DOI Artikel:
Ostrowski, Jan K.: Z problematyki warsztatowej i atrybucyjnej rzeźby lwowskiej w. XVIII
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22258#0090
m
Jan K. Ostrowski
PRZYPISY
1 Zarys koncepcji zawartych w niniejszym artykule został zaprezentowany na
posiedzeniu Komitetu Nauk o Sztuce PAN w Warszawie, 4 X 1991. Dopracowanie
tekstu zawdzięczam stypendium Alexander von Humboldt-Stiftung i możliwości
korzystania z biblioteki Zentralinstitut fur Kunstgeschichte w Monachium.
2 R. Kaczmarek, J. Kostkowski, J. Witkowski, Rzeźby rokokowe z Nawarii
w Urazie kolo Wrocławia, „Biuletyn Historii Sztuki" 53, 1991, s. 107-118; Teatr
i mistyka. Rzeźba barokowa pomiędzy Wschodem a Zachodem, red. K. Kalinowski
[katalog wystawy], Poznań 1993; Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach
wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. I, t. 1, Kraków 1993.
* Materiały do dziejów sztuki sakralnej..., s. 27-28.
4 J.K. Ostrowski, W kręgu mistrza Pinsla. W związku z wystawą w Olesku i we
Lwowie, „Folia Historiae Artium" 26, 1990, s. 149-165.
5 Pełne zilustrowanie omawianego materiału jest niemożliwe w ramach niniej-
szej publikacji. Reprodukcje większości wzmiankowanych rzeźb zawarte są w pracach:
T. Mańkowski, Lwowska rzeźba rokokowa, Lwów 1937; Z. Homung, Majster Pinsel
snycerz. Karta z dziejów polskiej rzeźby rokokowej, Wrocław 1976; Ostrowski, W kręgu
mistrza Pinsla...; Materiały do dziejów sztuki sakralnej...
6 Z. Hornung, Majster Pinsel..., s. 18.
7 Wersja Stórcklina została włączona do mszału wydanego w Augsburgu
w roku 1755, wersja Curigera, opatrzona też nazwiskiem Góza jest zapewne nieco
wcześniejsza. Istnieje ponadto trzecie powtórzenie kompozycji Goza, sztychowane
w lustrzanym odbiciu przez Josepha Antona Zimmermanna.
8 M. Suchomel, Paralely socharskych kompozic braunovskych a jelinkovskych
umeleckych del [w:] Maty oś Bernard Braun 1684-1738, „Studie a Materiały Narodni
Galerie", t. 4, Praha 1988, s. 93-104, il. 39-69.
9 Por. M. Agghazy, Barockplastik in Ungarn, Budapest 1959, il. 205-210.
10 Najbogatszy zestaw tego rodzaju zawiera szkicownik Johanna Wolfganga van
der Auwera, dokumentujący jego studia nad rzeźbą wiedeńską w latach trzydziestych
w. XVIII, zob. E. Ragaller, J.W. von der Auwera. Ein Skizzenbuch. Dokumente zur
Gartenplastik fur den Prinzen Eugen, Wurzburg 1979; C. Maue, Wiener Skulpturen in
Zeichnungen des Wilrzburger Bildhauers Johann Wolfgang von der Auwera (1708 -1756),
„Mainfrankisches Jahrbuch fur Geschichte und Kunst" 35, 1983, s. 52-94.
11 W ten sposób np. sygnowane przez I. Bergera-Ziena bozzetto przedstawiające
Św. Jana Nepomucena z personifikacją Wełtawy (1758, Praga, Galeria Narodowa) jest
kopią kompozycji Johanna B. Strauba, znanej dzięki projektom, zob. P. Volk, Die
Ausstellung »Bayerische Rokokoplastik«. Vom Entwurf zur Ausfuhrung, [w:] Entwurf und
Ausfuhrung in der europahchen Barockplastik, red. P. Volk, Miinchen 1986, s. 282-283.
\
Jan K. Ostrowski
PRZYPISY
1 Zarys koncepcji zawartych w niniejszym artykule został zaprezentowany na
posiedzeniu Komitetu Nauk o Sztuce PAN w Warszawie, 4 X 1991. Dopracowanie
tekstu zawdzięczam stypendium Alexander von Humboldt-Stiftung i możliwości
korzystania z biblioteki Zentralinstitut fur Kunstgeschichte w Monachium.
2 R. Kaczmarek, J. Kostkowski, J. Witkowski, Rzeźby rokokowe z Nawarii
w Urazie kolo Wrocławia, „Biuletyn Historii Sztuki" 53, 1991, s. 107-118; Teatr
i mistyka. Rzeźba barokowa pomiędzy Wschodem a Zachodem, red. K. Kalinowski
[katalog wystawy], Poznań 1993; Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach
wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. I, t. 1, Kraków 1993.
* Materiały do dziejów sztuki sakralnej..., s. 27-28.
4 J.K. Ostrowski, W kręgu mistrza Pinsla. W związku z wystawą w Olesku i we
Lwowie, „Folia Historiae Artium" 26, 1990, s. 149-165.
5 Pełne zilustrowanie omawianego materiału jest niemożliwe w ramach niniej-
szej publikacji. Reprodukcje większości wzmiankowanych rzeźb zawarte są w pracach:
T. Mańkowski, Lwowska rzeźba rokokowa, Lwów 1937; Z. Homung, Majster Pinsel
snycerz. Karta z dziejów polskiej rzeźby rokokowej, Wrocław 1976; Ostrowski, W kręgu
mistrza Pinsla...; Materiały do dziejów sztuki sakralnej...
6 Z. Hornung, Majster Pinsel..., s. 18.
7 Wersja Stórcklina została włączona do mszału wydanego w Augsburgu
w roku 1755, wersja Curigera, opatrzona też nazwiskiem Góza jest zapewne nieco
wcześniejsza. Istnieje ponadto trzecie powtórzenie kompozycji Goza, sztychowane
w lustrzanym odbiciu przez Josepha Antona Zimmermanna.
8 M. Suchomel, Paralely socharskych kompozic braunovskych a jelinkovskych
umeleckych del [w:] Maty oś Bernard Braun 1684-1738, „Studie a Materiały Narodni
Galerie", t. 4, Praha 1988, s. 93-104, il. 39-69.
9 Por. M. Agghazy, Barockplastik in Ungarn, Budapest 1959, il. 205-210.
10 Najbogatszy zestaw tego rodzaju zawiera szkicownik Johanna Wolfganga van
der Auwera, dokumentujący jego studia nad rzeźbą wiedeńską w latach trzydziestych
w. XVIII, zob. E. Ragaller, J.W. von der Auwera. Ein Skizzenbuch. Dokumente zur
Gartenplastik fur den Prinzen Eugen, Wurzburg 1979; C. Maue, Wiener Skulpturen in
Zeichnungen des Wilrzburger Bildhauers Johann Wolfgang von der Auwera (1708 -1756),
„Mainfrankisches Jahrbuch fur Geschichte und Kunst" 35, 1983, s. 52-94.
11 W ten sposób np. sygnowane przez I. Bergera-Ziena bozzetto przedstawiające
Św. Jana Nepomucena z personifikacją Wełtawy (1758, Praga, Galeria Narodowa) jest
kopią kompozycji Johanna B. Strauba, znanej dzięki projektom, zob. P. Volk, Die
Ausstellung »Bayerische Rokokoplastik«. Vom Entwurf zur Ausfuhrung, [w:] Entwurf und
Ausfuhrung in der europahchen Barockplastik, red. P. Volk, Miinchen 1986, s. 282-283.
\