Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (4.1959)

a

b

1 a, b. Atena przy ołtarzu. Ołów z domieszką cyny, wys. 0,084 m (198348 MN), kon. I—III w. n.e.,

Warszawa, Muzeum Narodowe

od torsu spoczywała tarcza — nie zachowana. W pobliżu lewej nogi stoi mały okrągły
ołtarz o profilowanym gzymsie, ozdobiony dziś prawie niewidoczną girlandą i bukranionem.
Znajdujący się na nim płasko ścięty klin oraz dwa kuliste przedmioty symbolizują prawdo-
podobnie płomień ognia i owoce2. Tył peplosu (il. Ib) opracowany bardzo niedbale ze
znacznie dłuższą apoprigmą posiada równoległe fałdy, które w górnej części przechodzą
w pasma włosów. Postać okala wzdłuż boków wąska wypustka metalu, którą stanowi
nie retuszowany szew odlewniczy, powstały na skutek złączenia dwóch części składowych
formy.

Nietrudno zauważyć, że opisana powyżej figurka w ogólnych zarysach kompozycyjnych
nawiązuje do hellenistycznych powtórzeń i przetworzeń Ateny Parthenos Fidiasza będących

2 Taką interpretację daje również G. Treu; por. G. Treu, Erwerbungen der Antikensammlungen in
Deutschland, AA 4, 1889, s. 173.

210