DOI Artikel:
Chrościcki, Juliusz A.: Rezydencje Marii Medycejskiej: od Palazzo Pitti do Palais du Luxembourg
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14574#0136
132
JULIUSZ A. CHROŚCICKJ
8. Sala Rubensa w Musée du Louvre z 24. obrazami cyklu Życie Marii Medycejskiej,
pierwotnie w Galerii Wschodniej Pałacu Luksemburskiego. Fot. J.A. Chrościcki, 2004
Nie był to ostatni list w tej sprawie. Osiem dni później Maria Medycejska, rządząca Francją w imieniu
młodego króla, zażądała od ciotki: „...une entière inteligence du modelle [...] et des mesures et proportions
de toutes les pièces [!]"49. Inny architekt pozostający w jej służbie, Louis Métezeau, miał udać się do Flo-
rencji, aby wykonać na miejscu rzuty budowli, pomierzyć elewacje i wiernie odrysować układ pomieszczeń.
Wreszcie na koniec określiła swój cel: „Je desirerois que vous m'en envoyassiez le plan avec les élévations
pour faires imiter en ce que Je trouveray plus à propos [...]"50. Od rządzącej Florencją księżnej Krystyny
domagała się więc w kolejnych listach szczegółowych rysunków i modeli Palazzo Pitti, aby móc dowolnie
go naśladować (imitować) przy projektowaniu swego nowego pałacu, określanego skromnie w liście jako
„ma maison"!
„Skopiowanie" dyspozycji wnętrz czy elewacji tego pałacu miało więc charakter symbolicznego po-
wrotu do tradycji medycejskiej, która miała być wykorzystana w Paryżu wedle uznania samej królowej-
-matki. Jesienią 1611 r. przyszła rezydencja paryska regentki nie była jeszcze określona pod względem
stylistycznym i funkcjonalnym. U podstaw koncepcji Palais du Luxembourg leżała chęć Marii nawiązania
do tradycji rodzinnej Medyceuszy. Szczególnie ważne, moim zdaniem, było powtórzenie florenckiego ukła-
du urbanistycznego przez ustawienia Palais du Luxembourg względem biegu ulicy (nazywanej w Paryżu rue
Vaugirard) od północy, a rozległego ogrodu od południa. Apartamenty prywatne królowej-matki mieściły się
od strony wschodniej, łącząc się, przez Galerię z wschodnio-południowym światłem, z największym wów-
czas w Paryżu ogrodem. Jego pełny program nawiązywał do ogrodu Boboli (il. 4. 6. 7).
Henri Sauvai napisał przed 1660 г.: „c'étoit une Princesse Toscane qui vouloit faire éclater en France
Tordre de sa Patrie"51, myśląc zapewne o porządkach doryckich i jońskich „przecinanych" formach rusty-
kalnych.
49 Ibidem, s. 188.
50 Ibidem, s. 188.
51 H. S a u v a l, Histoire et recherches de Antiquités de la ville de Paris. Paris 1724. 111. s. 7 (również reprint: Genève 1973).
Tekst napisany około 1660 г., a opublikowany później.
JULIUSZ A. CHROŚCICKJ
8. Sala Rubensa w Musée du Louvre z 24. obrazami cyklu Życie Marii Medycejskiej,
pierwotnie w Galerii Wschodniej Pałacu Luksemburskiego. Fot. J.A. Chrościcki, 2004
Nie był to ostatni list w tej sprawie. Osiem dni później Maria Medycejska, rządząca Francją w imieniu
młodego króla, zażądała od ciotki: „...une entière inteligence du modelle [...] et des mesures et proportions
de toutes les pièces [!]"49. Inny architekt pozostający w jej służbie, Louis Métezeau, miał udać się do Flo-
rencji, aby wykonać na miejscu rzuty budowli, pomierzyć elewacje i wiernie odrysować układ pomieszczeń.
Wreszcie na koniec określiła swój cel: „Je desirerois que vous m'en envoyassiez le plan avec les élévations
pour faires imiter en ce que Je trouveray plus à propos [...]"50. Od rządzącej Florencją księżnej Krystyny
domagała się więc w kolejnych listach szczegółowych rysunków i modeli Palazzo Pitti, aby móc dowolnie
go naśladować (imitować) przy projektowaniu swego nowego pałacu, określanego skromnie w liście jako
„ma maison"!
„Skopiowanie" dyspozycji wnętrz czy elewacji tego pałacu miało więc charakter symbolicznego po-
wrotu do tradycji medycejskiej, która miała być wykorzystana w Paryżu wedle uznania samej królowej-
-matki. Jesienią 1611 r. przyszła rezydencja paryska regentki nie była jeszcze określona pod względem
stylistycznym i funkcjonalnym. U podstaw koncepcji Palais du Luxembourg leżała chęć Marii nawiązania
do tradycji rodzinnej Medyceuszy. Szczególnie ważne, moim zdaniem, było powtórzenie florenckiego ukła-
du urbanistycznego przez ustawienia Palais du Luxembourg względem biegu ulicy (nazywanej w Paryżu rue
Vaugirard) od północy, a rozległego ogrodu od południa. Apartamenty prywatne królowej-matki mieściły się
od strony wschodniej, łącząc się, przez Galerię z wschodnio-południowym światłem, z największym wów-
czas w Paryżu ogrodem. Jego pełny program nawiązywał do ogrodu Boboli (il. 4. 6. 7).
Henri Sauvai napisał przed 1660 г.: „c'étoit une Princesse Toscane qui vouloit faire éclater en France
Tordre de sa Patrie"51, myśląc zapewne o porządkach doryckich i jońskich „przecinanych" formach rusty-
kalnych.
49 Ibidem, s. 188.
50 Ibidem, s. 188.
51 H. S a u v a l, Histoire et recherches de Antiquités de la ville de Paris. Paris 1724. 111. s. 7 (również reprint: Genève 1973).
Tekst napisany około 1660 г., a opublikowany później.