DOI Artikel:
Błachut, Adam Jan: Zespoły kościelno-klasztorne reformatów prowincji małopolskiej i ruskiej w XVIII wieku
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14574#0235
ZESPOŁY KOŚCIELNO-KLASZTORNE REFORMATÓW PROWINCJI MAŁOPOLSKIEJ I RUSKIEJ W XVIII WIEKU
223
27. Zakliczyn, kościół Reformatów, prezbiterium, ołtarz główny i ołtarze przy tęczy. Fot. W. Kryński
cerz, który w latach 1711-1715 wykonał dla kościoła w Kętach ołtarz główny (il. 28) i trzy boczne: Nie-
pokalanego Poczęcia NMP, św. Franciszka z Asyżu i św. Antoniego Padewskiego196. Wiele prac rzeźbiar-
skich w Jarosławiu jest dziełem br. Urbana Kitowicza (zm. 1714), snycerza, znanego z krucyfiksów dla
kościoła w Pińczowie, a który przebywał tam od 1710 r. do śmierci. Następnie przez rok (1714-1715)
w pracach przy wyposażeniu kościoła jarosławskiego był zaangażowany br. Kilian Marcin Robakiewicz
(1691-1737), stolarz i snycerz, a w latach 1715-1718 kontynuował je br. Modest Gronalewicz (il. 29).
Zespół braci zakonnych pracował także przy wystroju i wyposażeniu kościoła w Rzeszowie, wzniesio-
nego w latach 1715-1722. Należeli do niego wspomniani wcześniej bracia stolarze i snycerze: Robakiewicz,
który przebywał w Rzeszowie w latach 1715-1718 i 1721-1724 i Gronalewicz (1718-1719), oraz dwaj
bracia malarze: Faustyn Gawlikowicz (zm. 1726) i Maksym Jan Ptaszkowski (ok. 1692-1761), czynni tam
w latach 1718-1720 i 1722-1723. Prace w kościele rzeszowskim zostały częściowo spowolnione nadzwy-
czajnymi okolicznościami. W wyniku pożaru 2 kwietnia 1718 r. w klasztorze wielickim, całkowicie spłonę-
ło wyposażenie tamtejszego kościoła197, dlatego ci sami bracia stolarze i snycerze zostali czasowo przenie-
sieni do Wieliczki, aby zająć się wykonaniem nowego wyposażenia (il. 30). Najpierw został tam skierowany
br. Kilian Robakiewicz (1718-1721), a później br. Modest Gronalewicz (1719-1722). Wydatnie wspomagał
ich także br. Beniamin Tomasz Groński (ok. 1697-1745), snycerz, który pracował w Wieliczce w latach
1719-1723, a także bracia malarze sprowadzeni z Rzeszowa: Ptaszkowski (1720-1722) i Gawlikowicz
(1723-1724).
W niedługim czasie ten sam zespół braci (poza Robakiewiczem) otrzymał kolejne zadanie w Stopnicy,
gdzie podobnie jak w Wieliczce, pożar kościoła 8 października 1723 r. zniszczył m.in. trzy ołtarze i inne
sprzęty kościelne198. Prace przy rekonstrukcji wyposażenia prowadzono w latach 1724-1726. Trudny do
Wiśniowski, Bracia Mniejsi w Kętach..., s. 11.
Ochoński, op. cit., s. 75.
S z с z y g i e ł, op. cit., s. 41.
223
27. Zakliczyn, kościół Reformatów, prezbiterium, ołtarz główny i ołtarze przy tęczy. Fot. W. Kryński
cerz, który w latach 1711-1715 wykonał dla kościoła w Kętach ołtarz główny (il. 28) i trzy boczne: Nie-
pokalanego Poczęcia NMP, św. Franciszka z Asyżu i św. Antoniego Padewskiego196. Wiele prac rzeźbiar-
skich w Jarosławiu jest dziełem br. Urbana Kitowicza (zm. 1714), snycerza, znanego z krucyfiksów dla
kościoła w Pińczowie, a który przebywał tam od 1710 r. do śmierci. Następnie przez rok (1714-1715)
w pracach przy wyposażeniu kościoła jarosławskiego był zaangażowany br. Kilian Marcin Robakiewicz
(1691-1737), stolarz i snycerz, a w latach 1715-1718 kontynuował je br. Modest Gronalewicz (il. 29).
Zespół braci zakonnych pracował także przy wystroju i wyposażeniu kościoła w Rzeszowie, wzniesio-
nego w latach 1715-1722. Należeli do niego wspomniani wcześniej bracia stolarze i snycerze: Robakiewicz,
który przebywał w Rzeszowie w latach 1715-1718 i 1721-1724 i Gronalewicz (1718-1719), oraz dwaj
bracia malarze: Faustyn Gawlikowicz (zm. 1726) i Maksym Jan Ptaszkowski (ok. 1692-1761), czynni tam
w latach 1718-1720 i 1722-1723. Prace w kościele rzeszowskim zostały częściowo spowolnione nadzwy-
czajnymi okolicznościami. W wyniku pożaru 2 kwietnia 1718 r. w klasztorze wielickim, całkowicie spłonę-
ło wyposażenie tamtejszego kościoła197, dlatego ci sami bracia stolarze i snycerze zostali czasowo przenie-
sieni do Wieliczki, aby zająć się wykonaniem nowego wyposażenia (il. 30). Najpierw został tam skierowany
br. Kilian Robakiewicz (1718-1721), a później br. Modest Gronalewicz (1719-1722). Wydatnie wspomagał
ich także br. Beniamin Tomasz Groński (ok. 1697-1745), snycerz, który pracował w Wieliczce w latach
1719-1723, a także bracia malarze sprowadzeni z Rzeszowa: Ptaszkowski (1720-1722) i Gawlikowicz
(1723-1724).
W niedługim czasie ten sam zespół braci (poza Robakiewiczem) otrzymał kolejne zadanie w Stopnicy,
gdzie podobnie jak w Wieliczce, pożar kościoła 8 października 1723 r. zniszczył m.in. trzy ołtarze i inne
sprzęty kościelne198. Prace przy rekonstrukcji wyposażenia prowadzono w latach 1724-1726. Trudny do
Wiśniowski, Bracia Mniejsi w Kętach..., s. 11.
Ochoński, op. cit., s. 75.
S z с z y g i e ł, op. cit., s. 41.