Edinburgh 1996
tywą, u której kresu spojrzenie napotyka oko cyklopa. Wirujące żółte i zielone pasy prowadzą do fotografii
wypełnionej zieloną poświatą, otaczającą głowę prześwietloną plamami białego światła. Koncentryczny i prze-
platany układ obracających się form i kolorów przypomina halucynogenną głębię Krzyku Edvarda Muncha.
Usta nienarodzonego dziecka, otwarte w milczącej wypowiedzi, dopełniają to podobieństwo. Wizerunek
wywołuje nastrój sentymentu i uczuciowości, wzbudzający w widzu nie tylko zaciekawienie, ale i współ-
czucie w obliczu archetypicznej bezbronności.
Helen Chadwick napisała, iż Kamee, nad którymi pracuje, stają się w jej imaginacji „płótnami matczynego
ciała". W ten sposób organizmy, będące namacalnym dowodem przedwczesnej separacji, powracają do
symbolicznie wyobrażonego łona. Rozbudowane owalne ramy, otaczające fotografie, mają kształt zbliżony
do jaja, w którego wnętrzu jest zawieszony i chroniony płód. Twarz cyklopa nosi namacalne świadectwo
matczynego ciała: ponad jego niewidzącym okiem wyrasta zniekształcony nos, wyglądający niczym resztka
pępowiny. Oto realny matczyny ślad przypominający o organicznej jedności130. W XVII i XVIII wieku po-
wszechna była teoria łącząca deformacje dziecka z imaginacjami, pożądaniami i obawami matek. Przedmio-
1 D. M e 11 or, The Cameos, [w:| Stilled Lives.