DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13159#0184
347
Θεσσαλικά! έπιγραφαί' ύπο Α. Σ. Αρβανιτοπονλλον.
348
Τουναντίον, άν άναγάγωμεν το ψήφισμα εις τήν
υπό του Άντιόχου π-ερίφημον πολιορκίαν της Λα-
ρίσης κατά τον χειμώνα τοΟ 19*4 π.Χρ., τά πάντα
εύοδουνται: τότε ό βασιλεύς Άντίοχος Γ' ό Μέγας,
ε/ων συμμάχους τους Άθαμανας ύπο τον Άμύ-
νανδρον και τοΰς Αιτωλούς ύπο τον Μένιππον (Σίν.
36,10" πρβ. 36,13), προσέβαλεν ισχυρώς τήν Λά-
ρισαν, έ'ρημον ούσαν τών συμμάχων αύτής Ρω-
μαίων, ώς συμπραττόντων μάλιστα τότε μετά τοΟ
βασιλέως Φιλίππου της Μακεδονίας εναντίον του
Άντιόχου.
Ή Λάρισα ούτως ευρέθη έν μεγίστοις κινδύνοις
και ταραχή' αί δειναί επιθέσεις κατ' αυτής υπό
του βασιλέως δι' ελεφάντων και πολιορκητικών μη-
χανών, ένέβαλον εις μέγιστον φάβον και άπορίαν
τους κατοίκους, αύξηθεϊσαν έ'τι μάλλον , άφ' ού
προσήλθον καϊ οί σύμμαχοι αυτού Άθαμανες καϊ
οί Αιτωλοί, ετι δέ πρέσβεις εκ Φαρσάλου παραδί-
δοντες αύτώ τήν πόλιν έκείνην.
'Αλλά παρά πάντα ταΟτα και τά συχνά πολε-
μικά κατά της πόλεως συμβούλια τών πολύπειρων
Αιτωλών και 'Αθαμάνων, οί Λαρισαίοι άνθίσταντο
γενναίως, εως ό'του ό "Αππιος Κλαύδιος, σταλείς
ύπο τοΟ Μά ρκου Βαιβίου έκ Μακεδονίας δια τών
Τεμπών,ένέσπειρε διάτοΟ στρατηγήματος τών πολ-
λών νυκτερινών πυρών, άτινα θά ήναψεν έπί τών
βουνών της νΟν Καρακόπετρας ('Ερήμου δρους) υπέρ
τά χωρία Μπαξιλάρ και Μακρυχώρι, διότι ταΟτα
έπιπροσθουσι προ τών Τεμπών εις τον έκ Λαρίσης
θεώμενον, τον φόβον εις τούς βασιλικούς. Και ό
μέν 'Αντίοχος έλυσε τήν πολιορκίαν και άπεσύρθη
εις Δημητριάδα και εκείθεν εις Χαλκίδα ^Αππιαν.
Συριακή 16), οί δέ καταπεπονημένοι Λαρισαίοι
μετ' άνακουφίσεως ΰπεδέχθησαν τούς συμμάχους
αύτών Ρωμαίους.
Ούτω κατανοείται διατί έτιμήθη ό Κόινκτος καϊ
διατί ήγωνίσθη καϊ δεν έγκατέλιπε τήν πόλιν: διότι
μαχόμενος ύπέρ τών Λαρισαίων, ήγωνίζετο υπέρ
της έαυτου πατρίδος . θά ήτο δ' ούτος σημαίνον
πρόσωπον έν Λαρίση, έμπορος πιθανώς καί πλού-
σιος, δαπανήσας ύπέρ τών πολιορκουμένων πολι-
κοί κατελήφθη μέν υπό τών "Ρωμαίων ΒΙΐβίΙΟ 3άνΘηΙυ ρναβίβν
α?'ΰβί71 (Σίν. 31, 46), άλλ' οί "Ρωμαίοι πρέπει νά Οεωρηθώσιν ήτ-
τηθέντες, διότι δεν ήδυνήθ/^σαν νά κρατήσωσι τήν πόλιν. Εννοείται
δτι πλείστοι εμφανείς λόγοι άποτρέπουσιν οιανδήποτε ά/αγωγήν του
ψηφίσματος εις τοΰς Λαρισαίους Φθιώτας.
τών και άλλως παραθαρρύνων αύτούς' τοΟτο συμ-
περαίνομεν έκ του στίχ. 4-5, έ'νθα αναφέρεται δτι
οί λοιποί Ιταλικοί τηβεννοφορονντες, οί ίο§Άί\
ΙΙ&Ιϊοϊ βεβαίως , οΐτινες ήσαν κάτοχοι του εμπο-
ρίου, έγκατέλιπον τήν πόλιν πτοηθέντες' δταν δ'έ'κ
τίνος πόλεως φύγιυσιν οί τροφοδόται ούτοι, καθί-
σταται δεινότατη ή θέσις αύτής, ώς καί έχ. της
πείρας τοΟ ήαετέρου πολέμου, του γενομένου τώ
1897, γινωσκοαεν.
Πολυετή δέ πάλεμον, προηγηθέντα τοΟ 191 π.
Χρ., έννοεΐ βεβαίως τό ψήφισμα αύτον τον μέγαν
Μακεδονικόν πόλεμον του βασιλέως Φιλίππου και
τών συμμάχων αυτού" κατά τών Ρωμαίων (Σίν.
32, 13-15)" άλλα καί το προ του πολέμου τού-
του χ_ρονικον διάστηα.α ύπήρξε διά τήν θεσσαλίαν
ούχΐ είρηνικόν, του μέν Φιλίππου φερομένου κάκι-
στα καί προς αύτάς ετι τάς συμμαχίδας πόλεις
{ΠολύβΛ8, 3. Σίν. 32, 33. 34, 23 κλ ), τής δέ
πενταετούς ειρήνης μή άρκεσάσης νά ανακούφιση
τούς κατοίκους (Σίν. 29, 12). 'Ανάμνησιν δέ τών
έν τώ ψηφίσματι ήκιστα άρον μένων αγρών είδο-
μεν ές άλλου έν τοις άνω σελ. 344 δτι δεινώς
έχερσεύετο ή χώρα καί σιτοδεία εϊχεν έπέλθει κατά
τούς ολίγον μετέπειτα χρόνους, γενικώς ειπείν περί
τό 225-200 π. Χρ..
Ή απονομή έπιγαμίας (στ. 17-18) εις ξένον,
λίαν τιμητική ούσα καί ένταΰθα άπαντώσα το πρώ-
τον, δεικνύει τό μέγεθος τών προς τήν Λάρισαν
εύεργεσιών του Κο'ίνκτου. Αί άπο τοΟ στ. 9-11
συμπληρώσεις ημών είναι σύμφωνοι προς τήν μνη-
μονευθεϊσαν ζωηράν περιγραφήν τής πολιορκίας
εκείνης ύπο τοΟ Λιβίου, ες" ής έπίσης εμφαίνε-
ται δτι μετά θυσιών πολλών καί κόπων μεγάλων
' Ήδυνάμεθα, άλλ'ήττον πιθανώς, νά συμπληρώσωμεν τοΰς στ.
4-7 κα\τα\πολεμονμένης\ υπό τών τηβεννοφορο[ύ\ντων\, έκλαμβά-
νοντες τηβεννοφοροΰντας ώς χλευαστικώς καλουμένους υπό του λαοΰ
τοΰς στρατιώτας τοΐί Άντιόχου, ώς σήμερον καλοΰσιν οί Πελοποννή-
σιοι τοΰς "Ρουμελιώτας καϊ Βλάχους λιαροκάπιδες καί οί Θεσσαλοί
Βλάχοι τοΰς Άλβανοΰς γκιονσμοπίγκιδες. τοΰς μέν ώς φοροΰντας
ΰπόλευκον χονδρήν χλαμύδα, τοΰς δέ υποδήματα πεδιλοειδή ημίσεα.
"Οντως δ' αναφέρεται ό Άντίοχος ώς τρυφηλός καί κρατών άργοΰς
τοΰς στρατιώτας εις Ιορτάς καί πανηγύρεις καί διαφθείρων αυτούς,
{Σίν. 36, 11. Άππιαν. ε. ά. Πολνβ. 20, 8. Πλοντ. Φιλοποίμ. 17,
Ψλαμιν. 16. Διόδ. 29, 2. ^8ίίη. 31, 6. ΡΙοτιιβ Ερϊί ^αΐιη) I
24), ό δέ διάδοχος αύτοΰ Άντίοχος Δ' ό Επιφανής (ή Έπιμανής)
ανελάμβανε ατήβεννον. αποθεμένος τήν βασιλικήν έσθήταϊ (Ά&ήν.
Ε' 194. Θ' 4386. 4391). Πολνβ 26, 10, 2 καί 6)· εννοείται οτι ή
εκδοχή τών τηδεννοφορούντων ένταΰθα ώς Ϊ0^3ί0ΓΙΙΠ1, ήτοι Ιτα-
λικών, είναι ή μόνη εύαρμοστοϋσα τώ ψηφίσματι.
Θεσσαλικά! έπιγραφαί' ύπο Α. Σ. Αρβανιτοπονλλον.
348
Τουναντίον, άν άναγάγωμεν το ψήφισμα εις τήν
υπό του Άντιόχου π-ερίφημον πολιορκίαν της Λα-
ρίσης κατά τον χειμώνα τοΟ 19*4 π.Χρ., τά πάντα
εύοδουνται: τότε ό βασιλεύς Άντίοχος Γ' ό Μέγας,
ε/ων συμμάχους τους Άθαμανας ύπο τον Άμύ-
νανδρον και τοΰς Αιτωλούς ύπο τον Μένιππον (Σίν.
36,10" πρβ. 36,13), προσέβαλεν ισχυρώς τήν Λά-
ρισαν, έ'ρημον ούσαν τών συμμάχων αύτής Ρω-
μαίων, ώς συμπραττόντων μάλιστα τότε μετά τοΟ
βασιλέως Φιλίππου της Μακεδονίας εναντίον του
Άντιόχου.
Ή Λάρισα ούτως ευρέθη έν μεγίστοις κινδύνοις
και ταραχή' αί δειναί επιθέσεις κατ' αυτής υπό
του βασιλέως δι' ελεφάντων και πολιορκητικών μη-
χανών, ένέβαλον εις μέγιστον φάβον και άπορίαν
τους κατοίκους, αύξηθεϊσαν έ'τι μάλλον , άφ' ού
προσήλθον καϊ οί σύμμαχοι αυτού Άθαμανες καϊ
οί Αιτωλοί, ετι δέ πρέσβεις εκ Φαρσάλου παραδί-
δοντες αύτώ τήν πόλιν έκείνην.
'Αλλά παρά πάντα ταΟτα και τά συχνά πολε-
μικά κατά της πόλεως συμβούλια τών πολύπειρων
Αιτωλών και 'Αθαμάνων, οί Λαρισαίοι άνθίσταντο
γενναίως, εως ό'του ό "Αππιος Κλαύδιος, σταλείς
ύπο τοΟ Μά ρκου Βαιβίου έκ Μακεδονίας δια τών
Τεμπών,ένέσπειρε διάτοΟ στρατηγήματος τών πολ-
λών νυκτερινών πυρών, άτινα θά ήναψεν έπί τών
βουνών της νΟν Καρακόπετρας ('Ερήμου δρους) υπέρ
τά χωρία Μπαξιλάρ και Μακρυχώρι, διότι ταΟτα
έπιπροσθουσι προ τών Τεμπών εις τον έκ Λαρίσης
θεώμενον, τον φόβον εις τούς βασιλικούς. Και ό
μέν 'Αντίοχος έλυσε τήν πολιορκίαν και άπεσύρθη
εις Δημητριάδα και εκείθεν εις Χαλκίδα ^Αππιαν.
Συριακή 16), οί δέ καταπεπονημένοι Λαρισαίοι
μετ' άνακουφίσεως ΰπεδέχθησαν τούς συμμάχους
αύτών Ρωμαίους.
Ούτω κατανοείται διατί έτιμήθη ό Κόινκτος καϊ
διατί ήγωνίσθη καϊ δεν έγκατέλιπε τήν πόλιν: διότι
μαχόμενος ύπέρ τών Λαρισαίων, ήγωνίζετο υπέρ
της έαυτου πατρίδος . θά ήτο δ' ούτος σημαίνον
πρόσωπον έν Λαρίση, έμπορος πιθανώς καί πλού-
σιος, δαπανήσας ύπέρ τών πολιορκουμένων πολι-
κοί κατελήφθη μέν υπό τών "Ρωμαίων ΒΙΐβίΙΟ 3άνΘηΙυ ρναβίβν
α?'ΰβί71 (Σίν. 31, 46), άλλ' οί "Ρωμαίοι πρέπει νά Οεωρηθώσιν ήτ-
τηθέντες, διότι δεν ήδυνήθ/^σαν νά κρατήσωσι τήν πόλιν. Εννοείται
δτι πλείστοι εμφανείς λόγοι άποτρέπουσιν οιανδήποτε ά/αγωγήν του
ψηφίσματος εις τοΰς Λαρισαίους Φθιώτας.
τών και άλλως παραθαρρύνων αύτούς' τοΟτο συμ-
περαίνομεν έκ του στίχ. 4-5, έ'νθα αναφέρεται δτι
οί λοιποί Ιταλικοί τηβεννοφορονντες, οί ίο§Άί\
ΙΙ&Ιϊοϊ βεβαίως , οΐτινες ήσαν κάτοχοι του εμπο-
ρίου, έγκατέλιπον τήν πόλιν πτοηθέντες' δταν δ'έ'κ
τίνος πόλεως φύγιυσιν οί τροφοδόται ούτοι, καθί-
σταται δεινότατη ή θέσις αύτής, ώς καί έχ. της
πείρας τοΟ ήαετέρου πολέμου, του γενομένου τώ
1897, γινωσκοαεν.
Πολυετή δέ πάλεμον, προηγηθέντα τοΟ 191 π.
Χρ., έννοεΐ βεβαίως τό ψήφισμα αύτον τον μέγαν
Μακεδονικόν πόλεμον του βασιλέως Φιλίππου και
τών συμμάχων αυτού" κατά τών Ρωμαίων (Σίν.
32, 13-15)" άλλα καί το προ του πολέμου τού-
του χ_ρονικον διάστηα.α ύπήρξε διά τήν θεσσαλίαν
ούχΐ είρηνικόν, του μέν Φιλίππου φερομένου κάκι-
στα καί προς αύτάς ετι τάς συμμαχίδας πόλεις
{ΠολύβΛ8, 3. Σίν. 32, 33. 34, 23 κλ ), τής δέ
πενταετούς ειρήνης μή άρκεσάσης νά ανακούφιση
τούς κατοίκους (Σίν. 29, 12). 'Ανάμνησιν δέ τών
έν τώ ψηφίσματι ήκιστα άρον μένων αγρών είδο-
μεν ές άλλου έν τοις άνω σελ. 344 δτι δεινώς
έχερσεύετο ή χώρα καί σιτοδεία εϊχεν έπέλθει κατά
τούς ολίγον μετέπειτα χρόνους, γενικώς ειπείν περί
τό 225-200 π. Χρ..
Ή απονομή έπιγαμίας (στ. 17-18) εις ξένον,
λίαν τιμητική ούσα καί ένταΰθα άπαντώσα το πρώ-
τον, δεικνύει τό μέγεθος τών προς τήν Λάρισαν
εύεργεσιών του Κο'ίνκτου. Αί άπο τοΟ στ. 9-11
συμπληρώσεις ημών είναι σύμφωνοι προς τήν μνη-
μονευθεϊσαν ζωηράν περιγραφήν τής πολιορκίας
εκείνης ύπο τοΟ Λιβίου, ες" ής έπίσης εμφαίνε-
ται δτι μετά θυσιών πολλών καί κόπων μεγάλων
' Ήδυνάμεθα, άλλ'ήττον πιθανώς, νά συμπληρώσωμεν τοΰς στ.
4-7 κα\τα\πολεμονμένης\ υπό τών τηβεννοφορο[ύ\ντων\, έκλαμβά-
νοντες τηβεννοφοροΰντας ώς χλευαστικώς καλουμένους υπό του λαοΰ
τοΰς στρατιώτας τοΐί Άντιόχου, ώς σήμερον καλοΰσιν οί Πελοποννή-
σιοι τοΰς "Ρουμελιώτας καϊ Βλάχους λιαροκάπιδες καί οί Θεσσαλοί
Βλάχοι τοΰς Άλβανοΰς γκιονσμοπίγκιδες. τοΰς μέν ώς φοροΰντας
ΰπόλευκον χονδρήν χλαμύδα, τοΰς δέ υποδήματα πεδιλοειδή ημίσεα.
"Οντως δ' αναφέρεται ό Άντίοχος ώς τρυφηλός καί κρατών άργοΰς
τοΰς στρατιώτας εις Ιορτάς καί πανηγύρεις καί διαφθείρων αυτούς,
{Σίν. 36, 11. Άππιαν. ε. ά. Πολνβ. 20, 8. Πλοντ. Φιλοποίμ. 17,
Ψλαμιν. 16. Διόδ. 29, 2. ^8ίίη. 31, 6. ΡΙοτιιβ Ερϊί ^αΐιη) I
24), ό δέ διάδοχος αύτοΰ Άντίοχος Δ' ό Επιφανής (ή Έπιμανής)
ανελάμβανε ατήβεννον. αποθεμένος τήν βασιλικήν έσθήταϊ (Ά&ήν.
Ε' 194. Θ' 4386. 4391). Πολνβ 26, 10, 2 καί 6)· εννοείται οτι ή
εκδοχή τών τηδεννοφορούντων ένταΰθα ώς Ϊ0^3ί0ΓΙΙΠ1, ήτοι Ιτα-
λικών, είναι ή μόνη εύαρμοστοϋσα τώ ψηφίσματι.