Studia archeologiczne (3.1982)

- 38 -

Dekorację elewacji tego typowego tetrapylonu (w dolnej partii
pomnika) tworzą elementy architektoniczne. I tak można tutaj wy-
mienić: narożnikowe kolumny umieszczone na postumentach, mające su-
rowe, nie skończone kapitele, które prawdopodobnie zamierzano prze-
kształcić i nadać im charakter korynckich, flankujące bramy pila-
stry, pozbawione dekoracji i zapewne też nie skończone arkady o
kluczach tak wysokich, że wystawały przed architraw i belkowanie.
Na szczególną uwagę zasługuje dość rzadkie zwieńczenie łuku.
Mianowicie ponad gzymsem wznosi się wysmukła piramida, dzięki któ-
rej tetrapylon w Vienne zwany jest "Iglicą”. Piramida ma kwadrato-
wą podstawę o boku'liczącym 3,78 m długości i osiąga wysokość
15,50 m, podczas gdy wysokość dolnej partii budowli, od podstawy
do bazy piramidy wynosi tylko 7»745 m, co sprawia, że nie ma od-
powiedników dla proporcji tego pomnika.
Nie zachowały się żadne inskrypcje, co w powiązaniu z niewy-
kończeniem budowli utrudnia interpretację i datowanie. Curtis (por.
przyp. 34) umieszcza tetrapylon w Vienne w epoce Augusta, co jest
jednak tylko hipotezą.
Panonia
16. Tetrapylon w Carnuntum


11.10. Tetrapylon w Car-
nuntum - rekonstrukcja
rysunkowa, okres Kara-
kalli