DOI Artikel:
Kozak, Anna: O rysunkach na wystawie "Rembrandt. Rysunki i ryciny ze zbiorów polskich", Muzeum Narodowe w Warszawie, 2006
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14573#0153
O RYSUNKACH NA WYSTAWIE „REMBRANDT. RYSUNKI I RYCINY ZE ZBIORÓW POLSKICH" 1 47
[3. Gerbrand van den Eeckhout, Manius Curius Dentatus odmawiający przyjęcia darów przez Samnitów,
ok. 1650-1655; pióro, atrament żelazowo-galusowy, 148 x 187 mm. Gabinet Rycin
Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Fot. K. Dąbrowska
niejsząz nich było przypisanie rysunku Manius Curius Dentatus odmawiający przyjęcia darów od Sainitów
(il. 13)57, uchodzącego przez długie lata za jedną z najbardziej reprezentatywnych prac mistrza w kolekcji,
Gerbrandowi van den Eeckhoutowi. Ta zmiana wiąże się z akceptacją opinii Petera Schatborna58, który w ar-
tykule o pracach szkoły Rembrandta w Rijksprentenkabinet uznał rysunek warszawski za dzieło tego właśnie
artysty i za pierwowzór kopii znajdującej się w jego kolekcji. Nie ulega wątpliwości, że największy zbiór
rysunków tego artysty, który znajduje się w Amsterdamie, był pomocny w wysunięciu takiej właśnie atry-
bucji i określeniu związku łączącego obie prace. Obecnie do najpewniejszych rysunków Rembrandta w Ga-
binecie Rycin BUW należą dwa studia żebraków (il. 14-15)59, które w katalogu wystawy Rembrandt i jego
krąg zamieszczone były wśród prac szkoły, a w recenzji Benescha z tej wystawy uznane zostały za dzieła
samego mistrza, oraz Mężczyźni w strojach orientalnych (il. VIII)60, których autorstwo nigdy nie było kwe-
stionowane. Pozostałe prace w kolekcji umykają jednoznacznej ocenie, o czym świadczy stan badań na ich
temat, szczegółowo zreferowany w katalogu. Do wyjątków należy rysunek Constantijna Renessego Dzieci
z Betel. Przypisanie go przez Stanisławę Sawicką temu artyście było jednym z ciekawszych odkryć badaw-
czych po wystawie Rembrandt i jego krąg, na której eksponowany był jako kopia61. Ta mocna, oparta na
związkach z sygnowaną i datowaną ryciną artysty, atrybucja przyczyniła się do lepszego poznania twórczo-
ści rysunkowej Renessego i stała się punktem odniesienia dla poszukiwań dalszych jego dzieł w innych ko-
lekcjach. Można przytoczyć tutaj katalog rysunków Rembrandta i jego szkoły w Kupferstichkabinett w Ber-
Rembrandt. Rysunki i ryciny..., nr 30.
P. Schatborn, Tekeningen van Rembrandt leerlingen, ,,Bulletin van het Rijksmuseum", XXXIII, 1985, nr 2, s. 98, il.
T a 1 b i e r s к a, op. cit., nr 6 i 7.
Ibidem, nr 5.
Rembrandt i jego krąg..., nr 99.
[3. Gerbrand van den Eeckhout, Manius Curius Dentatus odmawiający przyjęcia darów przez Samnitów,
ok. 1650-1655; pióro, atrament żelazowo-galusowy, 148 x 187 mm. Gabinet Rycin
Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Fot. K. Dąbrowska
niejsząz nich było przypisanie rysunku Manius Curius Dentatus odmawiający przyjęcia darów od Sainitów
(il. 13)57, uchodzącego przez długie lata za jedną z najbardziej reprezentatywnych prac mistrza w kolekcji,
Gerbrandowi van den Eeckhoutowi. Ta zmiana wiąże się z akceptacją opinii Petera Schatborna58, który w ar-
tykule o pracach szkoły Rembrandta w Rijksprentenkabinet uznał rysunek warszawski za dzieło tego właśnie
artysty i za pierwowzór kopii znajdującej się w jego kolekcji. Nie ulega wątpliwości, że największy zbiór
rysunków tego artysty, który znajduje się w Amsterdamie, był pomocny w wysunięciu takiej właśnie atry-
bucji i określeniu związku łączącego obie prace. Obecnie do najpewniejszych rysunków Rembrandta w Ga-
binecie Rycin BUW należą dwa studia żebraków (il. 14-15)59, które w katalogu wystawy Rembrandt i jego
krąg zamieszczone były wśród prac szkoły, a w recenzji Benescha z tej wystawy uznane zostały za dzieła
samego mistrza, oraz Mężczyźni w strojach orientalnych (il. VIII)60, których autorstwo nigdy nie było kwe-
stionowane. Pozostałe prace w kolekcji umykają jednoznacznej ocenie, o czym świadczy stan badań na ich
temat, szczegółowo zreferowany w katalogu. Do wyjątków należy rysunek Constantijna Renessego Dzieci
z Betel. Przypisanie go przez Stanisławę Sawicką temu artyście było jednym z ciekawszych odkryć badaw-
czych po wystawie Rembrandt i jego krąg, na której eksponowany był jako kopia61. Ta mocna, oparta na
związkach z sygnowaną i datowaną ryciną artysty, atrybucja przyczyniła się do lepszego poznania twórczo-
ści rysunkowej Renessego i stała się punktem odniesienia dla poszukiwań dalszych jego dzieł w innych ko-
lekcjach. Można przytoczyć tutaj katalog rysunków Rembrandta i jego szkoły w Kupferstichkabinett w Ber-
Rembrandt. Rysunki i ryciny..., nr 30.
P. Schatborn, Tekeningen van Rembrandt leerlingen, ,,Bulletin van het Rijksmuseum", XXXIII, 1985, nr 2, s. 98, il.
T a 1 b i e r s к a, op. cit., nr 6 i 7.
Ibidem, nr 5.
Rembrandt i jego krąg..., nr 99.