Worm, Ole [Hrsg.]: Museum Wormianum, Seu Historia Rerum Rariorum, Tam Naturalium, quam Artificialium, tam Domesticarum, quam Exoticarum, quae Hafniae Danorum in aedibus Authoris servantur: Variis & accuratis Iconibus illustrata (Amsterdam, 1655)

,84 « M U S E U M
ccntibus. Ex radice proveniunt quindecim aut plura folia, Aloe foliis aemula, duobus
aut tnbus digitis longa, scsquidigitum lata, versus extremitates angustiora, acuminata,
crassa, iaturate viridia,in ambitu denticulis pra:dita.
In mcdio horum fru&us cinabrii coloris, dum augetur inter foliaprodeunt flosculi
ccerulei coloris, tribus foliolis singuli constantes ; quando maturuit fructus est instar
majoris Melonis, odoris suavissimi, saporis fere instar fragorum gratissimi,apprimesuc-
culentus. Fruclus maturus superius plantam juniorem habet, qua? decerpitur, &: ita sine
radice terrx imponitur, qux anno sequenti fruelum fert. Unaquarque planta semel &:
unicum fert fructum annuo spacio. Mensibus xstivis, Soje existentemCapricorno,ma-
xime viget. Exigua semina scu grana siibrufa in superficie pulpx latitant; extuberanti-
bus bullis ex ssavo albicantibus exterius passim distinguitur , &c quasi vcrmiculis aut tes-
serulis variatur.
Hic fructus quia succo corrosivo immodice sumpto linguam vellicat, ac guttutis ar-
dores infcrt, discissb cortice in taleolas secatur, inque vino Hispanico maceratur, tan-
tisper donec qualitatem noxiam deponat, qui gratum saporem & odorem vino com-
municat> lingua: tamcn morsus &gutturis inflammationem, si potetur vinum, inducit.
Ipse autcm succus, quo turget fruclus, mirifice animum Ianguidum recreat & Ipiritus
sopitos suscitat, inprimis stomachum nauseabundum restituit. Addo quodrecens ejus
liquor, tum vinum inde cxprelsum minx supprestioni &: doioribus Nephriticissuccurrar.
Vcnenis Mandiocha; advcrsatur, quod tk, radix prarstar. Omnia efficacius operatur stil-
laticius liquor, si modice bibatur. Febricitantibus, vulneribus 8C ulceribus infestatis ab
hoc fruclu abstinendum: humcres enim accendit, & in pejus omnia dilponit. Calidus
cst & humidus fructusipse.
Antophylli ab ipsis Gariophyllis communibus non disFerunt, nili quod gran-
diores > pinguiores, & torosiores sint. Cultores enim hujus arboris, teste Garcia ab
Horto , ssagellant altiores ejus ramos, emundato prius circa arborem solo , siquidem
nullum cenus graminis sub ca nascitur, omnem succum seu humorem ad se attra-
hente arbore. Decutfa Gariophylla biduum aut triduum siccantur, dcinde asservan-
tur & Malaccam &: alias Provincias mittuntur. Qua: in arbore harrent crassiora siunt,
nec ab aliis nisi vctustate disferunt, & sunt illa qux Anthophylli dicuntur. Quocirca in
crrore versantur, qui cum Avicenna lib. n. cap. 311. Crassiorem hunc fructum marem»
vulgares foeminas putant.

I


Arbor, quxfrudum A nda Brasiliensibusdi&umfert, vastaest&elegans*inlocis
arenosis proveniens, ligno levi, raro, spongioso, ssoribus insigniter Iuteis, magnis, ob-
longis, fimbriatis, foliis cordis sigura , ex tenuibus pediculis dependentibus. Fru&um
gignit seunucem cortice duplici, exteriore cineritio ligneo, prarduro & perforato pu-
tamine vestitum, quo duo glandes continentur jecori leporino non valde dissimiles1,
nuces castaneas sapore referentes; una atque altera alvum ducit, sed & vomitum movet;
vehcmenscst, corrigentibus indiget. Oleum ex nuce exprimunt quidam. Ex cortice
ustulato medicamentum conficiunt ad alvum sistendam. Lignum hujus arboris usus ess:
plurimi. Barbari corticibus ejus utuntur ad pifces capiendos: aqua enim, in qua mace-
ratusfuerit, omnes animantes soporantur. Descripta est hxc arbor cum fructu , qui
figura aliquomodo disfert a meo, a ClarisT. Viro D. Johan. de Laet lib. 15. descript. Ind,
Occid. cap.8.8dib.16.cap. 11. a Margrayio Histor. Plantar. lib. 3«
Separarim

»