DOI article:
Talbierska, Jolanta: Twórczość Stefana della Belli (1610-1664)
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0095
94
JOLANTA TALBIERSKA
8. Stefano delia Bella, Bankiet Piacevoli, akwaforta, Gabinet Rycin BUW. Fot. autorka
i Lucasa van Leyden . W tym pierwszym okresie wykonał również kopie ryciny Guercina (Głowa mło-
dzieńca95) i Guida Reniego - akwafortę Trzy putta z tacą96.
Terminując u Giovanniego Battisty Vanniego, lub może wcześniej, Stefano musiał poznać Remigia
Cantagallinę, który wraz z Giuliem Parigim był florenckim nauczycielem Callota w zakresie akwafortowego
pejzażu97. Cantagallina i jego przyjaciel (później także przyjaciel Della Belli) Michelangelo Buonarotti,
zwany Młodszym, poeta i autor spektakli wystawianych we Florencji z okazji licznych świąt w latach 1610-
-162098, wprowadzili Della Bellę w 1625 r. do atelier Cesarego Dandiniego. Stefano próbował tam z powo-
dzeniem malarstwa, aby jednak powrócić do rysunku i rytownictwa, a szczególnie akwaforty, która - jak
pisał Baldinucci - zgodna była z jego temperamentem, choć nieobce mu pozostały prace wykonane ryl-
cem99. Cesare Dandini był zafascynowany graficzną twórczością Albrechta Diirera. Być może właśnie w tym
czasie Della Bella wykonał doskonałą kopię miedziorytu Diirera Pokuta Jana Chryzostoma100'. Cantagallina
jako rytownik znany był m.in. z serii 12 pejzaży z 1603 r. utrzymanych w klimacie Paula Brila, który to styl
imitowali później Ercole Bazzicaluva oraz dwaj architekci, rytownicy, inżynierowie, specjaliści od maszynerii
94 Wiedeń, Graphische Sammlung Albertina, Birke, Kertész 1995, inv. 11243-11253, 11278, z drzeworytów Hansa
Holbeina Tańce śmierci, według Albrechta Diirera: czaszki [А. В art s с h, Le peintre graveur, vol. I - XXI, Vienne 1803-1821
(dalej cyt.: В.), VII, nr 101, s. 109; The Illustrated Bartsch, Abaris Books, vol. 1, New York 1978 - (dalej cyt.: IB), 10 (7), nr 101
(109), s. 88] i siedząca kobieta z drzeworytu Narodziny Marii [Birke, Kertész 1995, inv. 11291, il.; В. VII, nr 80, s. 131; IB, 10
(7), nr 80 (131), s.175]; Birke, Kertész 1995, inv. 11266, 11286 Droga na Golgotę (Kalvarienberg), Putyfar i Józef, Pyram
i Tysbe Lucasa van Leyden [В. VII, nr 18, s. 347, nr 21, s. 348-349, nr 74, s. 380-381, nr 135, s. 409; IB, 12 (7), nr 18 (347),
s. 150, nr 74-1 (380), s. 206, nr 21 (348), s. 153, nr 135 (409), s. 269].
95 Talbierska 2001, kat. I. 5, s. 39, il. s. 281.
96 Akwaforta, 166 x 127 mm, IB, 18 [40], nr 18 [290], il. s. 169; Talbierska 2001, kat. I. 7, s. 40, il. s. 281.
97 M. Grivel, Le Commerce de l'estampe à Paris au XVIIe siècle, Genève 1986 (dalej cyt.: Grivel 1986), s. 149.
98 Viatte 1974, s. 21.
"Baldinucci, Notizie..., s. 188.
100 Talbierska 2001, kat. I. 6, il. s. 281.
JOLANTA TALBIERSKA
8. Stefano delia Bella, Bankiet Piacevoli, akwaforta, Gabinet Rycin BUW. Fot. autorka
i Lucasa van Leyden . W tym pierwszym okresie wykonał również kopie ryciny Guercina (Głowa mło-
dzieńca95) i Guida Reniego - akwafortę Trzy putta z tacą96.
Terminując u Giovanniego Battisty Vanniego, lub może wcześniej, Stefano musiał poznać Remigia
Cantagallinę, który wraz z Giuliem Parigim był florenckim nauczycielem Callota w zakresie akwafortowego
pejzażu97. Cantagallina i jego przyjaciel (później także przyjaciel Della Belli) Michelangelo Buonarotti,
zwany Młodszym, poeta i autor spektakli wystawianych we Florencji z okazji licznych świąt w latach 1610-
-162098, wprowadzili Della Bellę w 1625 r. do atelier Cesarego Dandiniego. Stefano próbował tam z powo-
dzeniem malarstwa, aby jednak powrócić do rysunku i rytownictwa, a szczególnie akwaforty, która - jak
pisał Baldinucci - zgodna była z jego temperamentem, choć nieobce mu pozostały prace wykonane ryl-
cem99. Cesare Dandini był zafascynowany graficzną twórczością Albrechta Diirera. Być może właśnie w tym
czasie Della Bella wykonał doskonałą kopię miedziorytu Diirera Pokuta Jana Chryzostoma100'. Cantagallina
jako rytownik znany był m.in. z serii 12 pejzaży z 1603 r. utrzymanych w klimacie Paula Brila, który to styl
imitowali później Ercole Bazzicaluva oraz dwaj architekci, rytownicy, inżynierowie, specjaliści od maszynerii
94 Wiedeń, Graphische Sammlung Albertina, Birke, Kertész 1995, inv. 11243-11253, 11278, z drzeworytów Hansa
Holbeina Tańce śmierci, według Albrechta Diirera: czaszki [А. В art s с h, Le peintre graveur, vol. I - XXI, Vienne 1803-1821
(dalej cyt.: В.), VII, nr 101, s. 109; The Illustrated Bartsch, Abaris Books, vol. 1, New York 1978 - (dalej cyt.: IB), 10 (7), nr 101
(109), s. 88] i siedząca kobieta z drzeworytu Narodziny Marii [Birke, Kertész 1995, inv. 11291, il.; В. VII, nr 80, s. 131; IB, 10
(7), nr 80 (131), s.175]; Birke, Kertész 1995, inv. 11266, 11286 Droga na Golgotę (Kalvarienberg), Putyfar i Józef, Pyram
i Tysbe Lucasa van Leyden [В. VII, nr 18, s. 347, nr 21, s. 348-349, nr 74, s. 380-381, nr 135, s. 409; IB, 12 (7), nr 18 (347),
s. 150, nr 74-1 (380), s. 206, nr 21 (348), s. 153, nr 135 (409), s. 269].
95 Talbierska 2001, kat. I. 5, s. 39, il. s. 281.
96 Akwaforta, 166 x 127 mm, IB, 18 [40], nr 18 [290], il. s. 169; Talbierska 2001, kat. I. 7, s. 40, il. s. 281.
97 M. Grivel, Le Commerce de l'estampe à Paris au XVIIe siècle, Genève 1986 (dalej cyt.: Grivel 1986), s. 149.
98 Viatte 1974, s. 21.
"Baldinucci, Notizie..., s. 188.
100 Talbierska 2001, kat. I. 6, il. s. 281.