Stanisław Lorentz
MUZEUM NARODOWE W WARSZAWIE
ZARYS HISTORYCZNY
ORGANIZACJA I ROZWÓJ MUZEUM SZTUK PIĘKNYCH W WARSZAWIE
(1862-1875)
gdy pozwoliły na to warunki polityczne, na Muzeum Narodowe. Przyjmując rok 1862
jako datę powstania naszego Muzeum, opieramy się nie tylko na nieprzerwanym trwaniu
instytucji, ale i wyraźnej intencji jej założycieli, by pod nazwą Muzeum Sztuk Pięknych
zorganizować Muzeum Narodowe. Uwidoczniło się to nawet w jednym z pierwszych
aktów urzędowych. Dyrektor Honorowy Muzeum, Justynian Karnicki, we wniosku z dn,
10 grudnia 1862 r., w sprawie mianowania kustoszem Jacentego Sachowicza, pisał: „Śmiało
dodać mogę, że nominacja ta przyniesie niejedną korzyść dla zakładów, jakie wejść mogą
w obręb Muzeum Narodowego".
Nici tradycji wiążą Muzeum Narodowe w Warszawie z czasami jeszcze dawniejszymi.
Było to przecież zamiarem króla Stanisława Augusta, by jego bogate i różnorodne zbiory
sztuki, które już za życia króla pełniły misję kulturalną, po śmierci właściciela służyły ogó-
łowi. Ze zbiorów więc króla powstać miało muzeum publiczne w Warszawie, które nie-
wątpliwie, w sprzyjających okolicznościach, rozwinęłoby się w muzeum na miarę wielkich
zbiorów europejskich. Między zbiorami króla Stanisława Augusta i Muzeum Sztuk
Pięknych w Warszawie istnieje i bardziej bezpośredni związek. Jeden z działów kolekcji
królewskich, wprawdzie mniej ważny, gromadzony dla celów dydaktycznych: zbiór
odlewów gipsowych, który nigdy nie opuszczał Warszawy — w r. 1862 w całości przekazany
został do nowego Muzeum.
1 l
■
MUZEUM NARODOWE W WARSZAWIE
ZARYS HISTORYCZNY
ORGANIZACJA I ROZWÓJ MUZEUM SZTUK PIĘKNYCH W WARSZAWIE
(1862-1875)
gdy pozwoliły na to warunki polityczne, na Muzeum Narodowe. Przyjmując rok 1862
jako datę powstania naszego Muzeum, opieramy się nie tylko na nieprzerwanym trwaniu
instytucji, ale i wyraźnej intencji jej założycieli, by pod nazwą Muzeum Sztuk Pięknych
zorganizować Muzeum Narodowe. Uwidoczniło się to nawet w jednym z pierwszych
aktów urzędowych. Dyrektor Honorowy Muzeum, Justynian Karnicki, we wniosku z dn,
10 grudnia 1862 r., w sprawie mianowania kustoszem Jacentego Sachowicza, pisał: „Śmiało
dodać mogę, że nominacja ta przyniesie niejedną korzyść dla zakładów, jakie wejść mogą
w obręb Muzeum Narodowego".
Nici tradycji wiążą Muzeum Narodowe w Warszawie z czasami jeszcze dawniejszymi.
Było to przecież zamiarem króla Stanisława Augusta, by jego bogate i różnorodne zbiory
sztuki, które już za życia króla pełniły misję kulturalną, po śmierci właściciela służyły ogó-
łowi. Ze zbiorów więc króla powstać miało muzeum publiczne w Warszawie, które nie-
wątpliwie, w sprzyjających okolicznościach, rozwinęłoby się w muzeum na miarę wielkich
zbiorów europejskich. Między zbiorami króla Stanisława Augusta i Muzeum Sztuk
Pięknych w Warszawie istnieje i bardziej bezpośredni związek. Jeden z działów kolekcji
królewskich, wprawdzie mniej ważny, gromadzony dla celów dydaktycznych: zbiór
odlewów gipsowych, który nigdy nie opuszczał Warszawy — w r. 1862 w całości przekazany
został do nowego Muzeum.
1 l
■