DOI Artikel:
Lipińska, Aleksandra: Mecheleńskie reliefy alabastrowe w Polsce
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14244#0214
208
ALF.KSANDRA LIPIŃSKA
22. Zmartwychwstanie, 1550-1560, relief alabastrowy, Muzeum Fundacji XX Czartoryskich
w Krakowie, fot. Muzeum
w Brukseli sarkofag ukazany jest lekko ukośnie"3. Drugi typ, w którym za pomocą równoległych do kra-
wędzi reliefu linii sarkofagu i izokefalicznej kompozycji postaci silnie zaakcentowane są kierunki poziome,
zastosował Cornelis Floris w lektorium w Tournai, powstałym w latach 1570-1573114. Oba typy kompozycji
odnajdujemy w reliefach mecheleńskich: pierwszy przykładowo w reliefie z Szépmûvészeti Muzeum w Bu-
dapeszcie (il. 34)"5, drugi - w obu egzemplarzach polskich (kat. nr 8116, 16, il. 31).
Temat Ostatniej Wieczerzy był w repertuarze mecheleńskich warsztatów jednym z najpopularniejszych,
co być może oznaczało liczenie się z wymaganiami rosnącej liczby nabywców protestanckich. Ostatnia
Wieczerza jako ilustracja fundamentalnego dogmatu zreformowanego wyznania była tematem polecanym
przez samego Lutra117. Obie plakiety w polskich zbiorach (kat. nr 11, 13, il. 35, 15) ukazują najpopularniej-
szy w Mechelen schemat - moment udzielenia przez Chrystusa komunii Judaszowi. Niewielkie różnice
pomiędzy dziesiątkami niemal identycznych plakiet widoczne są w sposobie opracowania tła - zazwyczaj
jest to iluzjonistyczna architektura z niszami, w których umieszczono posągi (il. 36) lub jak w plakietach
z Niedzicy (il. 15) i Muzeum Fundacji XX Czartoryskich (il. 35), baldachim z podwieszonymi kotarami.
"'Ołtarz z katedry śś. Guduli i Michała w Brukseli - Roggen 1953, ił. 9; relief z Muséum voor Schone Kunste przypi-
sywany Monetowi nr inw. 756.
114 Huy s m an s 1996, il. 256.
115 Szmodis-Eszlary 1969.
116 Zaginiony relief z epitafium Loitzów por. Drost 1963, s. 158; Keller 1983.
117 Harasimowicz 1980, s. 80.
ALF.KSANDRA LIPIŃSKA
22. Zmartwychwstanie, 1550-1560, relief alabastrowy, Muzeum Fundacji XX Czartoryskich
w Krakowie, fot. Muzeum
w Brukseli sarkofag ukazany jest lekko ukośnie"3. Drugi typ, w którym za pomocą równoległych do kra-
wędzi reliefu linii sarkofagu i izokefalicznej kompozycji postaci silnie zaakcentowane są kierunki poziome,
zastosował Cornelis Floris w lektorium w Tournai, powstałym w latach 1570-1573114. Oba typy kompozycji
odnajdujemy w reliefach mecheleńskich: pierwszy przykładowo w reliefie z Szépmûvészeti Muzeum w Bu-
dapeszcie (il. 34)"5, drugi - w obu egzemplarzach polskich (kat. nr 8116, 16, il. 31).
Temat Ostatniej Wieczerzy był w repertuarze mecheleńskich warsztatów jednym z najpopularniejszych,
co być może oznaczało liczenie się z wymaganiami rosnącej liczby nabywców protestanckich. Ostatnia
Wieczerza jako ilustracja fundamentalnego dogmatu zreformowanego wyznania była tematem polecanym
przez samego Lutra117. Obie plakiety w polskich zbiorach (kat. nr 11, 13, il. 35, 15) ukazują najpopularniej-
szy w Mechelen schemat - moment udzielenia przez Chrystusa komunii Judaszowi. Niewielkie różnice
pomiędzy dziesiątkami niemal identycznych plakiet widoczne są w sposobie opracowania tła - zazwyczaj
jest to iluzjonistyczna architektura z niszami, w których umieszczono posągi (il. 36) lub jak w plakietach
z Niedzicy (il. 15) i Muzeum Fundacji XX Czartoryskich (il. 35), baldachim z podwieszonymi kotarami.
"'Ołtarz z katedry śś. Guduli i Michała w Brukseli - Roggen 1953, ił. 9; relief z Muséum voor Schone Kunste przypi-
sywany Monetowi nr inw. 756.
114 Huy s m an s 1996, il. 256.
115 Szmodis-Eszlary 1969.
116 Zaginiony relief z epitafium Loitzów por. Drost 1963, s. 158; Keller 1983.
117 Harasimowicz 1980, s. 80.