DOI article:
Pawlaczyk, Mateusz: Ze Studiów nad Ikonografia Zespołu Pałacowego w Rogalinie
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.74935#0088
84 MATEUSZ PAWLACZYK
11. 6. D. Merlini (?), Projekt przebudowy sprzed 1788 r., rzut piętra gl. korpusu palacu w Rogalinie, wersja druga (kat. 8)
niczące z legendą pomysły, iż budowniczym pałacu był
niejaki Kwiatkowski12, inne, ciekawsze hipotezy należy
dla porządku przytoczyć. Na pewne analogie tych pro-
jektów, szczególnie widoku fasady, z twórczością archi-
tektów drezd-ńsko-warszawskich zwrócił już uwagę Do-
brzycki. Autora rogalińskich projektów poszukiwał on
w kręgu uczniów Z. Lonqueleune'a wymieniając tu
nazwisko J. K. Knöffla i J. F. Knöbla13. Mażliwość
autorstwa I. Graffa podnosi z kolei E. Kręglewska-
Foksowicz, opierając się głównie na podobieństwach
rzutu projektowanego pałacu z rezydencją w Rydzynie14.
Ostatnia atrybucja zawarta w dysertacji Z. Kębłowskiej
powraca do hipotezy Dobrzyckiego i jednoznacznie
wiąże projekt z osobą Knöbla15. Poprzednio jednak ta
sama autorka wymieniała nazwisko bliżej nieznanego
Schwarzego16. Najbardziej wiarygodną wydaje się wersja
Dobrzyckiego i ostatnia atrybucja Kębłowskiej. W takim
wypadku omawiane projekty powstać musiały jeszcze
przed 1765 r. t. j. w czasie, kiedy Knöbel przebywał
w Polsce prowadząc budowę pałacu Brühla w Warzsawie,
a ich datowanie należy powtórzyć za Kęblowską na lata
ok. 1763-65.
Pierwszym bardzo jednolitym zespołem rysunków
z „teki rogalińskiej" dotyczącym głównego korpusu pałacu
jest pięć projektów uchodzących za dzieła Merliniego
(poz. kat. 4-8). Są to wyłącznie rzuty przedstawiające
dwie symetryczne wersje przebudowy pałacu, a przewi-
dujące zmianę układu wnętrz przy zachowaniu murów
zewnętrznych i niektórych sal. Obie wersje proponują
przesunięcie istniejącej klatki schodowej ze środka w miejs-
ce bocznych pomieszczeń traktu frontowego i ujednoli-
cenie układu amfiladowego. Bliższa formie zrealizowanej
jest wersją druga, która proponowała umieszczenie nowej
klatki schodowej po południowej stronie korpusu. Wszyst-
kie projekty zaopatrzone są w kaligraficzny tytuł pisany
po francusku i takież uwagi na samym rysunku, głównie
nazwy poszczególnyh pomieszczeń. Napisy i rysunki
wykonane są czarnym tuszem na grubym żeberkowym
papierze o formacie 40,0x64,5 cm.
Autorstwo jednej ręki w przypadku wszystkich pięciu
11. 6. D. Merlini (?), Projekt przebudowy sprzed 1788 r., rzut piętra gl. korpusu palacu w Rogalinie, wersja druga (kat. 8)
niczące z legendą pomysły, iż budowniczym pałacu był
niejaki Kwiatkowski12, inne, ciekawsze hipotezy należy
dla porządku przytoczyć. Na pewne analogie tych pro-
jektów, szczególnie widoku fasady, z twórczością archi-
tektów drezd-ńsko-warszawskich zwrócił już uwagę Do-
brzycki. Autora rogalińskich projektów poszukiwał on
w kręgu uczniów Z. Lonqueleune'a wymieniając tu
nazwisko J. K. Knöffla i J. F. Knöbla13. Mażliwość
autorstwa I. Graffa podnosi z kolei E. Kręglewska-
Foksowicz, opierając się głównie na podobieństwach
rzutu projektowanego pałacu z rezydencją w Rydzynie14.
Ostatnia atrybucja zawarta w dysertacji Z. Kębłowskiej
powraca do hipotezy Dobrzyckiego i jednoznacznie
wiąże projekt z osobą Knöbla15. Poprzednio jednak ta
sama autorka wymieniała nazwisko bliżej nieznanego
Schwarzego16. Najbardziej wiarygodną wydaje się wersja
Dobrzyckiego i ostatnia atrybucja Kębłowskiej. W takim
wypadku omawiane projekty powstać musiały jeszcze
przed 1765 r. t. j. w czasie, kiedy Knöbel przebywał
w Polsce prowadząc budowę pałacu Brühla w Warzsawie,
a ich datowanie należy powtórzyć za Kęblowską na lata
ok. 1763-65.
Pierwszym bardzo jednolitym zespołem rysunków
z „teki rogalińskiej" dotyczącym głównego korpusu pałacu
jest pięć projektów uchodzących za dzieła Merliniego
(poz. kat. 4-8). Są to wyłącznie rzuty przedstawiające
dwie symetryczne wersje przebudowy pałacu, a przewi-
dujące zmianę układu wnętrz przy zachowaniu murów
zewnętrznych i niektórych sal. Obie wersje proponują
przesunięcie istniejącej klatki schodowej ze środka w miejs-
ce bocznych pomieszczeń traktu frontowego i ujednoli-
cenie układu amfiladowego. Bliższa formie zrealizowanej
jest wersją druga, która proponowała umieszczenie nowej
klatki schodowej po południowej stronie korpusu. Wszyst-
kie projekty zaopatrzone są w kaligraficzny tytuł pisany
po francusku i takież uwagi na samym rysunku, głównie
nazwy poszczególnyh pomieszczeń. Napisy i rysunki
wykonane są czarnym tuszem na grubym żeberkowym
papierze o formacie 40,0x64,5 cm.
Autorstwo jednej ręki w przypadku wszystkich pięciu