CXXIX
tabulis codicum Vindobonensium, Monacensium, Oxoniensium *. Ita-
que ad eam fere normam editionem, quam aggressi sumus, redigi
placuit. Neque tamen ad eandem rigide legem singulae operis par-
tes exiguntur. Latini enim codices, quorum numerus prae Graecis
longe excellit, aetas vero saepe recens est, dignitas non raro humi-
lior, expeditius tractandi sunt; habenda quoque ratio est antiqui-
tatis, ut cura impensior adhibeatur describendis libris antiquissi-
mis; argumenta vero codicum aevi sequioris et praesertim infimi
quantum, satis est indicentur. Neque adnotationes de pseudonymis,
de anonymis, de iis, qui singulos codices Latinos ediderunt vel il-
lustrarunt, descriptioni adiici permissum est; tantum modo vera
nomina auctorum, quoties ea facili negotio reperiri potuerunt, intra
parentheses sunt inclusa. Graecorum codicum descriptio ad hanc
normam minus severe exacta est. Itaque inter rationem, qua in hac
editione recensentur codices Graeci et Latini, nonnulla intercedit
varietas. Graecorum minima quaeque notantur; Latinorum nihil
quidem praeteritur, sed quatenus satis est ad argumenti et codicis
notitiam vulgandam. Denique notae singulis saepe libris initio vel
ad calcem appictae, unde eorum originem et migrationes ediscimus,
negleetae nonsunt; sed reservatae tabulis, quae absolutae codicum
recensioni subiicientur. Ceterum totam rationem huius editionis res
ipsa magis, quam prolixa praefatio declarabit. Quae opere proce-
dente videbantur singillatim monenda, Henricus Stevenson iunior
adnotavit et exponet. /
Nunc, quum collegae impigri praecipuus adsiduusque labor
et peritia magnopere laudanda sint, quid in opere conficiendo ille
1 V. La bibl. della sede afost. p. 13.
tabulis codicum Vindobonensium, Monacensium, Oxoniensium *. Ita-
que ad eam fere normam editionem, quam aggressi sumus, redigi
placuit. Neque tamen ad eandem rigide legem singulae operis par-
tes exiguntur. Latini enim codices, quorum numerus prae Graecis
longe excellit, aetas vero saepe recens est, dignitas non raro humi-
lior, expeditius tractandi sunt; habenda quoque ratio est antiqui-
tatis, ut cura impensior adhibeatur describendis libris antiquissi-
mis; argumenta vero codicum aevi sequioris et praesertim infimi
quantum, satis est indicentur. Neque adnotationes de pseudonymis,
de anonymis, de iis, qui singulos codices Latinos ediderunt vel il-
lustrarunt, descriptioni adiici permissum est; tantum modo vera
nomina auctorum, quoties ea facili negotio reperiri potuerunt, intra
parentheses sunt inclusa. Graecorum codicum descriptio ad hanc
normam minus severe exacta est. Itaque inter rationem, qua in hac
editione recensentur codices Graeci et Latini, nonnulla intercedit
varietas. Graecorum minima quaeque notantur; Latinorum nihil
quidem praeteritur, sed quatenus satis est ad argumenti et codicis
notitiam vulgandam. Denique notae singulis saepe libris initio vel
ad calcem appictae, unde eorum originem et migrationes ediscimus,
negleetae nonsunt; sed reservatae tabulis, quae absolutae codicum
recensioni subiicientur. Ceterum totam rationem huius editionis res
ipsa magis, quam prolixa praefatio declarabit. Quae opere proce-
dente videbantur singillatim monenda, Henricus Stevenson iunior
adnotavit et exponet. /
Nunc, quum collegae impigri praecipuus adsiduusque labor
et peritia magnopere laudanda sint, quid in opere conficiendo ille
1 V. La bibl. della sede afost. p. 13.