DOI Kapitel:
Laskowska, Irena Maria: Obraz Matki Bożej Różańcowej i jego twórca - Federico Barocci
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.66252#0128
120
Irena Maria Laskowska
ma narzuconą cienką chustę, białoszarawą, modelowaną światłem, układającą
się w drobne, miękkie fałdy - być może jest to fragment opadającego z głowy
welonu. Ramiona Madonny okrywa płaszcz ciemnoszafirowy o różnym natęże-
niu koloru w zależności od padającego światła. Fałdy jego układają się w szero-
kie płaszczyzny, nieco usztywnione.
Dzieciątko, stojące po prawej stronie Madonny, uchwycone jest w ruchu;
robi Ono wrażenie małego dziecka, stawiającego pierwsze kroki pod troskliwym
okiem matki. Jest całkowicie nagie, o jasnej, bladoróżowej karnacji ciała. Jego
złote włosy skręcone są w drobne loki; wokół główki - jasnozłocista aureola
w postaci snopów promieni. W prawej rączce trzyma różaniec (il. 6, 14).
Po bokach złocistej mandorli, otaczającej postacie centralne, umieszczone są
cztery anioły - po dwa z każdej strony. Według nauki Kościoła anioły - to
istoty duchowe, pełniące funkcję wysłanników Boga, utrzymujące więź między
niebem i ziemią. Rolę tę spełniają niewątpliwie w naszym obrazie, lecz ponadto
występują tu jako adoranci Najświętszej Marii Panny i Dzieciątka22. Obok
wartości treściowych - aniołowie stanowią w obrazie element wybitnie deko-
racyjny o bardzo istotnych walorach kolorystycznych. Unoszą się wokół Ma-
donny na ciemnoszarych obłokach z prześwitami szafirowoturkusowego nieba;
w obydwu rękach trzymają różańce i gałązki róż, które rozsypują po niebie
(il. 6, 14, 17). Paciorki różańców, malowane różnorodnymi odcieniami brązu
- od jasnych, poprzez czerwonawe, do ciemnych - połyskują światłem. Gałązki
natomiast róż mają kwiaty w kolorze nasyconego różu, łamanego bielą, listki
zaś - od odcieni seledynowych do intensywnie zielonych.
Anioł skrajny, po prawej stronie Madonny, wypełnia cały nieomal górny róg
obrazu (il. 14). Postać jego ukazana jest do kolan. Karnacja ciała - twarzy,
odkrytych ramion i rąk - w tonacji chłodnej, białoszarawej; odbijają od niej
złote pukle włosów, skręconych w loki, oraz lekki róż policzków i ust. Skrzydła
anioła szare - z akcentami bieli i złocistego światła. W podobnym zimnym
odcieniu, lecz o kilka tonów jaśniejszym, utrzymana jest biała tunika. Na niej
- suknia w kolorze zgaszonego różu, przechodzącego na piersiach w makową
czerwień. Silnym akcentem kolorystycznym jest złocistooranżowy płaszcz,
okrywający biodra - rozegrany w tej samej gamie barwnej co mandorla.
Poniżej - drugi anioł, przypominający kilkuletnie pacholę; postać ta, wyła-
niająca się z kłębiastych chmur, widoczna jest jedynie do bioder. Ukazany w
dużym skrócie i przy tym świetny w ruchu, wykazuje mistrzostwo rysunku.
Karnacja ciała nieco cieplejsza niż u poprzedniego, więcej w niej bladego różu,
włoski natomiast - bardziej płowe. Na policzkach lekkie rumieńce. Skrzydełka
szarawe, łamane ugrem.
22 Encyklopedia Katolicka, t. I, Lublin 1973, s. 605-611.
Irena Maria Laskowska
ma narzuconą cienką chustę, białoszarawą, modelowaną światłem, układającą
się w drobne, miękkie fałdy - być może jest to fragment opadającego z głowy
welonu. Ramiona Madonny okrywa płaszcz ciemnoszafirowy o różnym natęże-
niu koloru w zależności od padającego światła. Fałdy jego układają się w szero-
kie płaszczyzny, nieco usztywnione.
Dzieciątko, stojące po prawej stronie Madonny, uchwycone jest w ruchu;
robi Ono wrażenie małego dziecka, stawiającego pierwsze kroki pod troskliwym
okiem matki. Jest całkowicie nagie, o jasnej, bladoróżowej karnacji ciała. Jego
złote włosy skręcone są w drobne loki; wokół główki - jasnozłocista aureola
w postaci snopów promieni. W prawej rączce trzyma różaniec (il. 6, 14).
Po bokach złocistej mandorli, otaczającej postacie centralne, umieszczone są
cztery anioły - po dwa z każdej strony. Według nauki Kościoła anioły - to
istoty duchowe, pełniące funkcję wysłanników Boga, utrzymujące więź między
niebem i ziemią. Rolę tę spełniają niewątpliwie w naszym obrazie, lecz ponadto
występują tu jako adoranci Najświętszej Marii Panny i Dzieciątka22. Obok
wartości treściowych - aniołowie stanowią w obrazie element wybitnie deko-
racyjny o bardzo istotnych walorach kolorystycznych. Unoszą się wokół Ma-
donny na ciemnoszarych obłokach z prześwitami szafirowoturkusowego nieba;
w obydwu rękach trzymają różańce i gałązki róż, które rozsypują po niebie
(il. 6, 14, 17). Paciorki różańców, malowane różnorodnymi odcieniami brązu
- od jasnych, poprzez czerwonawe, do ciemnych - połyskują światłem. Gałązki
natomiast róż mają kwiaty w kolorze nasyconego różu, łamanego bielą, listki
zaś - od odcieni seledynowych do intensywnie zielonych.
Anioł skrajny, po prawej stronie Madonny, wypełnia cały nieomal górny róg
obrazu (il. 14). Postać jego ukazana jest do kolan. Karnacja ciała - twarzy,
odkrytych ramion i rąk - w tonacji chłodnej, białoszarawej; odbijają od niej
złote pukle włosów, skręconych w loki, oraz lekki róż policzków i ust. Skrzydła
anioła szare - z akcentami bieli i złocistego światła. W podobnym zimnym
odcieniu, lecz o kilka tonów jaśniejszym, utrzymana jest biała tunika. Na niej
- suknia w kolorze zgaszonego różu, przechodzącego na piersiach w makową
czerwień. Silnym akcentem kolorystycznym jest złocistooranżowy płaszcz,
okrywający biodra - rozegrany w tej samej gamie barwnej co mandorla.
Poniżej - drugi anioł, przypominający kilkuletnie pacholę; postać ta, wyła-
niająca się z kłębiastych chmur, widoczna jest jedynie do bioder. Ukazany w
dużym skrócie i przy tym świetny w ruchu, wykazuje mistrzostwo rysunku.
Karnacja ciała nieco cieplejsza niż u poprzedniego, więcej w niej bladego różu,
włoski natomiast - bardziej płowe. Na policzkach lekkie rumieńce. Skrzydełka
szarawe, łamane ugrem.
22 Encyklopedia Katolicka, t. I, Lublin 1973, s. 605-611.