LWOWSKIE ŚRODOWISKO ARTYSTYCZNE WOBEC IDEI SYMBIOZY SZTUK
171
15. Przemyśl, kościół Franciszkanów, ołtarz główny, 1761-1765,
architektura i rzeźby Piotr Polejowski. Fot. M. Kurzej
parapetów sprawia, że mimo skromnych rozmiarów przyciągają one wzrok widza, dzięki czemu ich pofa-
lowane powierzchnie wprowadzają element dynamizmu w jednostajne płaszczyzny ścian nawy.
Za kolejne wybitne dzieło Piotra Polejowskiego należy uznać ołtarz główny kościoła Dominikanów
w Podkamieniu (il. 16)'19, wznoszony od 12 marca 1764 r. z funduszy przekazanych przez Mikołaja Bazy-
lego Potockego w celu godnego wyeksponowania cudownego obrazu Matki Boskiej120. Wyszukana struktura
przestrzenna tego ołtarza rozwinięta na planie otwartej elipsy, zarysowanej przez wolno stojące kolumny na
wysokich piedestałach i wymyślne postumenty figur, nawiązuje w twórczy sposób do ołtarza głównego
kościoła Misjonarzy w Horodence. Wrażenie rozfalowania powierzchni retabulum wzmagają nadto znane
nam już z Przemyśla bardzo charakterystyczne wygięcia belkowania, a także dramatyczne pozy figur, wy-
konanych zapewne przez warsztat Fesingerów121. Ołtarz „naciera" swoimi dynamicznymi formami na wy-
119 Wystrój ten został poważnie uszkodzony podczas działań wojennych w 1944 г.. a następnie całkowicie zniszczony w okre-
sie, w którym klasztor podkamieniecki pełnił funkcję więzienia KGB.
120Barącz, op. cit., s. 296. 300.
121 Podobieństwo rzeźb z podkamienieckiego ołtarza głównego do dzieł warsztatu Fesingerów dostrzegł Zbigniew Hornung.
Stwierdził on jednak kategorycznie, że ich autorem nie był Sebastian, lecz jego brat Fabian Fesinger. Hornung. Majster Pinsei...
s. 26-28. Trudno zweryfikować tę opinię, ponieważ dorobek Fabiana Fesingera jest niemal nierozeznany. Najbezpieczniej jest
określić rzeźby jako dzieło warsztatu Fesingerów.
171
15. Przemyśl, kościół Franciszkanów, ołtarz główny, 1761-1765,
architektura i rzeźby Piotr Polejowski. Fot. M. Kurzej
parapetów sprawia, że mimo skromnych rozmiarów przyciągają one wzrok widza, dzięki czemu ich pofa-
lowane powierzchnie wprowadzają element dynamizmu w jednostajne płaszczyzny ścian nawy.
Za kolejne wybitne dzieło Piotra Polejowskiego należy uznać ołtarz główny kościoła Dominikanów
w Podkamieniu (il. 16)'19, wznoszony od 12 marca 1764 r. z funduszy przekazanych przez Mikołaja Bazy-
lego Potockego w celu godnego wyeksponowania cudownego obrazu Matki Boskiej120. Wyszukana struktura
przestrzenna tego ołtarza rozwinięta na planie otwartej elipsy, zarysowanej przez wolno stojące kolumny na
wysokich piedestałach i wymyślne postumenty figur, nawiązuje w twórczy sposób do ołtarza głównego
kościoła Misjonarzy w Horodence. Wrażenie rozfalowania powierzchni retabulum wzmagają nadto znane
nam już z Przemyśla bardzo charakterystyczne wygięcia belkowania, a także dramatyczne pozy figur, wy-
konanych zapewne przez warsztat Fesingerów121. Ołtarz „naciera" swoimi dynamicznymi formami na wy-
119 Wystrój ten został poważnie uszkodzony podczas działań wojennych w 1944 г.. a następnie całkowicie zniszczony w okre-
sie, w którym klasztor podkamieniecki pełnił funkcję więzienia KGB.
120Barącz, op. cit., s. 296. 300.
121 Podobieństwo rzeźb z podkamienieckiego ołtarza głównego do dzieł warsztatu Fesingerów dostrzegł Zbigniew Hornung.
Stwierdził on jednak kategorycznie, że ich autorem nie był Sebastian, lecz jego brat Fabian Fesinger. Hornung. Majster Pinsei...
s. 26-28. Trudno zweryfikować tę opinię, ponieważ dorobek Fabiana Fesingera jest niemal nierozeznany. Najbezpieczniej jest
określić rzeźby jako dzieło warsztatu Fesingerów.