Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (2.1957)

2. Poranne zebranie pracowników naukowych w latach okupacji w gabinecie dyrektora. Od lewej: Józef
Grabowski, Jan Morawiński, Maria Mrozińska, Bohdan Marconi (stoi), Józef Grein, Stanisław Lorentz,

Maria Bernhard, Jerzy Sienkiewicz

dla uczczenia 50-lecia jego działalności artystycznej. Zdeponowana przez artystę kolekcja
prac własnych składała się z dużej ilości pierwszych autorskich odbitek, z rysunków przygo-
towawczych, płyt rytowniczych oraz odbitek próbnych często niemal w pełni ilustrujących
kolejne etapy procesu powstawania ryciny. Katalog (w rękopisie) stanowi próbę inwentaryzacji
dzieł Łopieńskiego; załączony do katalogu życiorys oparto na listach artysty do ojca i braci,
które zaginęły w czasie drugiej wojny. W przygotowaniu wystawy brali udział: Maria Mro-
zińska (ogólne kierownictwo oraz opracowanie katalogu) i Hanna Abramowicz-Makowiecka
(strona konserwatorsko-techniczna). Wybuch wojny przerwał pracę w momencie rozmieszcza-
nia grafiki na ekranach. J. Łopieński zmarł we Lwowie w roku 1943.

W kamienicach staromiejskich (Baryczkowskiej, Schlichtingowskiej i „Pod Murzyn-
kiem^ — numery domów : 32, 34 i 36), zakupionych z przeznaczeniem na Muzeum Dawnej
Warszawy, które było wówczas oddziałem Muzeum Narodowego, kusztosz dr Antoni Wie-
czorkiewicz w pierwszych miesiącach 1939 roku urządził sale wystawowe, które miały być
otwarte w roku 1940.

W wiosennych i letnich miesiącach 1939 roku dyrekcja Muzeum Narodowego, w prze-
widywaniu zbliżającej się wojny, rozpoczęła przygotowywanie skrzyń drewnianych wybija-

8