DOI Artikel:
Wilhelm, Adolf: Euboïka
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14281#0248
238 Ευβοϊκά- ύπδ Λ. ^ίΐϊΐβΐηι.
ύστέροις χρόνοις και άλλοι προύχοντες έ'λαβον τάλογος τοΟ ΈπιγραφικοΟ Μουσείου Α' α' οφ. 1δ8)
τήν επίκλησιν του Σωτήρος και ήρωϊκάς ή και το θήτα εϊνε και Θ και Θ, ωσαύτως δέ και έν
θείας τιμάς- πρβ. Ε. Κοπίθΐΐιβηη, Κΐϊο I 52 ΙΟ I δαρρί. ρ. 18ο άρ. 42213, όπου προσέτι το
και Ρ. "ννβηάΐίΐηά έν τη είρημένη διατριβή και ρω εϊνε Ρ και Ρ. Ηδύνατο δέ ό χαράξας τους δυο
έν ϋϊθ ΙίθΙΙθηίδΙϊδοΙι-ΐ'οηιίδοΙιβ ΚιΐΙΙιΐΓ ϊπ ίΙΐΓθη πρώτους στίχους νά ποιήσηται χρήσιν μειζόνων
Ββζϊβίαιιη^θη ζα .ΤαάθηΙαπι ιιηά ΟΙΐΓΪβΙβηίαηι 2·Ά γραμαάτων έν τω τρίτω στίχω αναλόγως προς τήν
σ.ΐ2() κέ. και Α. Β&ιιβί', νοιιι (τΓίβοΙιβΒίαιη ζαιη σημασίαν τήν άποδιδομένην ύπ' αότοΟ εις τά όνό-
ΟβπδίβηΙιιηι σ. 60 κέ,.Όσον δέ άφορα εις τήν Νί- ματα Σωτηρ και Νίκη. Τέλος ού'τε οί κ/.. 8ο1ιγ&-
κνρ, άρκεϊ όπως παραπέμψω τους ενδιαφερομένους άβΓ και \νίθ£&Π(1 ού'τε ό κ. Παπαβασιλείου εκρι-
είς Η. ΙΙδθηθΓ, ΟδίΙθΠΊ&ιηβη σ. 370 και Ρ. δΐιιοί- ναν άναγκαΐον οπως δια ρητής μαρτυρίας άποδώ-
ηϊοζ1ί&, Νβιΐθ ΪΓ&ΙΐΓβΐίοΙίθΓ I σ. 378 κέ.. σωσι τον τρίτον στί/ον εις άλλην χείρα. Άλ-
'Αλλά δικαιούμεΟα άρά γε οπως συνδέσωμεν τον λ' οία δήποτε και άν εϊνε ή γραφική και χοονολο-
τρίτον στίχον της έπιγραφής προς τους δύο προη- γική σχέσις του στίχου τούτου προς τους δύο άλ-
γουμένους; Μήπως κατά γε το άντίγραφον των λους, δέν διαφέρει και τόσον πολύ ώς προς τήν έρ-
κκ. 8ο1ΐΓ3άβΓ και \νϊθ§&ηά οί δύο πρώτοι στίχοι μηνείαν αύτοΟ. Επειδή ό στίχος ούτος δεν δύνα-
δεικνύουσι μικρότερα γράμματα, ο δέ τρίτος μεί- ται νά εϊνε υπογραφή αναθημάτων (διότι Ό λίθος
ζονα; μήπως έν τοις μέν γράφεται Ν, έν τούτω δέ δέν φαίνεται νά εϊνε βάσις) ού'τε επιγραφή βωμού
/ν, έν έκείνοις κανονικον τετρασκελές Σ, έν δέ τούτω (διότι δ λίθος δέν φαίνεται νά εϊνε βωμός και τά
τρισκελές διά μιας κυρτής γραμμής, και έν μέν τώ ονόματα δέν έκφέρονται όπως επρεπεν, έάν πρού-
δευτέρω στίχω κανονικον Ε, έν δέ τω τρίτω κατά κειτο περί βωμού, έν τή γενική) ού'τε αναθηματική
τον άρχαιότερον τρόπον Ε' μήπως έν μέν τοις πρώ- επιγραφή, μόνον υπολείπεται, άν δέν άπατώμαι,
τοις στίχοις ακολουθεί δ χαράξας τήν έπιγραφήν νά έξηγήσωμεν, λαμβάνοντες σύναμα ύπ'δψιν τον
τή συνήθει Ιωνική γραφή, έν δέ τω τρίτω στίχω αύτοσχέδιον χαρακτήρα της έπιγραφής, τό $ΟΤ£ΓΡ
/.ατά τον άρχαιότερον τρόπον παρέστησε το ώ έν ΛΊΚΗ ώς άπλήν μνείαν παρομοίαν προς τήν έν
50ΤΕΡ δι' άπλου* Ο και το γνήσιον άρχαΐον β διά χοΐς συνθήμασιν έπ'ι χρηστόν οίωνόν γινομένην
Ε, έν δέ τω οευτέρω ονόματι ΛΊΚΗ τό άλφαγενές έπίκλησιν θείων δυνάμεων.
ήτα διά τοΟ Η (πρβ. Γ. Χατζηδάκη, Άκαδημεικά Ώς εν θεωρουμένη λοιπόν ή επιγραφή φαίνεται
'Αναγνώσματα Α'σ.37δ κέ. και Ο. Ηοίίηΐ3ΐιη, Όίβ ού'τε νεωτέρα ού'τε αρχαιότερα του πέμπτου αίώ-
§ΠΘθ1ιΐ8θ1ιβη ϋϊαΐβΐίΐθ III σ. 332 κέ.); Μή λησμο- νος. Επειδή δέ κατά πάσαν πιθανότητα έχαράχθη
νήσωμεν όμως ότι αί έπιγραφαί, περί ών πρόκειται, κατ'εύκαιρίαν στάσεως ή πολέμου, εϊνε δέ γνω-
είνε αύτοσχεδίίυς κεχαραγμέναι και ότι διά τοΟτον στα! δύο τούλάχιστον μεταβολαί τοΟ πολιτεύμα-
τον λόγον δέν έπιτρέπεται όπως άποοώσωμεν παρά τος, αί'τινες κατά τον αιώνα τούτον έ'λαβον χώραν
πολύ μεγάλην σημασίαν εις τάς διαφοράς ταύτας τής έν Καρύστω, νέα έξέτασις του λίθου ίσως θά ορίση
^Όαοης,έπειτα δέ δτι και έν άλλα^ έπιγραφαΐς αετά και άκοιβέστεοον τήν νοονολογίαν αύτου. Αί όέ
πάσης επιμελείας γεγραμμέναις ευρίσκονται τοι- δύο γνωστα'ι έν τω πέμπτω π. Χρ. αίώνι του πο-
αΰται τής γραφής άνωμαλίαι.Ούτως, όπως περιορι- λιτεύματος έν Καρύστω μεταβολαί είσιν αί έςής:
σθώ εις παρατηρήσεις τινάς σχετικάς προς αρχαίας Πρώτον μέν κατά θουκυδίδην Α' 98 τοΐς'Αθηναίοις
έπιγραφάς εξ Αττικής, έν 10· I βαρρί. ρ. 58 άρ. ττερί τό ετος 472 π. Χρ. (Ο. ΒιιβοΙΙ, ΟγϊθοΙιϊθοΗθ
22 1ί γράφεται $ και Ξ, έν ΙΟ I δαρρί. ρ. 88 άρ. ΟθβοΙιϊοΙιΙθ III 1, 140) προς Καρυστίονς άνευ των
37390 (ΑΕ 1886, 81 άρ. δ πίν. 6) έν τώ πρώτω άλλων Εύβοέων πόλεμος έγένετο και χρόνω ξυνέ-
στίχω Σ, έν δέ τώ δευτέρω και τρίτω τετράκις βησαν καϋ· δμολογίαν ό δέ πόλεμος ούτος μνημο-
πολύ συχνά δέ το νυ έν έπιγραφαΐς του πέμπτου νεύεται και υπό Ηροδότου λέγοντος θ ΙΟδ οτι
ττ.Χρ. αιώνος εχει άναμιξ τά σχήματα Μ κα'ι Ν ή τον Έρμόλυκον Εύθοίνου ΆΟηναΤον, άνδρα άρι-
καί άλλα μικρόν τι τούτων παραλλάσσοντα, έν δέ στεύσαντα έν τή κατά Μυκάλην μάχη κατέλαβε
ΙΟ I βιιρρί. ρ.180 άρ. 37381 (Η. Ο. Ροΐΐΐη^, Κα- ύστερον τούτων πολέμου έόντος Άΰηναίοισί τε και
Έτνπ. 12.1.13.
ύστέροις χρόνοις και άλλοι προύχοντες έ'λαβον τάλογος τοΟ ΈπιγραφικοΟ Μουσείου Α' α' οφ. 1δ8)
τήν επίκλησιν του Σωτήρος και ήρωϊκάς ή και το θήτα εϊνε και Θ και Θ, ωσαύτως δέ και έν
θείας τιμάς- πρβ. Ε. Κοπίθΐΐιβηη, Κΐϊο I 52 ΙΟ I δαρρί. ρ. 18ο άρ. 42213, όπου προσέτι το
και Ρ. "ννβηάΐίΐηά έν τη είρημένη διατριβή και ρω εϊνε Ρ και Ρ. Ηδύνατο δέ ό χαράξας τους δυο
έν ϋϊθ ΙίθΙΙθηίδΙϊδοΙι-ΐ'οηιίδοΙιβ ΚιΐΙΙιΐΓ ϊπ ίΙΐΓθη πρώτους στίχους νά ποιήσηται χρήσιν μειζόνων
Ββζϊβίαιιη^θη ζα .ΤαάθηΙαπι ιιηά ΟΙΐΓΪβΙβηίαηι 2·Ά γραμαάτων έν τω τρίτω στίχω αναλόγως προς τήν
σ.ΐ2() κέ. και Α. Β&ιιβί', νοιιι (τΓίβοΙιβΒίαιη ζαιη σημασίαν τήν άποδιδομένην ύπ' αότοΟ εις τά όνό-
ΟβπδίβηΙιιηι σ. 60 κέ,.Όσον δέ άφορα εις τήν Νί- ματα Σωτηρ και Νίκη. Τέλος ού'τε οί κ/.. 8ο1ιγ&-
κνρ, άρκεϊ όπως παραπέμψω τους ενδιαφερομένους άβΓ και \νίθ£&Π(1 ού'τε ό κ. Παπαβασιλείου εκρι-
είς Η. ΙΙδθηθΓ, ΟδίΙθΠΊ&ιηβη σ. 370 και Ρ. δΐιιοί- ναν άναγκαΐον οπως δια ρητής μαρτυρίας άποδώ-
ηϊοζ1ί&, Νβιΐθ ΪΓ&ΙΐΓβΐίοΙίθΓ I σ. 378 κέ.. σωσι τον τρίτον στί/ον εις άλλην χείρα. Άλ-
'Αλλά δικαιούμεΟα άρά γε οπως συνδέσωμεν τον λ' οία δήποτε και άν εϊνε ή γραφική και χοονολο-
τρίτον στίχον της έπιγραφής προς τους δύο προη- γική σχέσις του στίχου τούτου προς τους δύο άλ-
γουμένους; Μήπως κατά γε το άντίγραφον των λους, δέν διαφέρει και τόσον πολύ ώς προς τήν έρ-
κκ. 8ο1ΐΓ3άβΓ και \νϊθ§&ηά οί δύο πρώτοι στίχοι μηνείαν αύτοΟ. Επειδή ό στίχος ούτος δεν δύνα-
δεικνύουσι μικρότερα γράμματα, ο δέ τρίτος μεί- ται νά εϊνε υπογραφή αναθημάτων (διότι Ό λίθος
ζονα; μήπως έν τοις μέν γράφεται Ν, έν τούτω δέ δέν φαίνεται νά εϊνε βάσις) ού'τε επιγραφή βωμού
/ν, έν έκείνοις κανονικον τετρασκελές Σ, έν δέ τούτω (διότι δ λίθος δέν φαίνεται νά εϊνε βωμός και τά
τρισκελές διά μιας κυρτής γραμμής, και έν μέν τώ ονόματα δέν έκφέρονται όπως επρεπεν, έάν πρού-
δευτέρω στίχω κανονικον Ε, έν δέ τω τρίτω κατά κειτο περί βωμού, έν τή γενική) ού'τε αναθηματική
τον άρχαιότερον τρόπον Ε' μήπως έν μέν τοις πρώ- επιγραφή, μόνον υπολείπεται, άν δέν άπατώμαι,
τοις στίχοις ακολουθεί δ χαράξας τήν έπιγραφήν νά έξηγήσωμεν, λαμβάνοντες σύναμα ύπ'δψιν τον
τή συνήθει Ιωνική γραφή, έν δέ τω τρίτω στίχω αύτοσχέδιον χαρακτήρα της έπιγραφής, τό $ΟΤ£ΓΡ
/.ατά τον άρχαιότερον τρόπον παρέστησε το ώ έν ΛΊΚΗ ώς άπλήν μνείαν παρομοίαν προς τήν έν
50ΤΕΡ δι' άπλου* Ο και το γνήσιον άρχαΐον β διά χοΐς συνθήμασιν έπ'ι χρηστόν οίωνόν γινομένην
Ε, έν δέ τω οευτέρω ονόματι ΛΊΚΗ τό άλφαγενές έπίκλησιν θείων δυνάμεων.
ήτα διά τοΟ Η (πρβ. Γ. Χατζηδάκη, Άκαδημεικά Ώς εν θεωρουμένη λοιπόν ή επιγραφή φαίνεται
'Αναγνώσματα Α'σ.37δ κέ. και Ο. Ηοίίηΐ3ΐιη, Όίβ ού'τε νεωτέρα ού'τε αρχαιότερα του πέμπτου αίώ-
§ΠΘθ1ιΐ8θ1ιβη ϋϊαΐβΐίΐθ III σ. 332 κέ.); Μή λησμο- νος. Επειδή δέ κατά πάσαν πιθανότητα έχαράχθη
νήσωμεν όμως ότι αί έπιγραφαί, περί ών πρόκειται, κατ'εύκαιρίαν στάσεως ή πολέμου, εϊνε δέ γνω-
είνε αύτοσχεδίίυς κεχαραγμέναι και ότι διά τοΟτον στα! δύο τούλάχιστον μεταβολαί τοΟ πολιτεύμα-
τον λόγον δέν έπιτρέπεται όπως άποοώσωμεν παρά τος, αί'τινες κατά τον αιώνα τούτον έ'λαβον χώραν
πολύ μεγάλην σημασίαν εις τάς διαφοράς ταύτας τής έν Καρύστω, νέα έξέτασις του λίθου ίσως θά ορίση
^Όαοης,έπειτα δέ δτι και έν άλλα^ έπιγραφαΐς αετά και άκοιβέστεοον τήν νοονολογίαν αύτου. Αί όέ
πάσης επιμελείας γεγραμμέναις ευρίσκονται τοι- δύο γνωστα'ι έν τω πέμπτω π. Χρ. αίώνι του πο-
αΰται τής γραφής άνωμαλίαι.Ούτως, όπως περιορι- λιτεύματος έν Καρύστω μεταβολαί είσιν αί έςής:
σθώ εις παρατηρήσεις τινάς σχετικάς προς αρχαίας Πρώτον μέν κατά θουκυδίδην Α' 98 τοΐς'Αθηναίοις
έπιγραφάς εξ Αττικής, έν 10· I βαρρί. ρ. 58 άρ. ττερί τό ετος 472 π. Χρ. (Ο. ΒιιβοΙΙ, ΟγϊθοΙιϊθοΗθ
22 1ί γράφεται $ και Ξ, έν ΙΟ I δαρρί. ρ. 88 άρ. ΟθβοΙιϊοΙιΙθ III 1, 140) προς Καρυστίονς άνευ των
37390 (ΑΕ 1886, 81 άρ. δ πίν. 6) έν τώ πρώτω άλλων Εύβοέων πόλεμος έγένετο και χρόνω ξυνέ-
στίχω Σ, έν δέ τώ δευτέρω και τρίτω τετράκις βησαν καϋ· δμολογίαν ό δέ πόλεμος ούτος μνημο-
πολύ συχνά δέ το νυ έν έπιγραφαΐς του πέμπτου νεύεται και υπό Ηροδότου λέγοντος θ ΙΟδ οτι
ττ.Χρ. αιώνος εχει άναμιξ τά σχήματα Μ κα'ι Ν ή τον Έρμόλυκον Εύθοίνου ΆΟηναΤον, άνδρα άρι-
καί άλλα μικρόν τι τούτων παραλλάσσοντα, έν δέ στεύσαντα έν τή κατά Μυκάλην μάχη κατέλαβε
ΙΟ I βιιρρί. ρ.180 άρ. 37381 (Η. Ο. Ροΐΐΐη^, Κα- ύστερον τούτων πολέμου έόντος Άΰηναίοισί τε και
Έτνπ. 12.1.13.