7. Jan Porcellis. Łodzie na wzburzonym ynorzu. Muzeum w Oldenburgu
ukazujących spokojne morze, delikatnie malowanych, jasno szarych kompozycji (il. 5), do
bardziej poruszonych, mocniej podkreślających kontrasty światła i cienia, wyróżniających
się ponadto tłustym nakładaniem farb (il. 6, 7).
Z pierwszą grupą obrazów z lat dwudziestych, do której należą pejzaże morskie z Ber-
lina (il. 5), Hannoveru, Darmstadt12, wiąże się wyraźnie nasz obraz. Uderzające analogie
można zaobserwować w ujęciu przestrzeni z dominującą przewagą nieba, w zimnej, jasno-
szarej tonacji — w naszym pejzażu z odcieniem lekko niebieskawym, w delikatnym zaak-
centowaniu cienia na pierwszym planie przechodzącego w głębi w parne, mgliste światło,
wreszcie w ogólnej wizji pejzażu, przesyconego wilgotną atmosferą, która wiąże morze z nie-
12 Obraz z Darmstadt (nr 326) przypisywany był również Juliuszowi Porcellisowi; por. W. Bodę,
Die Künstler von Haarlem. Zeitschrift für bildende Kunst, 1872, s. 177 a także P. P. Semenów, Etiudy po
istorii nidierlandskoj żiwopisi. S-Petersburg 1890, s. 75—11.
668
ukazujących spokojne morze, delikatnie malowanych, jasno szarych kompozycji (il. 5), do
bardziej poruszonych, mocniej podkreślających kontrasty światła i cienia, wyróżniających
się ponadto tłustym nakładaniem farb (il. 6, 7).
Z pierwszą grupą obrazów z lat dwudziestych, do której należą pejzaże morskie z Ber-
lina (il. 5), Hannoveru, Darmstadt12, wiąże się wyraźnie nasz obraz. Uderzające analogie
można zaobserwować w ujęciu przestrzeni z dominującą przewagą nieba, w zimnej, jasno-
szarej tonacji — w naszym pejzażu z odcieniem lekko niebieskawym, w delikatnym zaak-
centowaniu cienia na pierwszym planie przechodzącego w głębi w parne, mgliste światło,
wreszcie w ogólnej wizji pejzażu, przesyconego wilgotną atmosferą, która wiąże morze z nie-
12 Obraz z Darmstadt (nr 326) przypisywany był również Juliuszowi Porcellisowi; por. W. Bodę,
Die Künstler von Haarlem. Zeitschrift für bildende Kunst, 1872, s. 177 a także P. P. Semenów, Etiudy po
istorii nidierlandskoj żiwopisi. S-Petersburg 1890, s. 75—11.
668