DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.30162#0083
ważnych dla poznania metod prac Delegacji lub niepowtórzo-
nych w egzemplarzu oficjalnym. W tekście, złożonym do dys-
pozycji władz, łiczba opisów pozostała naogół ta sama co
1 w bruljonie. Dącznie zwiedzono 386 miejscowości; inwenta-
ryzacja wszakże przeprowadzona została w nich w sposób nader
nierównomierny. Zastosowano w sposób swoisty francuską za-
sadę «cłassement», wyróżniając najbardziej wartościowe zdaniem
Dełegacji zabytki, ogólnikowo zaś jedynie notując istnienie dru-
gorzędnych objektów. Dzięki oparciu się na chronologicznem
kryterjum wartości zabytkowej ucierpiała w pierwszym rzędzie
Warszawa, której świecką architekturę omawiają kilkunasto-
wierszowe zaledwie wzmianki. Wyrazem zapatrywań Delegacji
na inwentarz zabytkowy Królestwa jest załączone osobno «Spra-
wozdanie ogólne...», w pierwszym rzędzie zaś «Obraz ogółny
różnego rodzaju starożytnych zabytków w Królestwie Polskiemu.
Jest to wykaz celniejszych objektów, które znalazły bliższe omó-
wienie w tekście szczegółowym. Aczkolwiek nie wyczerpuje on
całokształtu zabytków, znajdujących się w ewidencji Delegacji,
niemniej jednak jest mu bardzo bliski, ustalając przy tern
w znacznym stopniu charakter i metodę pracy. Dowiadujemy
się z niego, iż w dziale zabytków nieruchomych poddano bliż-
szej analizie: 10 grodzisk, 10 cmentarzysk z urnami, 13 szań-
ców, 80 zamków, 8 fragmentów murów i bram miejskich, 12 ra-
tuszy i domów sądowych, 13 pałaców i dworów, 9 kamienic
miejskich, 13 zabudowań klasztornych, 230 kościołowi 8 dzwon-
nic. W dziale zabytków ruchomych: 3/ ołtarzy, 2 ikonostasy,
2 umedy, 6 ambon, 1 o stalli, ławek, etc., 1 o posągów, 11 obra-
zów, 14 fragmentów ściennych malowideł, 4 witraże (fragmenty
łub całości), 9 dzwonów, 13 chrzcielnic, 38 szczegółów archi-
tektonicznych, 104 pomniki grobowe, 14 pomników i słupów
okolicznościowych, wreszcie 21 tablic erekcyjnych. W wykazie
tym zwraca już od pierwszego wejrzenia uwagę znaczna prze-
waga zabytków nieruchomych oraz brak argenterjów i para-
mentów kościelnych, w kilku zaledwie wypadkach omówionych
w paru wierszach, jakby na marginesie tekstu. Charaktery-
nych w egzemplarzu oficjalnym. W tekście, złożonym do dys-
pozycji władz, łiczba opisów pozostała naogół ta sama co
1 w bruljonie. Dącznie zwiedzono 386 miejscowości; inwenta-
ryzacja wszakże przeprowadzona została w nich w sposób nader
nierównomierny. Zastosowano w sposób swoisty francuską za-
sadę «cłassement», wyróżniając najbardziej wartościowe zdaniem
Dełegacji zabytki, ogólnikowo zaś jedynie notując istnienie dru-
gorzędnych objektów. Dzięki oparciu się na chronologicznem
kryterjum wartości zabytkowej ucierpiała w pierwszym rzędzie
Warszawa, której świecką architekturę omawiają kilkunasto-
wierszowe zaledwie wzmianki. Wyrazem zapatrywań Delegacji
na inwentarz zabytkowy Królestwa jest załączone osobno «Spra-
wozdanie ogólne...», w pierwszym rzędzie zaś «Obraz ogółny
różnego rodzaju starożytnych zabytków w Królestwie Polskiemu.
Jest to wykaz celniejszych objektów, które znalazły bliższe omó-
wienie w tekście szczegółowym. Aczkolwiek nie wyczerpuje on
całokształtu zabytków, znajdujących się w ewidencji Delegacji,
niemniej jednak jest mu bardzo bliski, ustalając przy tern
w znacznym stopniu charakter i metodę pracy. Dowiadujemy
się z niego, iż w dziale zabytków nieruchomych poddano bliż-
szej analizie: 10 grodzisk, 10 cmentarzysk z urnami, 13 szań-
ców, 80 zamków, 8 fragmentów murów i bram miejskich, 12 ra-
tuszy i domów sądowych, 13 pałaców i dworów, 9 kamienic
miejskich, 13 zabudowań klasztornych, 230 kościołowi 8 dzwon-
nic. W dziale zabytków ruchomych: 3/ ołtarzy, 2 ikonostasy,
2 umedy, 6 ambon, 1 o stalli, ławek, etc., 1 o posągów, 11 obra-
zów, 14 fragmentów ściennych malowideł, 4 witraże (fragmenty
łub całości), 9 dzwonów, 13 chrzcielnic, 38 szczegółów archi-
tektonicznych, 104 pomniki grobowe, 14 pomników i słupów
okolicznościowych, wreszcie 21 tablic erekcyjnych. W wykazie
tym zwraca już od pierwszego wejrzenia uwagę znaczna prze-
waga zabytków nieruchomych oraz brak argenterjów i para-
mentów kościelnych, w kilku zaledwie wypadkach omówionych
w paru wierszach, jakby na marginesie tekstu. Charaktery-