DOI Artikel:
Błachut, Adam Jan: Zespoły kościelno-klasztorne reformatów prowincji małopolskiej i ruskiej w XVIII wieku
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14574#0225
ZESPOŁY KOŚCIELNO-KLASZTORNE REFORMATÓW PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ I RUSKIEJ W XVIII WIEKU
213
21. Krzemieniec, kościół Reformatów, fasada. Fot. A. Betlej
kolegiaty w Żółkwi. Kilka dni później, w dniu odpustu Porcjunkuli 2 sierpnia, wprowadzono uroczyście
zakonników do nowego klasztoru124. 21 marca 1755 r. erygowano w kościele złoczowskim stacje Drogi
Krzyżowej, zaś w następnym roku klasztor, będący dotąd rezydencją, podniesiono do rangi konwentu i wy-
brano pierwszego gwardiana125. W latach 1761-1764 prowadzone były pewne prace murarskie przy nowych
pomieszczeniach gospodarczych126. Po śmierci fundatora (22 V 1762) i uroczystościach pogrzebowych, jego
syn, książę Karol Radziwiłł, wojewoda wileński zapewnił, że zgodnie z wolą ojca, do dalszych prac „około
fundacji przystąpi, gdy będzie spokój w sprawach publicznych Rzeczypospolitej"127. Przedłużająca się nie-
obecność księcia Karola, przebywającego na Węgrzech, później w Saksonii oraz inne okoliczności, nie
sprzyjały rozpoczęciu budowy murowanego kościoła i klasztoru, mimo że w 1765 r. Mikołaj Potocki, wo-
jewoda bełski i syndyk apostolski prowincji ruskiej ofiarował na ten cel pewną sumę128. Nie była ona na tyle
wystarczająca, aby podjąć budowę. Do wznoszenia zespołu przystąpiono dopiero 28 kwietnia 1767 г., a 13 ma-
ja tegoż roku położono pierwszy kamień pod fundamenty kościoła, zaprojektowanego przez architekta Jana
Columbaniego, wówczas dowódcę wojsk królewskich129; on również nadzorował jego budowę. Kamień
124 Ibidem, s. 28.
125 Ibidem.
126 Ibidem, s. 61.
127 Ibidem, s. 50, 60.
128 Ibidem, s. 56-57.
129 Ibidem, s. 63-64: „Fabrica autem fundamentorum pro Ecclesia incepta est: Die 28 Aprilis Anni currentis [1767] fundamen-
ta autem lapidea primo imposita die 13 Maii, sub attendentia et delineatione M[agnifi]ci D[omi]ni Columbani Architecti, Centurio-
nis exercitus Regni".
213
21. Krzemieniec, kościół Reformatów, fasada. Fot. A. Betlej
kolegiaty w Żółkwi. Kilka dni później, w dniu odpustu Porcjunkuli 2 sierpnia, wprowadzono uroczyście
zakonników do nowego klasztoru124. 21 marca 1755 r. erygowano w kościele złoczowskim stacje Drogi
Krzyżowej, zaś w następnym roku klasztor, będący dotąd rezydencją, podniesiono do rangi konwentu i wy-
brano pierwszego gwardiana125. W latach 1761-1764 prowadzone były pewne prace murarskie przy nowych
pomieszczeniach gospodarczych126. Po śmierci fundatora (22 V 1762) i uroczystościach pogrzebowych, jego
syn, książę Karol Radziwiłł, wojewoda wileński zapewnił, że zgodnie z wolą ojca, do dalszych prac „około
fundacji przystąpi, gdy będzie spokój w sprawach publicznych Rzeczypospolitej"127. Przedłużająca się nie-
obecność księcia Karola, przebywającego na Węgrzech, później w Saksonii oraz inne okoliczności, nie
sprzyjały rozpoczęciu budowy murowanego kościoła i klasztoru, mimo że w 1765 r. Mikołaj Potocki, wo-
jewoda bełski i syndyk apostolski prowincji ruskiej ofiarował na ten cel pewną sumę128. Nie była ona na tyle
wystarczająca, aby podjąć budowę. Do wznoszenia zespołu przystąpiono dopiero 28 kwietnia 1767 г., a 13 ma-
ja tegoż roku położono pierwszy kamień pod fundamenty kościoła, zaprojektowanego przez architekta Jana
Columbaniego, wówczas dowódcę wojsk królewskich129; on również nadzorował jego budowę. Kamień
124 Ibidem, s. 28.
125 Ibidem.
126 Ibidem, s. 61.
127 Ibidem, s. 50, 60.
128 Ibidem, s. 56-57.
129 Ibidem, s. 63-64: „Fabrica autem fundamentorum pro Ecclesia incepta est: Die 28 Aprilis Anni currentis [1767] fundamen-
ta autem lapidea primo imposita die 13 Maii, sub attendentia et delineatione M[agnifi]ci D[omi]ni Columbani Architecti, Centurio-
nis exercitus Regni".