'Ο τον Άΰ'ήνησιν Ασκληπιείου περίβολος και το Έλενσίνιον υπό Φρ. Βερσάκη. 49
τικατασταθέντων δόμων τινών δι'έτερων εκ πώρου δέ νοτιανατολικώς περίπου καμπτόμενος κατά μέν
ή τρογμαλοπαγών (πίν. 8αβ εΐκ. ο). Διευθύνεται το νότιον αύτοΟ άκρον καμπυλοειδώς, κατά δέ το
Είκών 5 (πρβ. πίν. 4, 8αβ, 15). Λείψανα τον Ελενπινίον (-\—|—(-). Αριστερά λείψανα βα&μίδων της εισόδου (α).
βόρειον κατ' άμβλεΐαν γωνίαν βορειοδυτικών πε- τοιοΟτοι δέ τοίχοι σύγκεινται έκ μεγάλων πολυγω-
ρίπου (8/5). Τούτο το σκέλος έξετείνετο ίσως έ'τι νικών δόμων έδραζομένων έπι θεμελιώσεως έκ μι-
περαιτέρω και προεκτεινόμενον ήθελε συναντήση κρών ακανόνιστων τιτανόλιθων, ής ή άνω έπιφά-
τον τοιχον 11 παρά τον βράχον. Όμοίως έξηκολού· νεια έξωμαλισθη προς τοποθέτησιν έκείνων (εϊκ. /).
θει έτι προς δυσμάς το νότιον καμπύλον άκρον 8α. Καταστραφέντων μετά ταύτα τούτων έπεσκεύα-
ΆπΌ της καμπύλης ταύτης μέχρι του ση- σαν τον τοιχον θέσαντες τροχμαλοπαγεΐς δόμους
μείου 9 διήκε πριν τοΐ/ος έκ τιτανόλιθων έπι- άντί τών μεγάλων τιτανόλιθων, της θεμελιώσεως
σκευασθείς και οδτος βραδύτερον διά δόμων τρο- διατηρηθείσης σχεδόν ώς αρχικώς είχε, καϊ οδη-
χμαλοπαγών. Λείψανα αυτού σώζονται καθ' ό'λην γούσης ημάς εις την άποκάλυψιν της πραγματικής
την εκτασιν ό'που δέ μόνον τά κατώτατα μέρη συστάσεως του τοίχου. Απατηθείς ό ^άθϊοΐι έςέ-
διατηροΟνται, σύγκεινται ταΰτα το πλείστον έκ λαβε τον εν λόγω τοιχον ώς βυζαντιακόν χρωμα-
τιτανολίθων μετά τίνων τροχμαλοπαγών, άλλ' τίσας αυτόν έν τώ σνεδιαγραΐήματί του διά κι-
ένθα και ανώτερα στρώματα σώζονται, συνίσταν- τρίνης μελάνης.
ται ταύτα αποκλειστικώς έκ τρο/μαλοπαγών δό- Εις μικράν άπόστασιν προς ανατολάς τοΟ τοίχου
μων (είκ. 6). Τούτο δέ συμβαίνει, διότι ό τοϊ- 9-10 κείνται τά λείψανα τοίχων έκ τιτανόλιθων,
χος 9-10 ήτο άρχικώς ό'μοιος προς τον τοιχον 19, δύο σκέλη αποτελούντων, ών το έν διευθυνόμενον
άρα σύγχρονος, συγκείμενος έκ τιτανόλιθων. Οί βορειομεσημβρινώς περίπου έξικνείτα ι μέχρι του
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΙΉΜΕΡΙ1 1Η12 7
τικατασταθέντων δόμων τινών δι'έτερων εκ πώρου δέ νοτιανατολικώς περίπου καμπτόμενος κατά μέν
ή τρογμαλοπαγών (πίν. 8αβ εΐκ. ο). Διευθύνεται το νότιον αύτοΟ άκρον καμπυλοειδώς, κατά δέ το
Είκών 5 (πρβ. πίν. 4, 8αβ, 15). Λείψανα τον Ελενπινίον (-\—|—(-). Αριστερά λείψανα βα&μίδων της εισόδου (α).
βόρειον κατ' άμβλεΐαν γωνίαν βορειοδυτικών πε- τοιοΟτοι δέ τοίχοι σύγκεινται έκ μεγάλων πολυγω-
ρίπου (8/5). Τούτο το σκέλος έξετείνετο ίσως έ'τι νικών δόμων έδραζομένων έπι θεμελιώσεως έκ μι-
περαιτέρω και προεκτεινόμενον ήθελε συναντήση κρών ακανόνιστων τιτανόλιθων, ής ή άνω έπιφά-
τον τοιχον 11 παρά τον βράχον. Όμοίως έξηκολού· νεια έξωμαλισθη προς τοποθέτησιν έκείνων (εϊκ. /).
θει έτι προς δυσμάς το νότιον καμπύλον άκρον 8α. Καταστραφέντων μετά ταύτα τούτων έπεσκεύα-
ΆπΌ της καμπύλης ταύτης μέχρι του ση- σαν τον τοιχον θέσαντες τροχμαλοπαγεΐς δόμους
μείου 9 διήκε πριν τοΐ/ος έκ τιτανόλιθων έπι- άντί τών μεγάλων τιτανόλιθων, της θεμελιώσεως
σκευασθείς και οδτος βραδύτερον διά δόμων τρο- διατηρηθείσης σχεδόν ώς αρχικώς είχε, καϊ οδη-
χμαλοπαγών. Λείψανα αυτού σώζονται καθ' ό'λην γούσης ημάς εις την άποκάλυψιν της πραγματικής
την εκτασιν ό'που δέ μόνον τά κατώτατα μέρη συστάσεως του τοίχου. Απατηθείς ό ^άθϊοΐι έςέ-
διατηροΟνται, σύγκεινται ταΰτα το πλείστον έκ λαβε τον εν λόγω τοιχον ώς βυζαντιακόν χρωμα-
τιτανολίθων μετά τίνων τροχμαλοπαγών, άλλ' τίσας αυτόν έν τώ σνεδιαγραΐήματί του διά κι-
ένθα και ανώτερα στρώματα σώζονται, συνίσταν- τρίνης μελάνης.
ται ταύτα αποκλειστικώς έκ τρο/μαλοπαγών δό- Εις μικράν άπόστασιν προς ανατολάς τοΟ τοίχου
μων (είκ. 6). Τούτο δέ συμβαίνει, διότι ό τοϊ- 9-10 κείνται τά λείψανα τοίχων έκ τιτανόλιθων,
χος 9-10 ήτο άρχικώς ό'μοιος προς τον τοιχον 19, δύο σκέλη αποτελούντων, ών το έν διευθυνόμενον
άρα σύγχρονος, συγκείμενος έκ τιτανόλιθων. Οί βορειομεσημβρινώς περίπου έξικνείτα ι μέχρι του
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΙΉΜΕΡΙ1 1Η12 7