DOI Artikel:
Bersakēs, Friderikos: Ho thronos tou Amyklaiou Apollōnos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0196
181)
Ό ΰρόνος τον Άμνκλαίον Απόλλωνος- νπο Φρ. Βεροάκη.
β 7
Είκων 8. Κάτοψις των σπονδύλων β, ι και 9
Ειχων 10. 'Ε
'.πικοανον.
Είκών 9. Γωνιαίου ήμικίονος σπόνδυλο;.
πρδς το εν μέρος μόνον, προς ην προσηρμόζετο
το φράγμα. Αί άκμαι της προεςοχής έλαξεύθησαν Εί«ώ>> ϋ. Έπίκρανον.
ώς κα! της μνημονευθείσης βαθμίδος λοςώς. Ό
δεύτερος (ει/.. / και 8 β) είναι τμήμα κίονος έςειρ- μέρος συμμετρικώς, ώστε τιθέμενα άμφότερα κατά
νασαένον προ δρθογωνίου τετοαπλεύοου μέρους, νώραν να οέγωντα! προς το εν αέοο; εντός της λα-
-ρ'ος ο εφηρμόζοντο εκατέρωθεν έττίσης φράγμα- ςεύσεοκ το φράγμα, άφίνοντα ελεύθερον το μεταςύ
τα. Ο τελευταίος (εϊκ. 9 και 8α) είναι και ου- αυτών διάστημα.
τος τμήμα κίονος εςειργασμένος δμως ποο οι- Η διάμετρος του κάτω μέρους των έπικράνων
-λεύοου δοθογωνίου αέοου::, ώστε τά οοάγίλατα είναι ίση ποο; του; σπονδύλου;, ώστε άνήκουσιν
να έφαρμόζωνται εκατέρωθεν κατ' όρθήν γωνίαν. άλληλοις (είκ. -Ζ,2^.
Οϋτος λοι~όν άνηκε τη γ(ονία του οικοδομήματος Π εντομή των καθ όλα πολύ περιέργων καϊ
οέροντος αυτόν αντί τετραγώνου παραστάδος, ένω σ-ουδαίων δια τήν ίστορίαν τής άογ ιτεκτονικής
ό δεύτερος άνήκε μια τών -λευρών, ήτινι άνηκε ε~ικράνων είναι και αύτη πολύπλοκος το σχήμα,
και ό πρώτος.'Κττειδή δαως ούτος (είκ. 0) φέοει Ώς εμφαίνεται εκ τής απεικονίσεως, συνίσταται
τήν προεςο/ήν μόνον προς το εν μέρος, συμπεραί- αύτη έκ δύο μερών, ών τδ άνω είναι πλατύτερον,
νομεν δτι μόνον ενταύθα έφράσσετο, και ότι τδ ή μία όμως άκμή αυτών, ή έ'ς~ω, συμπίπτει, ή δέ
άντίθετον υ,έοο;, συνεπώ; και το ~αοακείυ.ενον αε- έτέοα είναι κλιαακωτή. 'Λπένει δέ ή άκμή α της
τα/.ιόνιον διάστημα, έμειναν ίλεύΟερα, άνοικτά δη- πρόσθιας έ-ιφανείας του κίονος περί τά 0Ό75.
λαδή, και εκ τούτου δ κίων έςειργάσΟη τέλειος, ΈπΊ τής άνω επιφανείας του ήμικίονος είναι
ώς ών δρατος πανταχόθεν. εγκεναραγμένη γραμμή α, ήτις άπέ/ει και αύτη
Γήν αυτήν λεπτομέρειαν δεικνύουσι και τά δύο άπδ τής -ροσΟίας επιφανείας δ'σον και ή άκμή
έπίκρανα (είκ. 10 και -Ζ,ί^. Ψέρουσι δηλονότι του έπικοάνου α. Έπι δέ του ορθογωνίου τμήαα
έξειργασμένην έντομήν μικρού 3άθους προς τδ εν τος του ήμικιονίου είναι 3αθύτερον έξειργασμένον
Ό ΰρόνος τον Άμνκλαίον Απόλλωνος- νπο Φρ. Βεροάκη.
β 7
Είκων 8. Κάτοψις των σπονδύλων β, ι και 9
Ειχων 10. 'Ε
'.πικοανον.
Είκών 9. Γωνιαίου ήμικίονος σπόνδυλο;.
πρδς το εν μέρος μόνον, προς ην προσηρμόζετο
το φράγμα. Αί άκμαι της προεςοχής έλαξεύθησαν Εί«ώ>> ϋ. Έπίκρανον.
ώς κα! της μνημονευθείσης βαθμίδος λοςώς. Ό
δεύτερος (ει/.. / και 8 β) είναι τμήμα κίονος έςειρ- μέρος συμμετρικώς, ώστε τιθέμενα άμφότερα κατά
νασαένον προ δρθογωνίου τετοαπλεύοου μέρους, νώραν να οέγωντα! προς το εν αέοο; εντός της λα-
-ρ'ος ο εφηρμόζοντο εκατέρωθεν έττίσης φράγμα- ςεύσεοκ το φράγμα, άφίνοντα ελεύθερον το μεταςύ
τα. Ο τελευταίος (εϊκ. 9 και 8α) είναι και ου- αυτών διάστημα.
τος τμήμα κίονος εςειργασμένος δμως ποο οι- Η διάμετρος του κάτω μέρους των έπικράνων
-λεύοου δοθογωνίου αέοου::, ώστε τά οοάγίλατα είναι ίση ποο; του; σπονδύλου;, ώστε άνήκουσιν
να έφαρμόζωνται εκατέρωθεν κατ' όρθήν γωνίαν. άλληλοις (είκ. -Ζ,2^.
Οϋτος λοι~όν άνηκε τη γ(ονία του οικοδομήματος Π εντομή των καθ όλα πολύ περιέργων καϊ
οέροντος αυτόν αντί τετραγώνου παραστάδος, ένω σ-ουδαίων δια τήν ίστορίαν τής άογ ιτεκτονικής
ό δεύτερος άνήκε μια τών -λευρών, ήτινι άνηκε ε~ικράνων είναι και αύτη πολύπλοκος το σχήμα,
και ό πρώτος.'Κττειδή δαως ούτος (είκ. 0) φέοει Ώς εμφαίνεται εκ τής απεικονίσεως, συνίσταται
τήν προεςο/ήν μόνον προς το εν μέρος, συμπεραί- αύτη έκ δύο μερών, ών τδ άνω είναι πλατύτερον,
νομεν δτι μόνον ενταύθα έφράσσετο, και ότι τδ ή μία όμως άκμή αυτών, ή έ'ς~ω, συμπίπτει, ή δέ
άντίθετον υ,έοο;, συνεπώ; και το ~αοακείυ.ενον αε- έτέοα είναι κλιαακωτή. 'Λπένει δέ ή άκμή α της
τα/.ιόνιον διάστημα, έμειναν ίλεύΟερα, άνοικτά δη- πρόσθιας έ-ιφανείας του κίονος περί τά 0Ό75.
λαδή, και εκ τούτου δ κίων έςειργάσΟη τέλειος, ΈπΊ τής άνω επιφανείας του ήμικίονος είναι
ώς ών δρατος πανταχόθεν. εγκεναραγμένη γραμμή α, ήτις άπέ/ει και αύτη
Γήν αυτήν λεπτομέρειαν δεικνύουσι και τά δύο άπδ τής -ροσΟίας επιφανείας δ'σον και ή άκμή
έπίκρανα (είκ. 10 και -Ζ,ί^. Ψέρουσι δηλονότι του έπικοάνου α. Έπι δέ του ορθογωνίου τμήαα
έξειργασμένην έντομήν μικρού 3άθους προς τδ εν τος του ήμικιονίου είναι 3αθύτερον έξειργασμένον