DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.25717#0063
Andrzej Betlej
Instytut Historii Sztuki UJ
„SPRAWY POGRZEBOWE
KSIĘCIA PAWŁA KAROLA SANGUSZKI”.
PRZYCZYNEK DO BADAŃ NAD SZTUKĄ FUNERALNĄ
W POLSCE W 2. POŁOWIE XVIII WIEKU1
Dekoracje związane z pogrzebem księcia Pawła Karola Sanguszki są
jednymi z najlepiej opracowanych w literaturze historyczno-artystycznej. Anali-
zując przebieg i oprawę artystyczną tych uroczystości można jednak dodać wiele
nowych, nieznanych dotąd, faktów istotnych dla całego obrazu twórczości
księdza Pawła Giżyckiego SJ.
Juliusz Chrościcki omówił „introdukcję” ciała do kościoła Kapucynów
w Lublinie, która odbyła się 25 V 1750 oraz sam pogrzeb, który miał miejsce rok
później. Następną uroczystością był pogrzeb w kościele farnym w Lubartowie
serca i języka zmarłego 28 V 17512. Chrościcki na podstawie archiwalnej
przypisał Giżyckiemu dekoracje lubelskie, natomiast struktury wykonane
w Lubartowie atrybuował Pawłowi Fontanie.
W Archiwum Państwowym w Krakowie w oddziale na Wawelu, w Ar-
chiwum Sanguszków3 zachowały się kompletne archiwalia, uzupełniające do-
tychczasowe ustalenia. Za jedno z cenniejszych źródeł należy uznać znajdujący
się tam Rachunek Ekspensy Podróży z Zaslawia do Lubartowa Imo Julii 1751
jadąc z JMC X Giżyckim. Artysta był autorem projektów dla katafalków w obu
miejscowościach, odpowiedzialnym ponadto za nadzór nad innymi artystami
i rzemieślnikami przygotowującymi poszczególne części tych struktur. Księżna
Barbara Sanguszkowa uważała zakonnika za eksperta, wyłącznie z jego zdaniem
się licząc4. Wymieniany jest on kilkanaście razy jako przyjmujący różne sumy za
przygotowanie kolejnych elementów castrum5. Wśród artystów je wykonujących
trzeba wymienić Jana Eliasza Hoffmana, który wyrzeźbił posągi katafalku6.
Praca ta była najprawdopodobniej ostatnim zleceniem snycerza, który umarł
w г. 17517. Katafalk w świątyni lubelskiej wykonywali także inni rzemieślnicy8.
Kolejną istotną informację przynosi list Giżyckiego do Barbary Sangusz-
kowej, w którym architekt informuje księżną o postępie prowadzonych przygo-
Instytut Historii Sztuki UJ
„SPRAWY POGRZEBOWE
KSIĘCIA PAWŁA KAROLA SANGUSZKI”.
PRZYCZYNEK DO BADAŃ NAD SZTUKĄ FUNERALNĄ
W POLSCE W 2. POŁOWIE XVIII WIEKU1
Dekoracje związane z pogrzebem księcia Pawła Karola Sanguszki są
jednymi z najlepiej opracowanych w literaturze historyczno-artystycznej. Anali-
zując przebieg i oprawę artystyczną tych uroczystości można jednak dodać wiele
nowych, nieznanych dotąd, faktów istotnych dla całego obrazu twórczości
księdza Pawła Giżyckiego SJ.
Juliusz Chrościcki omówił „introdukcję” ciała do kościoła Kapucynów
w Lublinie, która odbyła się 25 V 1750 oraz sam pogrzeb, który miał miejsce rok
później. Następną uroczystością był pogrzeb w kościele farnym w Lubartowie
serca i języka zmarłego 28 V 17512. Chrościcki na podstawie archiwalnej
przypisał Giżyckiemu dekoracje lubelskie, natomiast struktury wykonane
w Lubartowie atrybuował Pawłowi Fontanie.
W Archiwum Państwowym w Krakowie w oddziale na Wawelu, w Ar-
chiwum Sanguszków3 zachowały się kompletne archiwalia, uzupełniające do-
tychczasowe ustalenia. Za jedno z cenniejszych źródeł należy uznać znajdujący
się tam Rachunek Ekspensy Podróży z Zaslawia do Lubartowa Imo Julii 1751
jadąc z JMC X Giżyckim. Artysta był autorem projektów dla katafalków w obu
miejscowościach, odpowiedzialnym ponadto za nadzór nad innymi artystami
i rzemieślnikami przygotowującymi poszczególne części tych struktur. Księżna
Barbara Sanguszkowa uważała zakonnika za eksperta, wyłącznie z jego zdaniem
się licząc4. Wymieniany jest on kilkanaście razy jako przyjmujący różne sumy za
przygotowanie kolejnych elementów castrum5. Wśród artystów je wykonujących
trzeba wymienić Jana Eliasza Hoffmana, który wyrzeźbił posągi katafalku6.
Praca ta była najprawdopodobniej ostatnim zleceniem snycerza, który umarł
w г. 17517. Katafalk w świątyni lubelskiej wykonywali także inni rzemieślnicy8.
Kolejną istotną informację przynosi list Giżyckiego do Barbary Sangusz-
kowej, w którym architekt informuje księżną o postępie prowadzonych przygo-