DOI Artikel:
Talbierska, Jolanta: Twórczość Stefana della Belli (1610-1664)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0093
92
JOLANTA TALBIERSKA
7. Adriaen Haelwegh, Portret księcia Lorenza de'Medici,
miedzioryt, Gabinet Rycin BUW. Fot. autorka
niejsze obrazy z kolekcji medycejskich. Févere służył dla dworu prawie 50 lat, z trzyletnią przerwą (1647-
-1650) na pobyt w Paryżu. Przy pracach malarsko-dekoracyjnych w Palazzo Pitti oprócz toskańczyków -
Cecca Bravo (Francesco Montelatici 1601-1661), Francesca Furiniego (1603-1646), Giovanniego da San
Giovanni (Giovanni Mannozzi 1592-1636) - zatrudnieni byli bolończycy: Agostino Mitelli (1609-1660)
i Angelo Michèle.
Środowisko, w którym kształtowała się świadomość artystyczna Della Belli, tworzyły warsztaty rzeź-
biarzy i złotników, wywodzących się zwłaszcza z atelier Giambologni (1529-1608), przebywającego we
Florencji od 1555 r. W jego pracowni znaleźli się stryj Gasparo delia Bella i ojciec Francesco, który jednak
zmarł zbyt wcześnie aby zostać mistrzem syna. Ojcem chrzestnym Stefana był Piętro Tacca (1577-1640),
najzdolniejszy z uczniów Giambologni, autor m.in. spiżowych figur niewolników na pomniku wielkiego
księcia Ferdynanda I w Livorno, uwiecznionego później w akwaforcie Della Belli (V. 844). W latach 1620-
-1630, po śmierci Cosima II, w czasie regencji Krystyny Lotaryńskiej, wielu artystów opuściło Uffizie:
Jacques Callot, Napoletano, kompozytor Girolamo Frescobaldi czy lioński rytownik Jacques Stella, który
przeniósł się do Rzymu. Szczególnie ważna dla początkowej edukacji Stefana delia Belli była znacząca
i bardzo ceniona przez dwór działalność peintre-graveurs, uprawiających akwafortę: Antonia Tempesty (1555-
-1630), Bernarda Buontalentiego (1536-1608), Remigia Cantagalliny (1592- po 1635), Giulia Parigiego
(1571-1635)82, Ercole'a Bazzicaluvy (ок. 1610-1664) i pochodzącego z Nancy Jacques'a Callota (1583-
-1635), który mimo iż szkolił się w graficznym atelier Cantagalliny, przyćmił sławą swojego mistrza i in-
nych ówczesnych rytowników florenckich83. Był czynny we Florencji w latach 1611-1621, a więc Della
A.M. Negro Spina, Giulio Parigi e gli incisori delia sua cerchia, Napoli 1983.
83 G.V. D i 11 o n, Jacques Callot entre Rome et Florence: quelques remarques sur la formation du graveur, [w:] Jacques
Callot..., s. 67-89.
JOLANTA TALBIERSKA
7. Adriaen Haelwegh, Portret księcia Lorenza de'Medici,
miedzioryt, Gabinet Rycin BUW. Fot. autorka
niejsze obrazy z kolekcji medycejskich. Févere służył dla dworu prawie 50 lat, z trzyletnią przerwą (1647-
-1650) na pobyt w Paryżu. Przy pracach malarsko-dekoracyjnych w Palazzo Pitti oprócz toskańczyków -
Cecca Bravo (Francesco Montelatici 1601-1661), Francesca Furiniego (1603-1646), Giovanniego da San
Giovanni (Giovanni Mannozzi 1592-1636) - zatrudnieni byli bolończycy: Agostino Mitelli (1609-1660)
i Angelo Michèle.
Środowisko, w którym kształtowała się świadomość artystyczna Della Belli, tworzyły warsztaty rzeź-
biarzy i złotników, wywodzących się zwłaszcza z atelier Giambologni (1529-1608), przebywającego we
Florencji od 1555 r. W jego pracowni znaleźli się stryj Gasparo delia Bella i ojciec Francesco, który jednak
zmarł zbyt wcześnie aby zostać mistrzem syna. Ojcem chrzestnym Stefana był Piętro Tacca (1577-1640),
najzdolniejszy z uczniów Giambologni, autor m.in. spiżowych figur niewolników na pomniku wielkiego
księcia Ferdynanda I w Livorno, uwiecznionego później w akwaforcie Della Belli (V. 844). W latach 1620-
-1630, po śmierci Cosima II, w czasie regencji Krystyny Lotaryńskiej, wielu artystów opuściło Uffizie:
Jacques Callot, Napoletano, kompozytor Girolamo Frescobaldi czy lioński rytownik Jacques Stella, który
przeniósł się do Rzymu. Szczególnie ważna dla początkowej edukacji Stefana delia Belli była znacząca
i bardzo ceniona przez dwór działalność peintre-graveurs, uprawiających akwafortę: Antonia Tempesty (1555-
-1630), Bernarda Buontalentiego (1536-1608), Remigia Cantagalliny (1592- po 1635), Giulia Parigiego
(1571-1635)82, Ercole'a Bazzicaluvy (ок. 1610-1664) i pochodzącego z Nancy Jacques'a Callota (1583-
-1635), który mimo iż szkolił się w graficznym atelier Cantagalliny, przyćmił sławą swojego mistrza i in-
nych ówczesnych rytowników florenckich83. Był czynny we Florencji w latach 1611-1621, a więc Della
A.M. Negro Spina, Giulio Parigi e gli incisori delia sua cerchia, Napoli 1983.
83 G.V. D i 11 o n, Jacques Callot entre Rome et Florence: quelques remarques sur la formation du graveur, [w:] Jacques
Callot..., s. 67-89.