7. Łukasz Cranach St. Turniej na rynku z 1509 r., drzeworyt. Fot. według Geisberga
od r. 1505 do 1553. W r. 1515 styka się jeszcze Cranach z przedstawicielem szkoły naddunaj-
skiej z Aldorferem przy ilustrowaniu modlitewnika Maksymiliana14. Być może, że temu
zawdzięczamy jeszcze jeden rys szkoły naddunajskiej, tak czytelny w omawianym obrazie
Cranacha. Zieleń jest rozjaśniona drobnymi, dość szerokimi muśnięciami pędzla, w kształcie
równoległych łuczów i jodełek, co ożywia płaszczyznę. Ten sposób operowania białą farbą
i cienkim pędzelkiem na zielonej, gładkiej powierzchni Martin Weinberger podpatrzył u Cra-
nacha, u Wolfa Hubera i Aldorfera i uznał go za cechę szkoły naddunajskiej15. Wydaje mi się,
że sam ten krajobraz byłby w stanie przemawiać za autorstwem Cranacha w Rzezi Niewiniątek.
Obraz ze zbiorów Pusłowskich jest repliką również niesygnowanej Rzezi Niewiniątek
Łukasza Cranacha Starszego w Muzeum w Dreźnie (il. 6). Drobne różnice widoczne są w szcze-
gółach architektonicznych (zamiast płaskorzeźb w płycinach stiuki), we wzorze dywanu,
zwisającym z balkonu, w innym układzie i ilości lanc, oraz w wystroju ich wierzchołków.
14 C. Glaser, Lucas Cranach. Leipzig 1923, s. 118—122.
15 M. Weinberger, Zur Cranachs Jugendentwicklung. Zeitschrift für Kunstgeschichte, Leipzig 1933, s. 10.
632
od r. 1505 do 1553. W r. 1515 styka się jeszcze Cranach z przedstawicielem szkoły naddunaj-
skiej z Aldorferem przy ilustrowaniu modlitewnika Maksymiliana14. Być może, że temu
zawdzięczamy jeszcze jeden rys szkoły naddunajskiej, tak czytelny w omawianym obrazie
Cranacha. Zieleń jest rozjaśniona drobnymi, dość szerokimi muśnięciami pędzla, w kształcie
równoległych łuczów i jodełek, co ożywia płaszczyznę. Ten sposób operowania białą farbą
i cienkim pędzelkiem na zielonej, gładkiej powierzchni Martin Weinberger podpatrzył u Cra-
nacha, u Wolfa Hubera i Aldorfera i uznał go za cechę szkoły naddunajskiej15. Wydaje mi się,
że sam ten krajobraz byłby w stanie przemawiać za autorstwem Cranacha w Rzezi Niewiniątek.
Obraz ze zbiorów Pusłowskich jest repliką również niesygnowanej Rzezi Niewiniątek
Łukasza Cranacha Starszego w Muzeum w Dreźnie (il. 6). Drobne różnice widoczne są w szcze-
gółach architektonicznych (zamiast płaskorzeźb w płycinach stiuki), we wzorze dywanu,
zwisającym z balkonu, w innym układzie i ilości lanc, oraz w wystroju ich wierzchołków.
14 C. Glaser, Lucas Cranach. Leipzig 1923, s. 118—122.
15 M. Weinberger, Zur Cranachs Jugendentwicklung. Zeitschrift für Kunstgeschichte, Leipzig 1933, s. 10.
632