DOI Artikel:
Bernhard, Maria Ludwika: Sprawozdanie z objazdu strefy archeologicznej ZSRR
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.17142#0030
12. Olbia. Ogólny widok dolnej części miasta z okresu rzymskiego
Na terenie miasta dolnego w jego partii południowej odkryto zabudowę rzymską, która
przykrywa pozostałości okresu hellenistycznego (ił. 12 i 12 a). Na razie uczeni radzieccy za-
chowali zabytki rzymskie nie pogłębiając tego terenu.
Oprowadzający nas po terenie Olbii archeolog A. B. Łapin pokazał nam wykonany przez
niego sondaż nad samym brzegiem limanu, który odsłonił partie domu z VI w. p.n.e. Jest
rzeczą prawdopodobną, że rzeka zalała częściowo najstarszą część dolnego miasta oraz resztki
istniejącej niewątpliwie w starożytności przystani.
Choć zarys murów miasta klasycznego i hellenistycznego udało się prześledzić w wielu
punktach grodu, to jednak najlepiej zachowały się one przede wszystkim w części południowej
i zachodniej nad Zajęczym Parowem. Tam bowiem widoczne są resztki murów oraz obronnej
baszty. Jednym z ciekawszych obiektów w tym zespole jest brama miasta odkryta przez Far-
makowskiego (1907—1908)10. Znajdowała się ona w zachodniej partii murów w pobliżu
obecnego wejścia do rezerwatu. Kamienie z tej budowli zostały rozebrane w czasie pierwszej
wojny światowej. Brama posiadała dwa przeloty — główny, usytuowany w stosunku do miasta
z południa na północ, oraz na zachód od niego małe przejście ze wschodu na zachód. Wrota
były umocnione z każdej strony dwiema basztami, wysuniętymi nieco ku przodowi, co two-
rzyło rodzaj placu przed bramą. Inna brama musiała istnieć koło Zajęczego Parowu, a trzecia
CjiaBiiH, jw.j s. 48 i nast.
20
Na terenie miasta dolnego w jego partii południowej odkryto zabudowę rzymską, która
przykrywa pozostałości okresu hellenistycznego (ił. 12 i 12 a). Na razie uczeni radzieccy za-
chowali zabytki rzymskie nie pogłębiając tego terenu.
Oprowadzający nas po terenie Olbii archeolog A. B. Łapin pokazał nam wykonany przez
niego sondaż nad samym brzegiem limanu, który odsłonił partie domu z VI w. p.n.e. Jest
rzeczą prawdopodobną, że rzeka zalała częściowo najstarszą część dolnego miasta oraz resztki
istniejącej niewątpliwie w starożytności przystani.
Choć zarys murów miasta klasycznego i hellenistycznego udało się prześledzić w wielu
punktach grodu, to jednak najlepiej zachowały się one przede wszystkim w części południowej
i zachodniej nad Zajęczym Parowem. Tam bowiem widoczne są resztki murów oraz obronnej
baszty. Jednym z ciekawszych obiektów w tym zespole jest brama miasta odkryta przez Far-
makowskiego (1907—1908)10. Znajdowała się ona w zachodniej partii murów w pobliżu
obecnego wejścia do rezerwatu. Kamienie z tej budowli zostały rozebrane w czasie pierwszej
wojny światowej. Brama posiadała dwa przeloty — główny, usytuowany w stosunku do miasta
z południa na północ, oraz na zachód od niego małe przejście ze wschodu na zachód. Wrota
były umocnione z każdej strony dwiema basztami, wysuniętymi nieco ku przodowi, co two-
rzyło rodzaj placu przed bramą. Inna brama musiała istnieć koło Zajęczego Parowu, a trzecia
CjiaBiiH, jw.j s. 48 i nast.
20