DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.51061#0016
dzięki cudownemu zbiegowi okoliczności. Dar bogatej wdowy i jej
syna — w myśl tekstu żywotów mający świadczyć o tym, iż czuwa-
jąca nad Janem Opatrzność zawsze z nawiązką rekompensowała mu
poniesione straty—naprowadził go na myśl o nieuczciwym postęp-
ku szafarzy. Otóż okradzionemu nobilowi Jan kazał wypłacić 15
funtów złota, wypłacono mu tylko 5, co się ujawniło przy otrzymaniu
proporcjonalnie mniejszego daru wdowy. Wezwana, by świadczyć,
wyznała, że zamierzała dać pierwotnie sumę trzykrotnie większą i że
w ostatniej chwili »coś« kazało jej zmienić postanowienie. A oto sło-
wa Jana skierowane do szafarzy, cytowane z Żywota Jana Jałmużnika
pióra Skargi: „Przez łakomstwo wasze Kościół ma szkody tysiąc fun-
tów złota ... ta wdowa miała wolą dać tysiąc i pięćset: a gdyście wy
skąpością onemu, któremum kazał dać 15, tyło 5 dali, ona odmieniła
umysł i umknęła tysiąc.”
2 Kwatery drugiego, jednostronnie malowanego, skrzydła mówią o mi-
g łosierdziu i dobroczynności Jana. Górna jest ilustracją opowieści
o kupcu, który poniósłszy parę razy poważne straty na morzu otrzy-
mał od Patriarchy okręt i zboże. I w tej scenie także akcja nie została
ograniczona do jednego epizodu; malarz równocześnie przedstawił
47 rozmowę zgnębionego kupca z Patriarchą i to, co się działo potem:
iv żeglugę okrętu pod widomą opieką świętego.
io Dolna kwatera, Cud u grobu św. Patriarchy, opowiada historię
pewnej kobiety, która wstydząc się wyznać Janowi grzechy, których
się dopuściła, doręczyła mu je spisane na kartce. Gdy w niedługi
czas potem Patriarcha umarł, ogarnęło ją przerażenie. Nie wiedziała,
czy zostały jej odpuszczone grzechy, a prócz tego bała się, że kartka
33, i mogła się dostać w czyjeś ręce. Trzy dni i trzy noce modliła się
w kościele, przed grobowcem świętego, w którym spoczywał on
między dwoma biskupami. Jej skrucha stała się przyczyną cudu.
Zmarły Patriarcha wrócił na chwilę do życia i oddał jej czystą kartkę,
na której widniały tylko te słowa: „Przez Jana sługę mojego zgładzo-
ny jest grzech twój.”
12
syna — w myśl tekstu żywotów mający świadczyć o tym, iż czuwa-
jąca nad Janem Opatrzność zawsze z nawiązką rekompensowała mu
poniesione straty—naprowadził go na myśl o nieuczciwym postęp-
ku szafarzy. Otóż okradzionemu nobilowi Jan kazał wypłacić 15
funtów złota, wypłacono mu tylko 5, co się ujawniło przy otrzymaniu
proporcjonalnie mniejszego daru wdowy. Wezwana, by świadczyć,
wyznała, że zamierzała dać pierwotnie sumę trzykrotnie większą i że
w ostatniej chwili »coś« kazało jej zmienić postanowienie. A oto sło-
wa Jana skierowane do szafarzy, cytowane z Żywota Jana Jałmużnika
pióra Skargi: „Przez łakomstwo wasze Kościół ma szkody tysiąc fun-
tów złota ... ta wdowa miała wolą dać tysiąc i pięćset: a gdyście wy
skąpością onemu, któremum kazał dać 15, tyło 5 dali, ona odmieniła
umysł i umknęła tysiąc.”
2 Kwatery drugiego, jednostronnie malowanego, skrzydła mówią o mi-
g łosierdziu i dobroczynności Jana. Górna jest ilustracją opowieści
o kupcu, który poniósłszy parę razy poważne straty na morzu otrzy-
mał od Patriarchy okręt i zboże. I w tej scenie także akcja nie została
ograniczona do jednego epizodu; malarz równocześnie przedstawił
47 rozmowę zgnębionego kupca z Patriarchą i to, co się działo potem:
iv żeglugę okrętu pod widomą opieką świętego.
io Dolna kwatera, Cud u grobu św. Patriarchy, opowiada historię
pewnej kobiety, która wstydząc się wyznać Janowi grzechy, których
się dopuściła, doręczyła mu je spisane na kartce. Gdy w niedługi
czas potem Patriarcha umarł, ogarnęło ją przerażenie. Nie wiedziała,
czy zostały jej odpuszczone grzechy, a prócz tego bała się, że kartka
33, i mogła się dostać w czyjeś ręce. Trzy dni i trzy noce modliła się
w kościele, przed grobowcem świętego, w którym spoczywał on
między dwoma biskupami. Jej skrucha stała się przyczyną cudu.
Zmarły Patriarcha wrócił na chwilę do życia i oddał jej czystą kartkę,
na której widniały tylko te słowa: „Przez Jana sługę mojego zgładzo-
ny jest grzech twój.”
12