DOI article:
Krasny, Piotr: Lwowskie środowisko artystyczne wobec idei symbiozy sztuk w wystroju i wyposażeniu wnętrz sakralnych (1730 - 1780)
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14574#0176
164
PIOTR KRASNY
9. Niezrealizowany projekt ołtarza głównego dla kościoła
Benedyktynów w Zwettl, lata 30. XVIII w.. Matthias Steinl.
Wg L. Ptihringer-Zwanowetz, Matthias Steinl, Wien-Miinchen 1966
o wzorowanej zapewne na dziełach Matthiasa Steinla ażurowej strukturze (il. 9)95, założonej na planie otwartej
elipsy i zwieńczony pofalowanym belkowaniem, zapanował nad przestrzenią prezbiterium, a pozostałe oł-
tarze, flankowane fantazyjnymi kompozycjami pilastrów i kolumn zdynamizowały przestrzeń przęseł naw
bocznych. Walory architektoniczne ołtarzy były podnoszone w olbrzymim stopniu przez rzeźby Jana Jerze-
go Pinsla i jego warsztatu, przyciągając wzrok widza patetycznym dramatyzmem póz i rysów twarzy oraz
niezwykłym drapowaniem materii, jakby rozrzuconej wirującym wiatrem. Tak precyzyjne uzgodnienie wyrazu
artystycznego struktur ołtarzowych i zdobiących je rzeźb wymagało ścisłej współpracy i podobnej wrażli-
wości architekta i snycerza, która prowadziła nieraz do zatarcia funkcjonalnych granic pomiędzy uprawia-
nymi przez nich dziedzinami. Kapitele po bokach pola środkowego ołtarza zostały bowiem ,,zawieszone"
w powietrzu, a ich podtrzymywanie powierzono figurkom aniołów. Ambona w Horodence sprawiała wręcz
wrażenie zbudowanej z wielkiej liczby rzeźb, reliefów i olbrzymich rocaille'i, zaś jej struktura architekto-
niczna była ograniczona wyłącznie do skromnego stelażu.
" Zob. zwłaszcza projekty ołtarzy głównych dla kościołów Benedyktynów Zwettl i Klosterneuburgu w: L. Piihringer-
- Z w an o w e t z, Matthias Steinl, Wien-Miinchen 1966, s. 95-100, 241-242, il. 195, 223-226.
PIOTR KRASNY
9. Niezrealizowany projekt ołtarza głównego dla kościoła
Benedyktynów w Zwettl, lata 30. XVIII w.. Matthias Steinl.
Wg L. Ptihringer-Zwanowetz, Matthias Steinl, Wien-Miinchen 1966
o wzorowanej zapewne na dziełach Matthiasa Steinla ażurowej strukturze (il. 9)95, założonej na planie otwartej
elipsy i zwieńczony pofalowanym belkowaniem, zapanował nad przestrzenią prezbiterium, a pozostałe oł-
tarze, flankowane fantazyjnymi kompozycjami pilastrów i kolumn zdynamizowały przestrzeń przęseł naw
bocznych. Walory architektoniczne ołtarzy były podnoszone w olbrzymim stopniu przez rzeźby Jana Jerze-
go Pinsla i jego warsztatu, przyciągając wzrok widza patetycznym dramatyzmem póz i rysów twarzy oraz
niezwykłym drapowaniem materii, jakby rozrzuconej wirującym wiatrem. Tak precyzyjne uzgodnienie wyrazu
artystycznego struktur ołtarzowych i zdobiących je rzeźb wymagało ścisłej współpracy i podobnej wrażli-
wości architekta i snycerza, która prowadziła nieraz do zatarcia funkcjonalnych granic pomiędzy uprawia-
nymi przez nich dziedzinami. Kapitele po bokach pola środkowego ołtarza zostały bowiem ,,zawieszone"
w powietrzu, a ich podtrzymywanie powierzono figurkom aniołów. Ambona w Horodence sprawiała wręcz
wrażenie zbudowanej z wielkiej liczby rzeźb, reliefów i olbrzymich rocaille'i, zaś jej struktura architekto-
niczna była ograniczona wyłącznie do skromnego stelażu.
" Zob. zwłaszcza projekty ołtarzy głównych dla kościołów Benedyktynów Zwettl i Klosterneuburgu w: L. Piihringer-
- Z w an o w e t z, Matthias Steinl, Wien-Miinchen 1966, s. 95-100, 241-242, il. 195, 223-226.