Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1912)

Μυκαλησσός- νπο ΡβΤΟ^ Ν. ΤΙνβ- 103

-/νοτροπίαν τη έν ΑτοΚ. Αηζ. 1910 σ. 4Η7 είκ. 1 τεύθη έν Μοη. Ρίοί IX4, βτι εΐνε Αττικά πάντα-

άπεικονίσθείση. Δυστυχώς ή εκεί δημοσιευθείσα άλλ' δμως δ τόπος της ευρέσεως τούτων, οσάκις

ούδεμίαν φέρε: έπιγραφήν και ή προέλε'ϋσις αύτής εΐνε γνωστό;, εΐνε ή ή Ιταλία5 ή ή Βοιωτία6. Και

εινε άγνωστος, ώστε εΐνε αδύνατον να άποοώσω- τά επί κίτρινου ή ύπολεύκου εδάφους μελανόμορφα

μεν μετά βεβαιότητας τίνος το άγγεΐον ημών εις αγγεία ευρέθησαν κυρίως έν Ιταλία (άγγεΐα Νι-

ίδιαίτεοον τε^νίτην, δυνάμεθα ο ίσως μόνον νά σχε- κοσΟένους και Λοκρικά) και έν Εύβοια (Έρετρικα'ι

τίσωμεν αυτό στενώς προς τά Οπό Ε. ΡοΙΙϊθγ έν λήκυθοι). Ή Εύβοια, ή Βοιωτία, ή Κόρινθος και

Μοη. Ρϊοί IX σ. 13ο κέ. δημοσιευθέντα άγγεΐα ή Ιταλία συνεδέοντο τότε διά στενών προς άλλή-

μετά του ονόματος του Έπιλύκον. Εις την σε-ράν λας σχέσεων και άπετέλουν δμάδα εις ήν δέν άνή-

τών αγγείων τούτων συμπεριέλαβεν ό ΡοΙΙϊθγ και κεν ή Αττική, ής αί σχέσεις κυρίως ήσαν προς

κύλικα, ής το μεν έσωτερικόν φέρει έρυθρόμορφον την Άνατολήν.

παράστασιν, έπι δε του εξωτερικού εικονίζεται με- Το ώ^ρόν έδαφος χαρακτηρίζει προς τούτοις

λαινα πτερωτή μορφή (ε. ά. εΐκ. 6β) έπ'ι κιτρί- την Κόρινθον, τήν Βοιωτίαν καί πολλούς άλλους

νου εδάφους, ήτις μάλλον πάσης άλλης, ήν εγώ τόπους (π. χ. τήν άποικίσασαν μέρη της Σικελίας

γνωρίζω, ομοιάζει1 προς τήν πτερωτήν μορφήν του Ρόδον) μάλλον ή τήν Άττικήν, έν ή, άν έξαιρεθώ-

ήμετέρου αγγείου. σιν αί λευκα'ι λήκυθοι, άπαντα κατά προτίμησιν

Δυστυχώς οέν εΐνε άπολύτως βέβαιον, ότι ή τό άμαυρόν έδαφος,

κύλις" έφερε το όνομα του Έπιλύκου, διότι ή έπι- Το κύριον επιχείρημα ύπέρ της Αττικής προε-

γραφή ταύτης εΐνε ελλιπής, σωζομένου μόνον λεύσεως πάντων τών περί ών ό λόγος αγγείων βα-

Κο^ΚΑ^ο^2 Άλλ' ή τε/νοτροπία της ερυθρό- σίζεται έπι τών επιγραφών. Δέν δύναμαι βεβαίως

μόρφου παραστάσεως του εσωτερικού" της κύλι- νά έπΐ'/ειρήσω ένταύθα έν έκτάσει τήν μελέτην του

κος συμφωνεί προς τήν ύπόθεσιν του ΡοΙΙϊθγ, ότι επιγραφικού ζητήματος, οφείλει τις έν τούτοις νά

ή κύλις" εΐνε της ομάδος του Έπιλύκου, ούτινος όμολογήση ότι και διά της έκ τών επιγραφών μαρ-

τό όνομα άπαντα και έπι άλλου άγγείου3 έν μέρει τυρίας δέν λύεται ώρισμένως το πρόβλημα της

μελανόμορφου, και έν μέρει ζρυ(ίρου.όροοο. προελεύσεως, τουλάχιστον ώς προς τά μελανό-

Ως προς τον τόπον της κατασκευής του άγγείου μορφα άγγεΐα μετά κίτρινου έδάφους.

ούδέν δύναμαι νά εί'πω μετά πεποιθήσεως. Ό Ροί- Το κόππα του Νικοσθένους7 δυσκόλως δύναται

ίϊθΓ υποθέτει περ'ι τών αγγείων άτινα έπραγμα- νά έςηγηθή, άν ήτο Αθηναίος8. Λί έπιγραφαι μετά

: , „, , , , -, ,, τοΟ «καλός» δέν εΐνε άναγκαίως άττικαί9, καί,

τόσον στιλπνον επι του αγγείου, αι δ εγχάρακτοι γραμμαι εινε πο/.υ 1

λεπτότεραι. Τό άνωθεν καί δεςιά τοΰ στεφάνου γράμμα Ι/ει τήν μολονότι τινές έξ αύτών συμφωνούσΐ κάλλιστα

ανω γραμμήν παράλληλον πρός τήν κάτω· ή όπισβία γραμμή του Ε _ρ^ς τήν ίσχ0ρίαν τών Αθηνών 10, πρέπει έν τούτοις

εΐνε εντελώς κάθετο;· ό κύκλος τοΰ κάτωθεν τής άοιστερας μασχάλης , , ^ , , , . „

Ο εΐνε άτελής έν δύο',,έρεσ.ν, τά δέ χάσ,,ατα δέν εΐνε τόσον μεγάλα να ί«1 λησμονωμεν, οτι περι Αττικής ε/ομεν πλη-

ώς ίν τή" απεικονίσει. ρεστέρας πληροφορίας ή περί παντός άλλου μέρους

Τά λείΆανα έουθοου νοώμ.ατος μαίνονται διά τοΰ μικροσκοπίου ~ φ·, -, ττι-τ ^ , , λ ι ,

. , τ ' ' ... ,' 1 , της γ^λΛαοο:. Ιν.ναι πάντοτε επιχινουνον να απο-

μονον εν ταις εγκε-/αραγμενα·.ς γραμμαις και ουτο} οε τόσον σπανίως, 1

ώστε δυνατόν εΐνε ή παρουσία αυτών νά εΐνε ολως τυ-/αία. 4 Σελ. 140' πρβ. ΚΙβϊη, Μβ18/:β1'8Ϊ(/η. 1 σελ. 214. ΗβΪ8θΙΐ,

Έπ'ι τοΰ σ/.ύφου αί εγχάρακτοι γραμμαί δέν έπρεπε νά εΐνε λευκαί, Ηότη,. ΜΜ. 1890 σελ. 320.

άλλα μόνον ολίγον ανοικτότερα; τοΰ έδάφους, διότι αύται, όπως καί " Μοη Ρίοί IX σ. 160,1, σ. 163, 1 κα'ι 2, 165,1. ΡοΙΙίβΙ'

έπι της οΐνο/όης τοΰ τάφου 46, δέν εΐνε '/ρωματισταί, φαίνονται δ' ΑΙβίΙΠΙ Ο 10, Γ 129 ΪΊΐΐΊΛν&η^ΙβΓ Καί. ΒβΗ. 4041. Κΐβΐη,

άνοι/.τότεραι μόνον διότι έν αύταίς διακρίνεται τό έσώτερον στρώμα ΜβΪ8ίβΓ8Ϊ(/.' σελ. 215.

τοΰ πηλοΰ. Καί τό '/ρώμα τών ενδυμάτων τών γυναικών καί άλλων 6 ΛΓθ?ϊ Ρίοί IX σ. 167. ΚΙθΐη Μβί8ΐβΤ8Ϊ€)σ. 216.

τινών λεπτομερειών ομοιάζει μάλλον τω πορφυρώ. 7 ΚΐβΠΙ, ΜβΐδΙβΓβ " σ. 75. ΙΙρίλ. Κτβΐ8ΰ}ΐηΐβΤ σελ. 100.

Έ-ί τίνων σημείων αμφοτέρων τών αγγείων τό μέλαν εΐνε σφόδρα Οθ8ί3ΐΙ \νίβ αΐΐί θϊ11θγ θ1ΐ3ΐ1νϊ<1Ϊ8θ1ΐθη νΗ3β.

άραιόν όμοιάζον πρός φαιόν, ιδία δ' έπ'ι τής οινοχόης κατά τόν στέφα- 8 Ιδιαιτέρως αν άναλογισθη τις τά άγγεΐα τοΰ Τεισίου <ΠΙ8 XXIX

νον, τόν πώγωνα καί τήν όπισθίαν κόμην αμφοτέρων τών μορφών, καί σελ. 348. Βλέπε έπίσης τάς πόλεις ένθα άπαντα ς> κατά τον 6ον καί

τήν ΰψωμένην 7_είΡα τής πτερωτής μορφής, έπι δέ τοΰ σκύφου κατά 5ον αιώνα παρά Ι,ηι'ίβΙά I σ. 365.

τά σκέλη καί τόν φαλλόν τοΰ ήμιόνου, καί τό ρυτόν τοΰ έπιβάτου. 9 Πρβ. τελευταϊον «'ΛντίΥαρος καλός», <ΙΗ8 XXIX σ. 314 εικ.

1 Ώς υπέδειξε πρώτος ό κ. ΖηΙιπ. 5 καί 316.

2 Μοη. Ρίοί IX σ. 159. 10 Πρβ. τελευταϊον τό έκ τοΰ Διπύλου οστρακον · [ΤΕ|]ΣΑΝ-

3 ΡΙί.νΚθ^ΚΑΙ.0^ 'έ. ά. σ. 157. ΔΡΟΣ [ε]ΠΙΛΥΚθ. Πρακτ. 1910 σελ. 110.