Vergilius Maro, Publius; Fäsi, Johann Heinrich [Hrsg.]: Virgilii Sacro-Christiani Libri XII: Omnes penè tam Veteris quàm Novi Testamenti historias, unà cum variis parabolis, aliisque fragmentis sacris, complexi, & Virgilio Marone præeunte concinnati (Zürich, 1730) [VD18 14302624]

Liber 1.

n

Non secus ac olim tonitru, cum rupta corulco
Ignea rima micans percurrit lumine nimbos.
Mox etenim taleis referebant pedtore voces:
Sed quis erit modus, aut quo nunc certamine tanto ?
Quin potius pacem aeternam, laetosque hymenaeos
* Exercemus? Amor cunctas nam crescit in horas.
Communem hunc ergo populum, paribusqs regamus
* Auspiciis: Libeat nobis servire maritis,
Villae sic contra saciles: Quis talia demens
Abnuat, aut malit tristi contendere bello P
Hinc mox nascuntur Veneris monumenta nefandae,
Queis magni membrorum artus, magna olsa, lacerti.
Durum a stirpe genus gnatos ad flumina primum
Exponit,saevoque gelu durato & undis.
Venatu invigilant pueri, silvasque fatigant,
Fledtere ludus equos, & spicula tendere cornu.
Omne aevum serro teritur, versaque juvencum
Terga fatigabant hasta, nec tarda lenectus
Debilitat vires animi, mutatque vigorem,
Canitiem galea pressant, semperque recenteis
Convecflare juvat praedas, & vivere rapto.
Multo cumprimis hilarant convivia Baccho &c.
•‘Nec pietatis honos, sed longa oblivia potant.
Irarum magnos hinc volvit pectore fludus
Omnipotens genitor, rerum qui tradlat habenas,
Pertaesits magni incoepti, rerumque suarum,
'‘Hos ni poeniteat, ponantque ferocia corda.
Inde Noacb, veterum nulli virtute secundus,
Haec responla dabat vel quae portenderet ira
Magna Dei, vel quae fatorum posceret ordo,
* Vocibus his usus rpistis; Tu munera supplex
* Fetide, petens pacem precibus, gens aspera cultu.
( Discite justitiam moniti, & non temnere divos. )
Sicque dabit veniam vobis, iraique remittet
“Imperio qui cuiqcta premit, regnator Olympi.
Abnuit ast duras gens haec demittere inaures,
Nec magis incoepto vultum sermone movetur
B 4 Quam