DOI Artikel:
Chrościcki, Juliusz A.: Rezydencje Marii Medycejskiej: od Palazzo Pitti do Palais du Luxembourg
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14574#0133
REZYDENCJE MARII MEDYCEJSKIEJ. OD PALAZZO PITTI DO PALAIS DU LUXEMBOURG
129
5. Fragment fasady skrzydła zamykającego dziedziniec
zamku Monteceaux-en-Brie. Rys. J. Gentillâtre
było symboliczne określenie króla Henryka IV jako niezwyciężonego Jowisza, znane z jego ikonografii.
Po śmierci Toussaint Dubreuil w roku 1602, inny malarz Jacob Bunel kontynuował dekorację sklepienia
Galerii w Luwrze, a w 1607 r. podpisał kontrakt na serię wspomnianych portretów królewskich. Było to
najważniejsze wnętrze ukończone dla Henryka IV, a użytkowane przez Marię Medycejską jako regentkę.
Niestety, wspomniana Galeria Królewska została całkowicie spalona w 1661 г., a jej obecna forma pod
nazwą Galeria Apollina, dekorowana w XVII i XIX w., otwarta dla publiczności po długoletniej konserwacji
w grudniu 2004 г., nie nawiązuje do epoki Henryka IV.
W roku 1615, już po przeprowadzce królowej-matki na parter Luwru, jej apartament miał dwa równo-
ległe ciągi ceremonialne. Znajdował sie bezpośrednio pod dawnym apartamentem Henryka IV, od strony
południowej (il. 2). Od dziedzińca przez Salle de Gardes (Sala Straży) najbardziej zaufani mogli wejść
prosto do Kaplicy prywatnej i małego prywatnego gabinetu, ale większość kierowana była do Antichambre
(równoległego do Kaplicy i Prywatnego Gabinetu), skąd można było wewnętrznym korytarzykiem przejść
do Grand Cabinet (pełniącego funkcje sali audiencjonalnej, gdzie wiele osób stale oczekiwało na królową-
matkę) lub do Petit Cabinet, co było wyróżnieniem dla gości. Ostatnia z sal, tylko wyjątkowo dostępna dla
przybyłych, to Chambre de la Reine (Sypialnia), skąd drzwi prowadziły do Garderoby43. Główny ciąg po-
mieszczeń apartamentu był od strony elewacji pałacowej, a korytarze od dziedzińca. Przez wąską klatkę
schodową można było wejść na piętro królewskie lub zejść niezauważonym.
42 F. В a r d o n. Le Portrait mythologique à la cour de France sous Henri IV et Louis XIII: mythologie et politique, Paris 1974,
passim.
43 A. Erlande-Brandenbourg, Les appartements de la reine mère Marie de Médicis au Louvre, „Bulletin de la Société
de l'Histoire de l'Art français", 1965, s. 105-113.
129
5. Fragment fasady skrzydła zamykającego dziedziniec
zamku Monteceaux-en-Brie. Rys. J. Gentillâtre
było symboliczne określenie króla Henryka IV jako niezwyciężonego Jowisza, znane z jego ikonografii.
Po śmierci Toussaint Dubreuil w roku 1602, inny malarz Jacob Bunel kontynuował dekorację sklepienia
Galerii w Luwrze, a w 1607 r. podpisał kontrakt na serię wspomnianych portretów królewskich. Było to
najważniejsze wnętrze ukończone dla Henryka IV, a użytkowane przez Marię Medycejską jako regentkę.
Niestety, wspomniana Galeria Królewska została całkowicie spalona w 1661 г., a jej obecna forma pod
nazwą Galeria Apollina, dekorowana w XVII i XIX w., otwarta dla publiczności po długoletniej konserwacji
w grudniu 2004 г., nie nawiązuje do epoki Henryka IV.
W roku 1615, już po przeprowadzce królowej-matki na parter Luwru, jej apartament miał dwa równo-
ległe ciągi ceremonialne. Znajdował sie bezpośrednio pod dawnym apartamentem Henryka IV, od strony
południowej (il. 2). Od dziedzińca przez Salle de Gardes (Sala Straży) najbardziej zaufani mogli wejść
prosto do Kaplicy prywatnej i małego prywatnego gabinetu, ale większość kierowana była do Antichambre
(równoległego do Kaplicy i Prywatnego Gabinetu), skąd można było wewnętrznym korytarzykiem przejść
do Grand Cabinet (pełniącego funkcje sali audiencjonalnej, gdzie wiele osób stale oczekiwało na królową-
matkę) lub do Petit Cabinet, co było wyróżnieniem dla gości. Ostatnia z sal, tylko wyjątkowo dostępna dla
przybyłych, to Chambre de la Reine (Sypialnia), skąd drzwi prowadziły do Garderoby43. Główny ciąg po-
mieszczeń apartamentu był od strony elewacji pałacowej, a korytarze od dziedzińca. Przez wąską klatkę
schodową można było wejść na piętro królewskie lub zejść niezauważonym.
42 F. В a r d o n. Le Portrait mythologique à la cour de France sous Henri IV et Louis XIII: mythologie et politique, Paris 1974,
passim.
43 A. Erlande-Brandenbourg, Les appartements de la reine mère Marie de Médicis au Louvre, „Bulletin de la Société
de l'Histoire de l'Art français", 1965, s. 105-113.