DOI Artikel:
Lipińska, Jadwiga; Muzeum Narodowe w Krakowie [Mitarb.]; Muzeum Narodowe w Warszawie [Mitarb.]: Skarabeusze egipskie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Narodowego (Zbiory Czartoryskich) w Krakowie: [1]
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.17142#0077
14. Skarabeusz
MN Kraków XI, 1117.
Łupek żółtawy.
Dł. 4,5 cm, szer. 3,2 cm, wys. 2,3 cm.
Typ: VI.
Stan zachowania: dobry, ułamane dwa fragmenty bazy.
Datowanie: XIX dyn.
Przedstawienie: Baza skarabeusza podzielona jest na dwa pola przez
podwójną linię rytą poziomą, biegnącą w poprzek osi bazy na wysoko-
ści ok. 2 cm od dolnej krawędzi bazy. W górnym polu znajduje się
pośrodku wyobrażenie leżącego sfinksa widzianego w prawym profilu,
mającego na głowie klaft z ureuszem i wielką koronę. Korona ta składa
się z korony Górnego Egiptu, po bokach której umieszczone są dwa
pióra Maat i dwa ureusze. Nad koroną znajdują się 3 dyski słoneczne,
dwa nad ureuszami, jeden na osi korony. Całość jest oparta na rogach
Chnuma, z końców tych rogów zwieszają się dwa małe ureusze.
Z prawej strony sfinksa znajduje się kartusz, nad nim inskrypcja
hieroglificzna o znakach zwróconych w prawo Aj — Dobry Bóg.
W kartuszu imię:
umieszczony jest sokół widziany w prawym profilu, z lewym skrzydłem
uniesionym na wysokość głowy, prawym opuszczonym w dół. (Tułów
uszkodzony). W dolnym polu na osi bazy znajduje się dekoracyjnie
rozbudowany znak i — (sni — łączyć) po obu jego stronach
odwrócone od niego tyłem widnieją dwie postacie ludzkie z rękami
związanymi z tyłu i przywiązanymi do znaku sm\ Lewa postać ma
włosy uczesane na sposób murzyński, dolna część figury jest uszko-
dzona. Prawa postać stojąca w rozkroku, o długich włosach i brodzie,
ubrana jest w luźną szatę sięgającą kostek, zakończoną u dołu pasem
frędzli lub fałd. Szata ta, przewiązana w pasie, posiada ukośny pas,
biegnący od lewego uda w dół, w lewo. Od górnej części znaku sm'
64
MN Kraków XI, 1117.
Łupek żółtawy.
Dł. 4,5 cm, szer. 3,2 cm, wys. 2,3 cm.
Typ: VI.
Stan zachowania: dobry, ułamane dwa fragmenty bazy.
Datowanie: XIX dyn.
Przedstawienie: Baza skarabeusza podzielona jest na dwa pola przez
podwójną linię rytą poziomą, biegnącą w poprzek osi bazy na wysoko-
ści ok. 2 cm od dolnej krawędzi bazy. W górnym polu znajduje się
pośrodku wyobrażenie leżącego sfinksa widzianego w prawym profilu,
mającego na głowie klaft z ureuszem i wielką koronę. Korona ta składa
się z korony Górnego Egiptu, po bokach której umieszczone są dwa
pióra Maat i dwa ureusze. Nad koroną znajdują się 3 dyski słoneczne,
dwa nad ureuszami, jeden na osi korony. Całość jest oparta na rogach
Chnuma, z końców tych rogów zwieszają się dwa małe ureusze.
Z prawej strony sfinksa znajduje się kartusz, nad nim inskrypcja
hieroglificzna o znakach zwróconych w prawo Aj — Dobry Bóg.
W kartuszu imię:
umieszczony jest sokół widziany w prawym profilu, z lewym skrzydłem
uniesionym na wysokość głowy, prawym opuszczonym w dół. (Tułów
uszkodzony). W dolnym polu na osi bazy znajduje się dekoracyjnie
rozbudowany znak i — (sni — łączyć) po obu jego stronach
odwrócone od niego tyłem widnieją dwie postacie ludzkie z rękami
związanymi z tyłu i przywiązanymi do znaku sm\ Lewa postać ma
włosy uczesane na sposób murzyński, dolna część figury jest uszko-
dzona. Prawa postać stojąca w rozkroku, o długich włosach i brodzie,
ubrana jest w luźną szatę sięgającą kostek, zakończoną u dołu pasem
frędzli lub fałd. Szata ta, przewiązana w pasie, posiada ukośny pas,
biegnący od lewego uda w dół, w lewo. Od górnej części znaku sm'
64