DOI Artikel:
Bernhard, Maria Ludwika: Sprawozdanie z objazdu strefy archeologicznej ZSRR
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.17142#0016
3. Olbia. Odcinek B. Dom z IV w. p.n.e. Otwór drzwiowy i schody prowadzące do piwnicy
(zdjęcie z punktu 18)
(por. il. 15). Stanowi on doskonały punkt dla obserwacji całości prac wykopaliskowych.
Miasto starożytne dzieliło się na górne i dolne, połączone tarasami, i ten charakter zachował
zespół ruin.
Olbia jest przedmiotem badań archeologicznych już od przeszło stu lat, jednak wielo-
krotne przerwy nie pozwoliły dotąd odsłonić całego miasta1. Wykopaliska prowadzone doryw-
czo w XIX w. dostarczyły materiału archeologicznego, który posłużył do odtworzenia prze-
biegu niektórych arterii miejskich, dziś prawie niewidocznych, oraz stał się podstawą dla
wielu prac badawczych. Systematyczne jednak badania archeologiczne przypadają dopiero
na pocz. XX w. i są dziełem B. W. Farmakowskiego, który kontynuował je, z przerwą w okre-
sie I wojny światowej i rewolucji, do 1926 r.2
1 Por. Historię wykopalisk w Olbii JI. M. CjiaBHH, JIpeBHHił ropofl Ojh>bhh, Kikb 1951, s. 19 i nast.
2 Por. Raporty B. W. Farmakowskiego, CAK 1901,1903,1904,UAK1901,1903,1906oraz B.B. *ap-
MaKOBCKHH, PacKonKH b OjibBiłii b 1907 rofly, Hermes 1907, 1, s. 15—20, z. 2, s. 45—49, z. 3, s. 68—70j
B. W. Farmakowski, 1909, XXIV, s. 139—166; A. A. 1913, s. 178—234; B. B. <t>apittaKOBCKHH, Ojibbhh,
MocKBa 1915; B. B. <t>apMai<OBCKHił, Ojibbhh, neTepSypr 1916. Por. także, KpaTKiie CooSmeHHH, nr XXII,
1948 poświęcony pamięci B. W. Farmakowskiego.
10
(zdjęcie z punktu 18)
(por. il. 15). Stanowi on doskonały punkt dla obserwacji całości prac wykopaliskowych.
Miasto starożytne dzieliło się na górne i dolne, połączone tarasami, i ten charakter zachował
zespół ruin.
Olbia jest przedmiotem badań archeologicznych już od przeszło stu lat, jednak wielo-
krotne przerwy nie pozwoliły dotąd odsłonić całego miasta1. Wykopaliska prowadzone doryw-
czo w XIX w. dostarczyły materiału archeologicznego, który posłużył do odtworzenia prze-
biegu niektórych arterii miejskich, dziś prawie niewidocznych, oraz stał się podstawą dla
wielu prac badawczych. Systematyczne jednak badania archeologiczne przypadają dopiero
na pocz. XX w. i są dziełem B. W. Farmakowskiego, który kontynuował je, z przerwą w okre-
sie I wojny światowej i rewolucji, do 1926 r.2
1 Por. Historię wykopalisk w Olbii JI. M. CjiaBHH, JIpeBHHił ropofl Ojh>bhh, Kikb 1951, s. 19 i nast.
2 Por. Raporty B. W. Farmakowskiego, CAK 1901,1903,1904,UAK1901,1903,1906oraz B.B. *ap-
MaKOBCKHH, PacKonKH b OjibBiłii b 1907 rofly, Hermes 1907, 1, s. 15—20, z. 2, s. 45—49, z. 3, s. 68—70j
B. W. Farmakowski, 1909, XXIV, s. 139—166; A. A. 1913, s. 178—234; B. B. <t>apittaKOBCKHH, Ojibbhh,
MocKBa 1915; B. B. <t>apMai<OBCKHił, Ojibbhh, neTepSypr 1916. Por. także, KpaTKiie CooSmeHHH, nr XXII,
1948 poświęcony pamięci B. W. Farmakowskiego.
10