DOI Artikel:
Bernhard, Maria Ludwika: Sprawozdanie z objazdu strefy archeologicznej ZSRR
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.17142#0038
18. Kozyrka. Wielka sala
bosforskiego Polemona16. Ta wzmianka miała posłużyć Leontiewowi, przy jednoczesnym
niewłaściwym określeniu przez niego zabytków pochodzących z Niedwigowki, do wysunięcia
hipotezy o istnieniu dwóch miast: Tanais grecko-hellenistycznej, zniweczonej przez wymie-
nionego władcę, oraz drugiego osiedla powstałego w epoce rzymskiej, którego ślady zostały
w ruinach grodu Niedwigowki.
Po raz pierwszy utożsamiano gród Niedwigowka jako ruiny starożytnego Tanais w roku
1825, kiedy to Stempkowski rozpoczął badania archeologiczne, które kontynuowane były
w 1855 przez Leontiewa przy współpracy architekta Awdiejewa17. Wówczas to został odkryty
zarys miasta, fragmenty obwarowania oraz odnaleziona została nekropola. W 1867 roku
zachodnią część miasta badał Tyzenhauzen. Wszystkie poszukiwania dawały jedynie
zabytki z okresów późniejszych hellenistycznych, a które Leontiew uważał nawet za
rzymskie.
Zwrócono wówczas uwagę na leżące na przeciw grodzisko Elizawietskoje położone w zalewie
Donu, wyróżniające się spośród innych swymi pokaźnymi rozmiarami, a na terenie którego
znajdywano importy greckie z Azji Mniejszej i Grecji właściwej od VI w. p.n.e. (pl. IX).
Ekipa nasza postawiła sobie za zadanie poznanie obydwu stanowisk, tj. zarówno niedwi-
gowskiego, jak i elizawietskiego grodziska.
Niedwigowskie grodzisko leży na brzegu Martwego Dońca między dwiema wioskami:
Siniawką i Niedwigowką (il. 20). Powierzchnia jego w kształcie kwadratu wynosi 215 X 215m,
16Strabo VII, 310.
1 T. H. Khhiiobhh, TaHanc. MocKBa—JleHimrpafl 1949, s. 17 i nast.
27
bosforskiego Polemona16. Ta wzmianka miała posłużyć Leontiewowi, przy jednoczesnym
niewłaściwym określeniu przez niego zabytków pochodzących z Niedwigowki, do wysunięcia
hipotezy o istnieniu dwóch miast: Tanais grecko-hellenistycznej, zniweczonej przez wymie-
nionego władcę, oraz drugiego osiedla powstałego w epoce rzymskiej, którego ślady zostały
w ruinach grodu Niedwigowki.
Po raz pierwszy utożsamiano gród Niedwigowka jako ruiny starożytnego Tanais w roku
1825, kiedy to Stempkowski rozpoczął badania archeologiczne, które kontynuowane były
w 1855 przez Leontiewa przy współpracy architekta Awdiejewa17. Wówczas to został odkryty
zarys miasta, fragmenty obwarowania oraz odnaleziona została nekropola. W 1867 roku
zachodnią część miasta badał Tyzenhauzen. Wszystkie poszukiwania dawały jedynie
zabytki z okresów późniejszych hellenistycznych, a które Leontiew uważał nawet za
rzymskie.
Zwrócono wówczas uwagę na leżące na przeciw grodzisko Elizawietskoje położone w zalewie
Donu, wyróżniające się spośród innych swymi pokaźnymi rozmiarami, a na terenie którego
znajdywano importy greckie z Azji Mniejszej i Grecji właściwej od VI w. p.n.e. (pl. IX).
Ekipa nasza postawiła sobie za zadanie poznanie obydwu stanowisk, tj. zarówno niedwi-
gowskiego, jak i elizawietskiego grodziska.
Niedwigowskie grodzisko leży na brzegu Martwego Dońca między dwiema wioskami:
Siniawką i Niedwigowką (il. 20). Powierzchnia jego w kształcie kwadratu wynosi 215 X 215m,
16Strabo VII, 310.
1 T. H. Khhiiobhh, TaHanc. MocKBa—JleHimrpafl 1949, s. 17 i nast.
27