DOI Artikel:
Domaszewska, Helena: Zagadnienie pierwowzoru w polskiej grafice portretowej XVIII wieku
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19553#0034
18. Józef Kappeller wg J. Grassiego, Tadeusz Kościuszko, mie-
dzioryt punktowany
raziło w poprzedrrej rycinie, dzięki pokazaniu sylwetki Kościuszki do pasa, w ujęciu en trois
ąuarts oraz przyciemnieniu dolnej partii obrazu, przy równoczesnym rozjaśnieniu tła, jakby dla
zaakcentowania głowy portretowanego.
Innym przykładem wykorzystania przez grafika pierwowzoru rysunkowego jest portret
Kazimierza Sapiehy (ił. 19), wykonany podług rysunku J. Pitschmanna przez Fryderyka Johna.
Sam rysunek zapewne w myśl intencji autora skomponowany jest na miarę portretu olejnego.
Kazimierz Sapieha został tu przedstawiony w 3/4 postaci. Sposób operowania światłocieniem,
nadający tej postaci plastyczność i wyrazistość, sprawia wrażenie bardziej malarskie niż rysunko-
we. Natomiast owal, obejmujący całość kompozycji i napis u dołu, przedzielony winietą (wykona-
ną przez Jana Marstallera) możemy przypisać inwencji rytowników.
30
dzioryt punktowany
raziło w poprzedrrej rycinie, dzięki pokazaniu sylwetki Kościuszki do pasa, w ujęciu en trois
ąuarts oraz przyciemnieniu dolnej partii obrazu, przy równoczesnym rozjaśnieniu tła, jakby dla
zaakcentowania głowy portretowanego.
Innym przykładem wykorzystania przez grafika pierwowzoru rysunkowego jest portret
Kazimierza Sapiehy (ił. 19), wykonany podług rysunku J. Pitschmanna przez Fryderyka Johna.
Sam rysunek zapewne w myśl intencji autora skomponowany jest na miarę portretu olejnego.
Kazimierz Sapieha został tu przedstawiony w 3/4 postaci. Sposób operowania światłocieniem,
nadający tej postaci plastyczność i wyrazistość, sprawia wrażenie bardziej malarskie niż rysunko-
we. Natomiast owal, obejmujący całość kompozycji i napis u dołu, przedzielony winietą (wykona-
ną przez Jana Marstallera) możemy przypisać inwencji rytowników.
30