DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0075
Θεσοαλικαι επιγραφαν
ριτας τοις] εύερ[γε]τ[ήσα]σιν
έ'δοξε τήι] πόλε[ι] εν έκ[κλ]η-
σίαι έν]νόμωι τοΰ Δ[ι]ί)[υρα-
μβίου [μ]ηνός τή δε[κ]ά[τ]ιμ
20 δ]εδό[σθ]α[ι πρ]ο[ξ]ενίαν [Γ]αΐ-
ωι Φλαυΐ[ωι κ]αΙ Γαΐωι [Φ]λαυΐω[ι
'Ρ]όκκων[ι "Ρωμαίο ]ις, ενκτησ[ι-
ν, έπιγ«μ[ίαν, άσφ]άλειαν
πολέμ[ου καΐ είρή]νης και τά
25 λοιπά τίμια, καίΓ α και τ]οΐς λοι-
ποΐς προξένοις ύπ]άρχει.
Πάσας τάς συμπληρώσεις θεωροΟμεν άσφαλεϊς
ώς στηοιζομένας επί περισωθέντων ιχνών και της
αναλογίας τοΰ γώοου' έν στίχ. 20 αντί τοΰ προ-
ξένοις ήούνατό τις νά θέση πολίταις ή Γοννεϋσιν
άλλ' έλλειπούσης εκ τών τιμίων της πολιτείας, νο-
μίζομεν ότι μόνον προξένοις πρέπει νά τεθή. Έν
δέ στίχ. 25 ήδύνατο νά τεθή άλλα αντί του κοινοΰ
λοιπά, διότι ακολουθεί αύτώ το λοιποΐς^ αλλά βλ.
την αυτήν φράσιν έν άριθ. 1 13.
Στίχ. 1-2. Περί της -ροσφωνήσεως διά του
στρατηγού" βλ. τά έν τω προηγουμένω ψηφίσματι
λεχθέντα" ότι δ' ούτος νοείται τών Περραιβών,
καθίστα ευλογον νά είκάσωμεν ή -/ρονολόγησις της
έπιγραφής ως εμφανώς λίαν προγενεστέρας τοΰ 30
π.Χρ.' ό ιερεύς του Ασκληπιού και ή εκκλησία
τών ταγών παρελείφθη ενταύθα, το μεν ώς άρκού-
σης της κατονομοσίας του στρατηγού, το δε ώς μή
ούσης ίσως της ευεργεσίας τοσαύτης, ώστε έν πάση
έπισηαότητι νά άναγραφώσι πάντες εν τω ψηφί-
σματι. Σημειωτέον ότι τό όνομα 'Ορΰαγόρας άπαν-
τα έν Άζωρίω τών Περραιοών ΙΟ IX2 Ί227.
Στίχ. 3. Το έθνικόν τούτο άπαντα έν ΙΟ IX2
487 (Έρεικινεϊς- βλ. κάτω αριθ. 101), ένθα πρό-
κειται περί κρίσεως διαμφισοητουμένων ορίων και
μνημονεύεται νόμος τών Περραιοών" ο Κβνη θεω-
ρεί ορθώς την έπιγραφήν ώς κρίσιν δικαστών πα-
ραγενομένων εκ της Βορείου Ελλάδος ένεκα τοΰ
δωρίζοντος της διαλέκτου" ή διαμφισβητοΟσα άρα
πόλις Φάυττος, ενθα ευρέθη ό λίθος, ήτο όμορος τω
Ερικινίω, προς ό διαμφισβητεΐ" κείται δ' ή Φάϋτ-
τος εν τη συνορευούση τη Περραιβία Πελασγιώτιδι
παρα το νΟν χωρίον Ζάρκον τών ημετέρων συνό-
ρων έν τοις έγγΰς άρα και πάντως έν τη Περραι-
οία δφείλομεν νά θέσωμεν το Έρικίνιον.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΙΜΣ 1912
νπδ Ά. 'Αρβανιτοπούλον.
Αναφέρεται δε και ύπό τοΟ Λιβίου 36, 13 και
30, 2ο ΕΗβίηίιιηι πόλις το μεν κατά τό Αίγίνιον
προς τους Γόμφους, το δε Περραιβική" ορθώς, νο-
μίζομεν, ό Κίρ έν ΤΗΘ88&1. 8ίιιά. 121 θεωρεί
ταύτας διαφόρους, καίπερ άμφιβάλλων, διότι ή
άπο τοΰ Ζάρκου μέχρι Καλαμπάκας και Μουζα-
κίου άπόστασις είναι πολύ μεγάλη. Αναγράφονται
δε τέλος και έν 10 IX2 1232 Έρικινιέΐς άπελευ-
θερωταί' ούτος δε είναι ό ορθός γραμματικώς σχη-
ματισμός τοΰ έΟνικοΰ παρά το Έρικίνιον, έν ω το
Έρικινευς παρουσιάζει κοινοτέραν και εύάρμοστον
τη ~οοζ/ορ% συντομίαν.
Έκ τούτων καταφαίνεται ότι το Ερικίνιον ήτο
Περραιβική πάλις άσφαλώς, ύπήρχε δ' ομώνυμος
αύτη πιΟανώτατα και έν Έστιαιώτιδι. Άλλ' ανα-
φέρεται παρά Λιβίω 36, 13 και τις πολίχνη ή Οέσις
Πεο ραιβίκή ΕΗΗηηι ήτοι Ερίτιον, ήν ό μεν Ρΐιϊ-
Ηρρδοπ έν Ραα1γ-\νΐ88. Ε. ΕηονΜ. VI 1, 446
θεωρεί την αύτήν προς τό Ερικίνιον, Ό δε Κίρ ε.
ά. 122 ομοίως περίπου, ήτοι παρεφΟαρμένην ύπό
τών βιβλιογράφων γραφήν άντ'ι ΕποίηίΐΙπΓ
Άλλ' έν 10 IX -510 άναφέρονταί τίνες Θεσ-
οαλοι οί επι Έρίκης, άν ή γραφή και άνάγνωσις
είναι ορθή, ήτοι κάτοικοι τοΰ έθνους τών Θεσσα-
λών έν πόλει έτέρου έθνους" έν δε τή κάτω δημο-
σιευθησομένη ύπ' άριθ. 165 επιγραφή τών Γόννων
αναγράφεται τις έζ Ερκείας κειμένης παρά το
Άζώριον άσφαλώς, ήτοι έν Περραιβία. Έκ τού-
των εμφαίνεται οτι τό Ετίίίηιη δεν είναι το αύτό
προς το Ετίβίηίηηι, άλλ' ίσως το αύτό ή προς το
Ετίββη (Έρίκην), ή προς το Ετοίατη (Έρκειαν)" τό
τελευταΐον τοΰτο μάλιστα ήδύνατο νά παραφθαρή
ύπό τών Βιβλιογράφων εις Ενίβίηιη-ΕΗΗηιη,
καίτοι ήμεΐς δεν άποκλείομεν όλως την ίσως ύπαρ-
ςιν και 'Εριχίον και ή παρά Αιβίω δέ πορεία τοΰ
Μάρκου Βαιβίου έμφαίνει ότι έκεϊ πρόκειται ούχί
περί τοΰ 'Ερικίνιον, ούδετέρου μάλιστα.
Ούτω συμπεραίνομεν τελικώς ό'τι ύπήρχον τρεις
πόλεις ή πολίχναι της Περραιβίας, τό Έρικίνιον
ό'μορος τή Φαύττω, ή Έρίκη αμφίβολος κατοι-
κουμένη εν τισι '/ρόνοις ύπό πολλών τοΰ έθνους
τών Θεσσαλών, άγνωστον δέ ποΰ της Περραιβίας
κειμένη, και ή Έρκεια όμορος τω Άζωρίω" άπασαι
διακρίνονται έν ταΐς έπιγραφαΐς, μόνον δ ή πρώτη
και ή έτέρα τών δύο άναφέρονταί ύπό τοΰ Αιβίου,
9
ριτας τοις] εύερ[γε]τ[ήσα]σιν
έ'δοξε τήι] πόλε[ι] εν έκ[κλ]η-
σίαι έν]νόμωι τοΰ Δ[ι]ί)[υρα-
μβίου [μ]ηνός τή δε[κ]ά[τ]ιμ
20 δ]εδό[σθ]α[ι πρ]ο[ξ]ενίαν [Γ]αΐ-
ωι Φλαυΐ[ωι κ]αΙ Γαΐωι [Φ]λαυΐω[ι
'Ρ]όκκων[ι "Ρωμαίο ]ις, ενκτησ[ι-
ν, έπιγ«μ[ίαν, άσφ]άλειαν
πολέμ[ου καΐ είρή]νης και τά
25 λοιπά τίμια, καίΓ α και τ]οΐς λοι-
ποΐς προξένοις ύπ]άρχει.
Πάσας τάς συμπληρώσεις θεωροΟμεν άσφαλεϊς
ώς στηοιζομένας επί περισωθέντων ιχνών και της
αναλογίας τοΰ γώοου' έν στίχ. 20 αντί τοΰ προ-
ξένοις ήούνατό τις νά θέση πολίταις ή Γοννεϋσιν
άλλ' έλλειπούσης εκ τών τιμίων της πολιτείας, νο-
μίζομεν ότι μόνον προξένοις πρέπει νά τεθή. Έν
δέ στίχ. 25 ήδύνατο νά τεθή άλλα αντί του κοινοΰ
λοιπά, διότι ακολουθεί αύτώ το λοιποΐς^ αλλά βλ.
την αυτήν φράσιν έν άριθ. 1 13.
Στίχ. 1-2. Περί της -ροσφωνήσεως διά του
στρατηγού" βλ. τά έν τω προηγουμένω ψηφίσματι
λεχθέντα" ότι δ' ούτος νοείται τών Περραιβών,
καθίστα ευλογον νά είκάσωμεν ή -/ρονολόγησις της
έπιγραφής ως εμφανώς λίαν προγενεστέρας τοΰ 30
π.Χρ.' ό ιερεύς του Ασκληπιού και ή εκκλησία
τών ταγών παρελείφθη ενταύθα, το μεν ώς άρκού-
σης της κατονομοσίας του στρατηγού, το δε ώς μή
ούσης ίσως της ευεργεσίας τοσαύτης, ώστε έν πάση
έπισηαότητι νά άναγραφώσι πάντες εν τω ψηφί-
σματι. Σημειωτέον ότι τό όνομα 'Ορΰαγόρας άπαν-
τα έν Άζωρίω τών Περραιοών ΙΟ IX2 Ί227.
Στίχ. 3. Το έθνικόν τούτο άπαντα έν ΙΟ IX2
487 (Έρεικινεϊς- βλ. κάτω αριθ. 101), ένθα πρό-
κειται περί κρίσεως διαμφισοητουμένων ορίων και
μνημονεύεται νόμος τών Περραιοών" ο Κβνη θεω-
ρεί ορθώς την έπιγραφήν ώς κρίσιν δικαστών πα-
ραγενομένων εκ της Βορείου Ελλάδος ένεκα τοΰ
δωρίζοντος της διαλέκτου" ή διαμφισβητοΟσα άρα
πόλις Φάυττος, ενθα ευρέθη ό λίθος, ήτο όμορος τω
Ερικινίω, προς ό διαμφισβητεΐ" κείται δ' ή Φάϋτ-
τος εν τη συνορευούση τη Περραιβία Πελασγιώτιδι
παρα το νΟν χωρίον Ζάρκον τών ημετέρων συνό-
ρων έν τοις έγγΰς άρα και πάντως έν τη Περραι-
οία δφείλομεν νά θέσωμεν το Έρικίνιον.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΙΜΣ 1912
νπδ Ά. 'Αρβανιτοπούλον.
Αναφέρεται δε και ύπό τοΟ Λιβίου 36, 13 και
30, 2ο ΕΗβίηίιιηι πόλις το μεν κατά τό Αίγίνιον
προς τους Γόμφους, το δε Περραιβική" ορθώς, νο-
μίζομεν, ό Κίρ έν ΤΗΘ88&1. 8ίιιά. 121 θεωρεί
ταύτας διαφόρους, καίπερ άμφιβάλλων, διότι ή
άπο τοΰ Ζάρκου μέχρι Καλαμπάκας και Μουζα-
κίου άπόστασις είναι πολύ μεγάλη. Αναγράφονται
δε τέλος και έν 10 IX2 1232 Έρικινιέΐς άπελευ-
θερωταί' ούτος δε είναι ό ορθός γραμματικώς σχη-
ματισμός τοΰ έΟνικοΰ παρά το Έρικίνιον, έν ω το
Έρικινευς παρουσιάζει κοινοτέραν και εύάρμοστον
τη ~οοζ/ορ% συντομίαν.
Έκ τούτων καταφαίνεται ότι το Ερικίνιον ήτο
Περραιβική πάλις άσφαλώς, ύπήρχε δ' ομώνυμος
αύτη πιΟανώτατα και έν Έστιαιώτιδι. Άλλ' ανα-
φέρεται παρά Λιβίω 36, 13 και τις πολίχνη ή Οέσις
Πεο ραιβίκή ΕΗΗηηι ήτοι Ερίτιον, ήν ό μεν Ρΐιϊ-
Ηρρδοπ έν Ραα1γ-\νΐ88. Ε. ΕηονΜ. VI 1, 446
θεωρεί την αύτήν προς τό Ερικίνιον, Ό δε Κίρ ε.
ά. 122 ομοίως περίπου, ήτοι παρεφΟαρμένην ύπό
τών βιβλιογράφων γραφήν άντ'ι ΕποίηίΐΙπΓ
Άλλ' έν 10 IX -510 άναφέρονταί τίνες Θεσ-
οαλοι οί επι Έρίκης, άν ή γραφή και άνάγνωσις
είναι ορθή, ήτοι κάτοικοι τοΰ έθνους τών Θεσσα-
λών έν πόλει έτέρου έθνους" έν δε τή κάτω δημο-
σιευθησομένη ύπ' άριθ. 165 επιγραφή τών Γόννων
αναγράφεται τις έζ Ερκείας κειμένης παρά το
Άζώριον άσφαλώς, ήτοι έν Περραιβία. Έκ τού-
των εμφαίνεται οτι τό Ετίίίηιη δεν είναι το αύτό
προς το Ετίβίηίηηι, άλλ' ίσως το αύτό ή προς το
Ετίββη (Έρίκην), ή προς το Ετοίατη (Έρκειαν)" τό
τελευταΐον τοΰτο μάλιστα ήδύνατο νά παραφθαρή
ύπό τών Βιβλιογράφων εις Ενίβίηιη-ΕΗΗηιη,
καίτοι ήμεΐς δεν άποκλείομεν όλως την ίσως ύπαρ-
ςιν και 'Εριχίον και ή παρά Αιβίω δέ πορεία τοΰ
Μάρκου Βαιβίου έμφαίνει ότι έκεϊ πρόκειται ούχί
περί τοΰ 'Ερικίνιον, ούδετέρου μάλιστα.
Ούτω συμπεραίνομεν τελικώς ό'τι ύπήρχον τρεις
πόλεις ή πολίχναι της Περραιβίας, τό Έρικίνιον
ό'μορος τή Φαύττω, ή Έρίκη αμφίβολος κατοι-
κουμένη εν τισι '/ρόνοις ύπό πολλών τοΰ έθνους
τών Θεσσαλών, άγνωστον δέ ποΰ της Περραιβίας
κειμένη, και ή Έρκεια όμορος τω Άζωρίω" άπασαι
διακρίνονται έν ταΐς έπιγραφαΐς, μόνον δ ή πρώτη
και ή έτέρα τών δύο άναφέρονταί ύπό τοΰ Αιβίου,
9