Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1912)

Ό ΰρόνος τον 'Αμνκλαίον Απόλλωνος" νπο Φρ. Βερσάκη.

185

της έδρας (ε. ά. 700, είκ. 186, /3ο). Ή έργασία του κρηπιδώματος είναι πολύ καλή.

Διά των μεταγενεστέρων ανασκαφών του Ραΐ"ί- Ομοίου υλικό0 προς τήν βαθμίδα ταύτην και

ν/είη§1θΓ καΐ της Αρχαιολογικής εταιρείας άποδει- της αύτής εργασίας είναι και τα έν τω μουσείω και

κνύεται, ώς θέλομεν ίδει, οτι ό ύπό του Βαθυκλέους τά έπι του" λόφου ευρισκόμενα διάφορα άρχιτεκτο-

οίκοδομηθεις θρόνος δέν εκείτο ένταΰθα, άλλ' εν τω νικά μέλη, δηλαδή σπόνδυλοι κιόνων, έπίκρανα,

ύψηλοτέρω μέρει του λόφου, ένθα έγένετο ή τε- γείσα,ύδρορρόαι και άλλα (είκ. 6-24).Επειδή τά

λευταία άνασκαφή και σώζονται τά λείψανα του μέλη ταύτα ήσαν έντετειχισμένα έν τή κατεδαφι-

κρηπιδώματος (είκ. 1-4). σθείση εκκλησία της Άγιας Κυριακής, ήτϊς ήτο

Μετά τήν τελευταίαν άνασκαφήν άνεκοίνωσέν ώκοδομημένη επί του ρηθέντος κρηπιδώματος, δύνα-

ό ΡιπΊ,\νϋη§ΊθΓ τινά περί αυτής έν τή έν ΆΟή- ται νά θεωρηθή ώς βέβαιον οτι προέρχονται πάντα έκ

ναις Γερμανική Σχολή. Βεβαίως Οά μετέβαλε γνώ- του αύτοϋ' οικοδομήματος, ω άνήκε και το κρηπί-

μην περί τής πρώτης δημοσιευθείσης άναπαρα- δωμα, Λαμβανομένης ύπ' δψιν και τής όμοιας έρ-

στάσεως του θρόνου, αγνοώ όμως κατά πόσον, γασίας και του αύτοϋ' υλικού. Πρέπει δε νά ληφΟή

διότι δέν μοι είναι γνωστά τά τής ανακοινώσεως. ύπό σπουδαίαν εποψιν και το γεγονός ό'τι αί ύδρορ-

Έκ τής επιμελούς μελέτης τής περιγραφής ρόαι και αί πλάκες του κρηπιδώματος εχουσι περί-

του Παυσανίου εξάγεται σαφώς ότι το υπό του που το αυτό μήκος και ότι το άθροισμα τών ποο-

Βαθυκλέους κτισΟέν μνη μείον συνίστατο εκ δυο μόχθων και τών μεταξύ αυτών δρόμων τών γείσων

μερών' τοΟ θρόνου δηλονότι και του βάθρου, έφ'οΰ δίδει ίσον περίπου μήκος.Τούτο αποδεικνύει ότι τά

έκεΐνο ήδράζετο, και οτι τοΰτο είχε σχήμα βωμού" μέλη ταΟτα εχουσι κοινον μετρικον κανόνα ώς βά-

καί μέγεθος τοσούτον, ώστε νά περικλείη τον τά- σιν, άρα και κοινήν καταγωγήν.
φον του Υακίνθου, εις ον ήδύνατό τις νά είσέλθη Περί τών σπονδύλων κα'ι τών έπικράνων άπο-

διά χαλκής θύρας (Παυσ. Γ' 19, 3 : ες τονιον'Υα- δεικνύεται οριστικώς ότι ήσαν μέλη τοΟ αύτου μνη-

κίνϋ·ω τον βωμόν διά '&ύρας χαλκής έναγίζονσιν. μείου εκ του γεγονότος ότι αί διαστάσεις αυτών

'Α,φ'ού υπήρχε θύρα, συμπεραίνομεν κατά λο- συμφωνοϋσι και ότι αμφότερα είναι κατά τοιούτον

γικήν και φυσικήν συνέπειαν οτι το έσωτερικόν του τρόπον έςειργασμένα, ώστε νά έςάγηται ό'τι προ-

βάθρου ήτο προωρισμένον νά δέχηται ανθρώπους έρχονται εκ στωϊκοΰ οικοδομήματος, ούτινος τά

δια τής θύρας και ότι έπρεπε νά ήτο αρκετά ευρύς μετακιόνια διαστήματα έκλείοντο δια φραγμάτων,

χώρος. Ώστε αί αντιρρήσεις του ΚοΙ)ΘΓί (ε.ά.134) Έκ τών σπονδύλων οί μεν είκ. 6, 7 καϊ <9/?, 5);
και των Ηΐίζΐ^-ΒΙϋιηιΐθΓ (831) οέν εχουσι λόγον
ώς μή λογικαί.

Γο διά τής τελευταίας ανασκαφής άνακαλυϊθέν
κρηπίδωμα (είκ. 3 και 4) συνίστατο έκ τριών στρώ-
σεων βάθους περίπου 0'25 και πλάτους 0'93, μή-
κους δε έν ό'λω 5"00 περίπου. Έπι τών θεμελίων
έδραζομένη σώζεται ή πρώτη βαθμίς του κρηπιδώ-
ματος εξ ύποχ.υάνου λακωνικού μαρμάρου έχουσα Είκών 6. Κίονος οπόν&νλος.
ύψος 0*255, πλάτος δέ του αναβαθμού" Ο 25. Ή

δευτέρα ελλείπουσα βαθμις ήδράζετο έπι τής πρώ- κείνται έν τω μουσείω

της εντός μικράς εντομής 1 περίπου εκατοστού βά- - Σπάρτης, Ό δέ είκ. Ρ κα'ι

θους, ής ή ορίζουσα ταύτην ακμή, προς ήν συνέπι- Μ ε'ΙΜ' ^ α ^~<ι λόφου

πτεν ή προσθία επιφάνεια τής ύπερκειμένης βαθμί- Κ|Λ|·^^*^..τών Αμυκλών. Ο ~ζ
δος, έλαξεύθη λοςώς. Ιο μήκος έκαστης πλακός, V ϊ ^ τος (είκ. 6 και 8

ί: ών συνίστατο ή ρηθείσα βαθμίς κυμαίνεται αε- ^^^Η τέλειος κίων φέρων προ-

ταξύ 1-05-1-00, σώζονται δέ αυτών τέσσαρες. Είκών 7. Ή/ακίονος σπόνδυλος, ^ογψ (0-125 πλάτους)

είναι