DOI Artikel:
Michałowska, Marianna: Nowoczesność i eksperyment w wybranych realizacjach fotografii artystycznej po końcu ponowoczesności
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14575#0252
242
MARIANNA MICHAŁOWSKA
1. A. Miiller-Pohle, Face codes, wydruk cyfrowy, 2. A. Miiller-Pohle, Face codes, wydruk cyfrowy,
2002 2002
ekspresjoniści niemieccy, Lissitzky, Chirico. Różni ich, wydawałoby się, niuans, „pomiędzy próbą a żalem".
W istocie jednak biegun novatio wydaje się przywoływać innowacyjność - nowości w pewien sposób, często
przekornie negatywnie, powtórzonej. Spadające na fotografię kolejne rewolucje technologiczne nie zmienia-
ją jej całkowicie, lecz jedynie modyfikują strukturę. Niewiele zmienia tu także rewolucja cyfrowa. Podobnie
jak w przypadku zderzenia w XIX w. malarstwa i fotografii, rewolucja nie przyszła z zewnątrz, lecz zapo-
wiedź zmiany pojawiła się w samym medium. Cyfrowe przekształcenie w wymiarze społecznym po raz ko-
lejny uprościło proces powstawania obrazu, w wymiarze ekonomicznym doprowadziło do stopniowego usu-
wania z rynku produktów analogowych, pozostawiając je w rękach nielicznego grona amatorów (w
znaczeniu: miłośników) czy też inaczej - artystów. W wymiarze kulturowym nie zmieniła tak wiele, jak by
się to wydawało - podważając wiarę w autentyzm obrazu nie unicestwiło potrzeby dawania świadectwa
przeszłości. W wymiarze artystycznym jednak otworzyło nowe pola dla eksperymentów. Wydawałoby się,
że bliżej tu do kategorii innowacyjności niż nowości.
Przekształceniom dokonującym się pomiędzy poszczególnymi formami obrazowania została poświę-
cona jeszcze jedna praca Muller-Pohlego - Kody twarzy (il. 1, 2). Poszukiwanie języka uniwersalnego zo-
stało w niej zastąpione próbą tłumaczenia pomiędzy różnymi językami. ,J(ody twarzy (Face Codes), powsta-
łe w Kyoto i Tokio, są cyfrowymi klatkami wideo, następnie przepracowanymi i ujednoliconymi za pomocą
identycznych parametrów. Tekst biegnący w dolnej części obrazu, podobny do napisów dialogowych, repre-
zentuje kod alfanumeryczny poszczególnych obrazów, przetłumaczony powtórnie na japoński"78.
Obraz, kod alfanumeryczny i języki naturalne stają się po prostu odmiennymi metodami reprezentacji
świata. To także jeden z przejawów eksperymentowania. Eksperyment bowiem zawsze zakłada pewien prak-
tyczny cel. To właśnie kierunki awangardowe zakładały, że sztuka przez nie produkowana ma służyć pewnym
konkretnym działaniom. Nie będzie oddzielona od rzeczywistości, lecz będzie na nią wpływać. Tłumaczenie
pomiędzy językami również zakłada takąpraktyczność. Reprezentacje wizualne i pojęciowe są ze sobązwią-
Vo n A m e 1 u n x e n, op. cit.
MARIANNA MICHAŁOWSKA
1. A. Miiller-Pohle, Face codes, wydruk cyfrowy, 2. A. Miiller-Pohle, Face codes, wydruk cyfrowy,
2002 2002
ekspresjoniści niemieccy, Lissitzky, Chirico. Różni ich, wydawałoby się, niuans, „pomiędzy próbą a żalem".
W istocie jednak biegun novatio wydaje się przywoływać innowacyjność - nowości w pewien sposób, często
przekornie negatywnie, powtórzonej. Spadające na fotografię kolejne rewolucje technologiczne nie zmienia-
ją jej całkowicie, lecz jedynie modyfikują strukturę. Niewiele zmienia tu także rewolucja cyfrowa. Podobnie
jak w przypadku zderzenia w XIX w. malarstwa i fotografii, rewolucja nie przyszła z zewnątrz, lecz zapo-
wiedź zmiany pojawiła się w samym medium. Cyfrowe przekształcenie w wymiarze społecznym po raz ko-
lejny uprościło proces powstawania obrazu, w wymiarze ekonomicznym doprowadziło do stopniowego usu-
wania z rynku produktów analogowych, pozostawiając je w rękach nielicznego grona amatorów (w
znaczeniu: miłośników) czy też inaczej - artystów. W wymiarze kulturowym nie zmieniła tak wiele, jak by
się to wydawało - podważając wiarę w autentyzm obrazu nie unicestwiło potrzeby dawania świadectwa
przeszłości. W wymiarze artystycznym jednak otworzyło nowe pola dla eksperymentów. Wydawałoby się,
że bliżej tu do kategorii innowacyjności niż nowości.
Przekształceniom dokonującym się pomiędzy poszczególnymi formami obrazowania została poświę-
cona jeszcze jedna praca Muller-Pohlego - Kody twarzy (il. 1, 2). Poszukiwanie języka uniwersalnego zo-
stało w niej zastąpione próbą tłumaczenia pomiędzy różnymi językami. ,J(ody twarzy (Face Codes), powsta-
łe w Kyoto i Tokio, są cyfrowymi klatkami wideo, następnie przepracowanymi i ujednoliconymi za pomocą
identycznych parametrów. Tekst biegnący w dolnej części obrazu, podobny do napisów dialogowych, repre-
zentuje kod alfanumeryczny poszczególnych obrazów, przetłumaczony powtórnie na japoński"78.
Obraz, kod alfanumeryczny i języki naturalne stają się po prostu odmiennymi metodami reprezentacji
świata. To także jeden z przejawów eksperymentowania. Eksperyment bowiem zawsze zakłada pewien prak-
tyczny cel. To właśnie kierunki awangardowe zakładały, że sztuka przez nie produkowana ma służyć pewnym
konkretnym działaniom. Nie będzie oddzielona od rzeczywistości, lecz będzie na nią wpływać. Tłumaczenie
pomiędzy językami również zakłada takąpraktyczność. Reprezentacje wizualne i pojęciowe są ze sobązwią-
Vo n A m e 1 u n x e n, op. cit.