DOI Artikel:
Zawojski, Piotr: Daniel Lee czyli hybrydyczność fotografii cyfrowej: teoria i praktyka
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14575#0285
DANIEL LEE CZYLI HYBRYDYCZNOŚĆ FOTOGRAFII CYFROWEJ 275
3. D. Lee, Juror по 6 4. D. Lee, Origin 8, 1999
(Léopard Spirit), 1994
sam artysta: „Mój pomysł związany był z nadchodzącym milenium. Nowe milenium (rok 2000) przypomniał
mi wielki początek wszystkiego. Moja koncepcja zaczęła się kształtować kilka miesięcy po tym jak »New
York Times Magazine« dał mi możliwość stworzenia autoportretu, w którym wykorzystał nową technologią
dostępną w roku 1997. Stworzyłem sekwencję czterech portretów, które pokazują naszą przeszłość jako małp
i naszą perspektywę na przyszłość"20. Ponownie pojawia się wątek nowej technologii, która często staje się
źródłem inspiracji, kołem zamachowym nowych projektów - tak jak w Self portrait (1998) (il. 5) i innych
pracach. Zarówno w autoportretach, jak i w Origin artysta rezygnuje z odwołań do mitologii chińskiej, chiń-
skich znaków zodiaku, tradycji buddyjskiej, wątków charakterystycznych dla szeroko pojętej myśli Wscho-
du i kieruje swoją uwagę ku Darwinowskiej teorii ewolucji. Forma tych prac w bezpośredni sposób wynika
z użycia narzędzi cyfrowych. Jak mówi artysta: „komputer umożliwił mi zupełnie inne myślenie o formie
sztuki"21, w wyniku czego powstały dzieła, stanowiące wykładnię możliwości estetycznych fotografii cyfro-
wej jako medium autonomicznego, rządzącego się własną logiką.
Można zgodzić się zatem z radykalną tezą Williama J. Mitchella, który twierdzi, iż różnica pomiędzy
fotografią analogową a obrazem cyfrowym „oparta jest na fundamentalnych fizycznych własnościach, które
mają konsekwencje logiczne i kulturowe"22, ale dalsza część jego rozumowania wydaje się problematyczna,
D. Lee, Origin, [w:] Stocker, S с h ô p f, op. cit., s. 27.
1 Cyt. za: J.A. С otter, The Evolution of Daniel Lee, „Photo Insider", 2002, nr 4, s. 38.
2 W.J. Mitchell, The Reconfigurée! Eye: Visual Truth in the Post-Photographie Era, Cambridge MA, London 1992, s. 4.
3. D. Lee, Juror по 6 4. D. Lee, Origin 8, 1999
(Léopard Spirit), 1994
sam artysta: „Mój pomysł związany był z nadchodzącym milenium. Nowe milenium (rok 2000) przypomniał
mi wielki początek wszystkiego. Moja koncepcja zaczęła się kształtować kilka miesięcy po tym jak »New
York Times Magazine« dał mi możliwość stworzenia autoportretu, w którym wykorzystał nową technologią
dostępną w roku 1997. Stworzyłem sekwencję czterech portretów, które pokazują naszą przeszłość jako małp
i naszą perspektywę na przyszłość"20. Ponownie pojawia się wątek nowej technologii, która często staje się
źródłem inspiracji, kołem zamachowym nowych projektów - tak jak w Self portrait (1998) (il. 5) i innych
pracach. Zarówno w autoportretach, jak i w Origin artysta rezygnuje z odwołań do mitologii chińskiej, chiń-
skich znaków zodiaku, tradycji buddyjskiej, wątków charakterystycznych dla szeroko pojętej myśli Wscho-
du i kieruje swoją uwagę ku Darwinowskiej teorii ewolucji. Forma tych prac w bezpośredni sposób wynika
z użycia narzędzi cyfrowych. Jak mówi artysta: „komputer umożliwił mi zupełnie inne myślenie o formie
sztuki"21, w wyniku czego powstały dzieła, stanowiące wykładnię możliwości estetycznych fotografii cyfro-
wej jako medium autonomicznego, rządzącego się własną logiką.
Można zgodzić się zatem z radykalną tezą Williama J. Mitchella, który twierdzi, iż różnica pomiędzy
fotografią analogową a obrazem cyfrowym „oparta jest na fundamentalnych fizycznych własnościach, które
mają konsekwencje logiczne i kulturowe"22, ale dalsza część jego rozumowania wydaje się problematyczna,
D. Lee, Origin, [w:] Stocker, S с h ô p f, op. cit., s. 27.
1 Cyt. za: J.A. С otter, The Evolution of Daniel Lee, „Photo Insider", 2002, nr 4, s. 38.
2 W.J. Mitchell, The Reconfigurée! Eye: Visual Truth in the Post-Photographie Era, Cambridge MA, London 1992, s. 4.