DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Megarikoi skyphoi Phthiōtidōn Thēbōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0054
87
Μεγαρικόί σκνφοι Φΰιωτίδων Θηβών ύπδ Α. Σ. Άρβανιτοπούλλον.
88
θός κατενώπιον ιστάμενος, άλλα στρέφων τήν κε-
φαλήν προς τήν Καλυψώ και καταβιβάζων αύτήν
συγκεκινημένος δια τον άποχωρισμόν. Φορεί χι-
τώνα ή έξωμίδα μέχρι τοΟ μέσου τών μηρών καθ-
ήκουσαν και έζωσμένην περί τήν οσφΟν, ετι δε
χλαμύδα πλουσίως όπισθεν κατερχομένων, και πΐ-
λον' φαίνεται άμύστας", αγένειος και γυμνός τά
σκέλη. Τήν δεξιάν καταβιβά'ζων εκτείνει εις χείρα-
ψίαν, δια δε της έγγΰς τοΟ σώματος παρά το στή-
θος στηριζομένης αριστεράς κρατεί άνάφορον, ήτοι
ραβδίον μακρόν έρειδόμενον έπι του άριστερου ώμου,
ες" ου εχει άναρτήσει κυκλοτερή τινα μάρσιπον και
άγγεΐον έκ κολοκύνθης Οποτεθέν, οία σήμερον με-
ταχειρίζονται οί χωρικοί και ναυτίλοι. Φορεί και
ξίφος περ'ι τήν ζώνην κατερχόμενον όπισθεν, ού δ
κολεός διακρίνεται μεταξύ τών σκελών. Ύπέρκειται
επιγραφή ΟΛϊ ήτοι «Όδν'σσεν ς» 1.
Περαιτέρω παρίσταται γυνή, ϋ^εράπαινά τις βε-
βαίως της ΚαλυψοΟς 2, κατά τον άριστερον κρό-
ταφον ορθή ίσταμένη, προκύπτουσα ολίγον φορεί
χιτώνα άχειρίδωτον, ποδήρη και έσθήτα ύπηρετι-
κήν (πόλκα κοινώς) έζωσμένην περί τήν οσφΟν,
ίσως δέ τι λεπτΌν ύφασμα έπι της κεφαλής (κα-
λύπτραν, κοινώς τσεμπέρι) περιέχον τήν κόμην 3.
δεςΊάν προτείνει ύψοΟσα όλίγον προς τον Όδυσ-
σέα, ΐνα προσενέγκη αύτώ κώρυκον, ήτοι σακίδιον
πλεκτον περιέχον εντός τρόφιμα, τήν δέ άριστεράν
καταβιβάζει προεκτείνουσα, κρατούσαν άγγεΐόν τι
έν είδει άπλής οινοχόης.
"Οπισθεν αυτής κείται μέγα άγγεΐον πεπλατυ-
σαένης κοιλίας και στενού λαιμοΟ, επί τίνος ύπο-
στάτου Γσως, ετι δέ ίχνη ετέρων άντικειμένων ομοίων
και άκρος πούς έντός χιτώνος άλλης θεραπαίνης,
κομιζούσης έτερα άντικείμενα. Ύπέρκειται έπι-
γραφή ΔΩΡ., βεβαίως «(5α>ρ[α», δΓ ής δηλοΟν-
ται τά ποοσενεχθέντα τω Όδυσσεΐ ύπο της Καλυ-
ψοΟς.
Ή παράστασις αύτη ειναί τις ώραία εικονογρα-
φία τών Όμηρικών στίχων4, έν οΐς ύπάρχουσι
1 Έπι τοϋ πίνακος δεν άπεδόθη τό ίχνος τοϋ τελικού Σ τοΟ 'Οδνσ
οενς, ώς μή όφθέν έκ της οθοράς ΰπό τοΰ άντιγραφέως.
2 Δια τάς δμωάς της ΚαλυψοΟς βλ. ε 199.
3 Πολύ όμοιάζουσι τά ενδύματα αΰτης πρός τά τών θεραπαινών
Επί στηλών τών Παγασών, εργιον Ιπίαης της Γ' π. Χ. έκατονταετη-
ρίδος· βλ. Θεσσαλ. Μνημ. I σελ. 171.
* ε 263 χέ.
πάντα σχεδόν τά άνωτέρω περιγραφέντα μέχρι τών
μικροτάτων λεπτομερειών:
τώ 3' άρα πέμπτω πέμπ' άπό νήσου δια Καλυψώ
εΐματά τ' άμφιε'σασα θυώδεα χαί λούσασα.
έν δέ οί ασκόν έθηκε θεά μέλανος οί'νοιο
τόν έτερον, έτερον δ' ϋδατος μέγαν, εν δέ χαί ήα
κωρνχψ' έν δέ οι δψα τίθει μενοεικέα πολλά.
και άλλαχου 1 διά τήν μή σωθεΐσαν έν πάσι εν-
δυσιν της θεάς καϊ τοΟ ήρωος:
αΰτίχ' ό μέν γλαϊνάν \» χιτώνα τε έννυτ'Όδυσσεύς,
αυτή δ' άργύφεον φάρος μέγα έννυτο νΰμφη,
λεπτόν χαί χαρίεν, περί δε ζώνην βάλετ' ίξυϊ
καλήν χρυσείην, κεφαλή δ' έϊύπερθε καλνπτρην.
Τό ώραΐον σχήμα τοΟ άποχώρισμοΟ ένεπνεύσθη
ό πρώτος ποιήσας τήν εικόνα ταύτην έκ τών θαυ-
μάσιων στίχων τοΰ Ομήρου 2, έν οΐς παρίσταται
ή Καλυψώ μετά παραπόνου άποτεινομένη προς τον
Όδυσσέα:
αϋτίκα νΰν έθέλεις ίέναι; ού 5ϊ χαίρε και εμπης.
ού μέν Οην κείνης γε χερείων εύ'/ομαι είναι
ού δέμας οΰδέ φυήν,
προς ά Ό ήρως άπαντα μετ' άξιοπρεποΟς άγάπης:
πότνα θεά, μή μοι τόδε χώεο. οιδα και αυτός
πάντα μάλ',
Τη ζώνη ταύτη υπόκειται έτερα, ένθα παριστά
ται ό Όδυσσεύς γενειοφόρος και γυμνός τό σώμα
πλήν τοΟ πίλου, πρηνής στηριζόμενος διά της κοι-
λίας και τών μηρών έπι θραύσματος κυκλοτεροΟς
και άκτινωτοΰ, έκ τοΟ κήτους της θραυσθείσης
σχεδίας αύτοϋ, κρατών κώπην ή ξύλον και ώθών
αυτήν προς τά εμπρός' παρ αυτόν υπάρχει ή
λοιπή σχεδία τεθραυσμένη τους ιστούς και τάς κε-
ραίας και μετά διερρηγμένων ιστίων, άτινα πολύ
τεχνηέντως άπεδόθησαν. 1 πέρκειται ή έπιγραφή
ΟΔΥΣΕΥΞ.
Και ή παράστασις αύτη είναι είλημμένη έκ τών
Όμηρικών στίχων: 3
ώς τής δοΰρατα μακρά διεσχέδασ'. αύτάρ Οδυσσεύς
άμφ' ενι δονρατι βαίνε, χέληθ' ώς Γππον έλαύνων,
εΐματα δ' εξαπέδννε, τά οί πόρε δια Καλυψώ,
αΰτίκα δέ κρήδεμνον υπό στέρνοιο τάνυσσεν,
αυτός δέ πρηνής άλί κάππεσε χεϊρε πετάσσας.
1 ε 229 χέ.
2 ε 205 χέ.
3 ε 370 χέ.
Τήν
Μεγαρικόί σκνφοι Φΰιωτίδων Θηβών ύπδ Α. Σ. Άρβανιτοπούλλον.
88
θός κατενώπιον ιστάμενος, άλλα στρέφων τήν κε-
φαλήν προς τήν Καλυψώ και καταβιβάζων αύτήν
συγκεκινημένος δια τον άποχωρισμόν. Φορεί χι-
τώνα ή έξωμίδα μέχρι τοΟ μέσου τών μηρών καθ-
ήκουσαν και έζωσμένην περί τήν οσφΟν, ετι δε
χλαμύδα πλουσίως όπισθεν κατερχομένων, και πΐ-
λον' φαίνεται άμύστας", αγένειος και γυμνός τά
σκέλη. Τήν δεξιάν καταβιβά'ζων εκτείνει εις χείρα-
ψίαν, δια δε της έγγΰς τοΟ σώματος παρά το στή-
θος στηριζομένης αριστεράς κρατεί άνάφορον, ήτοι
ραβδίον μακρόν έρειδόμενον έπι του άριστερου ώμου,
ες" ου εχει άναρτήσει κυκλοτερή τινα μάρσιπον και
άγγεΐον έκ κολοκύνθης Οποτεθέν, οία σήμερον με-
ταχειρίζονται οί χωρικοί και ναυτίλοι. Φορεί και
ξίφος περ'ι τήν ζώνην κατερχόμενον όπισθεν, ού δ
κολεός διακρίνεται μεταξύ τών σκελών. Ύπέρκειται
επιγραφή ΟΛϊ ήτοι «Όδν'σσεν ς» 1.
Περαιτέρω παρίσταται γυνή, ϋ^εράπαινά τις βε-
βαίως της ΚαλυψοΟς 2, κατά τον άριστερον κρό-
ταφον ορθή ίσταμένη, προκύπτουσα ολίγον φορεί
χιτώνα άχειρίδωτον, ποδήρη και έσθήτα ύπηρετι-
κήν (πόλκα κοινώς) έζωσμένην περί τήν οσφΟν,
ίσως δέ τι λεπτΌν ύφασμα έπι της κεφαλής (κα-
λύπτραν, κοινώς τσεμπέρι) περιέχον τήν κόμην 3.
δεςΊάν προτείνει ύψοΟσα όλίγον προς τον Όδυσ-
σέα, ΐνα προσενέγκη αύτώ κώρυκον, ήτοι σακίδιον
πλεκτον περιέχον εντός τρόφιμα, τήν δέ άριστεράν
καταβιβάζει προεκτείνουσα, κρατούσαν άγγεΐόν τι
έν είδει άπλής οινοχόης.
"Οπισθεν αυτής κείται μέγα άγγεΐον πεπλατυ-
σαένης κοιλίας και στενού λαιμοΟ, επί τίνος ύπο-
στάτου Γσως, ετι δέ ίχνη ετέρων άντικειμένων ομοίων
και άκρος πούς έντός χιτώνος άλλης θεραπαίνης,
κομιζούσης έτερα άντικείμενα. Ύπέρκειται έπι-
γραφή ΔΩΡ., βεβαίως «(5α>ρ[α», δΓ ής δηλοΟν-
ται τά ποοσενεχθέντα τω Όδυσσεΐ ύπο της Καλυ-
ψοΟς.
Ή παράστασις αύτη ειναί τις ώραία εικονογρα-
φία τών Όμηρικών στίχων4, έν οΐς ύπάρχουσι
1 Έπι τοϋ πίνακος δεν άπεδόθη τό ίχνος τοϋ τελικού Σ τοΟ 'Οδνσ
οενς, ώς μή όφθέν έκ της οθοράς ΰπό τοΰ άντιγραφέως.
2 Δια τάς δμωάς της ΚαλυψοΟς βλ. ε 199.
3 Πολύ όμοιάζουσι τά ενδύματα αΰτης πρός τά τών θεραπαινών
Επί στηλών τών Παγασών, εργιον Ιπίαης της Γ' π. Χ. έκατονταετη-
ρίδος· βλ. Θεσσαλ. Μνημ. I σελ. 171.
* ε 263 χέ.
πάντα σχεδόν τά άνωτέρω περιγραφέντα μέχρι τών
μικροτάτων λεπτομερειών:
τώ 3' άρα πέμπτω πέμπ' άπό νήσου δια Καλυψώ
εΐματά τ' άμφιε'σασα θυώδεα χαί λούσασα.
έν δέ οί ασκόν έθηκε θεά μέλανος οί'νοιο
τόν έτερον, έτερον δ' ϋδατος μέγαν, εν δέ χαί ήα
κωρνχψ' έν δέ οι δψα τίθει μενοεικέα πολλά.
και άλλαχου 1 διά τήν μή σωθεΐσαν έν πάσι εν-
δυσιν της θεάς καϊ τοΟ ήρωος:
αΰτίχ' ό μέν γλαϊνάν \» χιτώνα τε έννυτ'Όδυσσεύς,
αυτή δ' άργύφεον φάρος μέγα έννυτο νΰμφη,
λεπτόν χαί χαρίεν, περί δε ζώνην βάλετ' ίξυϊ
καλήν χρυσείην, κεφαλή δ' έϊύπερθε καλνπτρην.
Τό ώραΐον σχήμα τοΟ άποχώρισμοΟ ένεπνεύσθη
ό πρώτος ποιήσας τήν εικόνα ταύτην έκ τών θαυ-
μάσιων στίχων τοΰ Ομήρου 2, έν οΐς παρίσταται
ή Καλυψώ μετά παραπόνου άποτεινομένη προς τον
Όδυσσέα:
αϋτίκα νΰν έθέλεις ίέναι; ού 5ϊ χαίρε και εμπης.
ού μέν Οην κείνης γε χερείων εύ'/ομαι είναι
ού δέμας οΰδέ φυήν,
προς ά Ό ήρως άπαντα μετ' άξιοπρεποΟς άγάπης:
πότνα θεά, μή μοι τόδε χώεο. οιδα και αυτός
πάντα μάλ',
Τη ζώνη ταύτη υπόκειται έτερα, ένθα παριστά
ται ό Όδυσσεύς γενειοφόρος και γυμνός τό σώμα
πλήν τοΟ πίλου, πρηνής στηριζόμενος διά της κοι-
λίας και τών μηρών έπι θραύσματος κυκλοτεροΟς
και άκτινωτοΰ, έκ τοΟ κήτους της θραυσθείσης
σχεδίας αύτοϋ, κρατών κώπην ή ξύλον και ώθών
αυτήν προς τά εμπρός' παρ αυτόν υπάρχει ή
λοιπή σχεδία τεθραυσμένη τους ιστούς και τάς κε-
ραίας και μετά διερρηγμένων ιστίων, άτινα πολύ
τεχνηέντως άπεδόθησαν. 1 πέρκειται ή έπιγραφή
ΟΔΥΣΕΥΞ.
Και ή παράστασις αύτη είναι είλημμένη έκ τών
Όμηρικών στίχων: 3
ώς τής δοΰρατα μακρά διεσχέδασ'. αύτάρ Οδυσσεύς
άμφ' ενι δονρατι βαίνε, χέληθ' ώς Γππον έλαύνων,
εΐματα δ' εξαπέδννε, τά οί πόρε δια Καλυψώ,
αΰτίκα δέ κρήδεμνον υπό στέρνοιο τάνυσσεν,
αυτός δέ πρηνής άλί κάππεσε χεϊρε πετάσσας.
1 ε 229 χέ.
2 ε 205 χέ.
3 ε 370 χέ.
Τήν