Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (2.1957)

16. Sala odlewów brązowych w oświetleniu sztucznym imitującym światło dzienne

strzeni powszechnie uznanej za martwą38. Dzięki zastosowaniu wielu pomysłowych efektów
wystawienniczych można było podnieść dydaktyczną funkcję ekspozycji, jak również podwyż-
szyć niekiedy skalę artystycznego wyrazu poszczególnych dzieł lub całych zespołów ekspo-
natów. Jeszcze bardziej powiodło się osiągnąć właściwy poziom interpretacyjny zabytków,
w oparciu o kryteria historyczne, w obrębie Działu Sztuki Egipskiej. W małych, specjalnie
na ten cel przebudowanych pomieszczeniach, kamienne bloki „ślepych wrót“ z egipskich
mastab w otoczeniu ceramiki z zastawy grobowej mają tak wymowną siłę wyrazu, że zbytecz-
nym niekiedy wydaje się objaśnianie słowne lub napisem.

Umieszczone na ścianach fotografie, ilustrujące moment odnalezienia zespołu, dają
laikowi możność śledzenia pracy archeologa i muzeologa. Wytworzono w ten sposób dla
przeżywania poszczególnych zespołów zabytkowych odpowiednią atmosferę — nastrój,

38 G. Morley, Problems of display for Archeology. Muséum nr 6, 1953, tabl. 1.

125