DOI Artikel:
Leonardos, Basileios I.: Amphiareiou epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0044
32
Β. Λεονάρδον: Άμφιαρείου έπιγραφαί.
ΑΕ 1925—1926
'·' ι"
18: αγωνιστικής αναγραφής άπότμημα
!
146 (είκ. 18): 10 VII 445· αγωνιστικής
άναγραφής. άπότμημα.
Μαρμάρου λευκού απόκομμα, ΰψ. Ο 05,
πλ. 0 15, πάχ. Ο 12· γρ. ΰψ. Ο 01-0 015 ηύρέθη
[επιγρ. άρ. 146). δυσμόθεν τής στοάς.
' Ολύμ/σιια ζεύ/γει.
147 (είκ. 19): ΙΟ VII 479 έπιτνμβιον.
Στήλης επιτύμβιου, λευκοϋ μαρμάρου άριστερόν άπότμημα (δεξιά και κάτω
τεθραυμένον)· άνω άπέληγεν εις άπλοΰν άγλυφον α'ιετόν (αριστερά γωνία 34°· πρβ
ΑΕ 191975 είκ. τ) ΰψ· 0 19—0 20, πλ. ως 0 32, πάχ. 0 07 ή σωζόμενη λοξή ακμή έμπρο-
σθεν εινε κυρτή· ευθύς άνωθεν του 1ου
στίχου κεχαραγμένη ευθεία γραμμή. Ηύρέθη
κείμενον ήμίσειαν ώραν από της Σκά?*.ας
έπι της εις κώμην Ώρωπόν όδοϋ, δθεν και
έκομίσθη εις τό Άμφιάρειον.
7ί1 - , Κ ,, , υ-\ περι τοϋ ίερονίκης πρβ ΙΟ IX ι 948 (Ιερο-
19: επηνμβιον (επιγρ. αρ. 11<). ν ς # 3 λ. ι ± \
Πολύα/ς νείκης), ΗβΓ\νθΓάθη 1,8 ϋ2 εν λ. ίερονίκης
Τηλεφά/ν/ον[ς καΐ είρονΐκης.
ίε/ρονίκ/ης.
148 (είκ. 20). 16 VII 416 '·. αγωνιστική άναγραφή
έττι τανοειδονς βά&ρον.
Βάθρου ταυοειδοΰς τμήμα έπιγεγραμμένον, λευκοϋ μαρμάρου, ΰψ. 0 775, πλ.
(βορρονότιον άνευ τού εν δεξιά, ήγουν τοϋ νοτίου, κόσμου) 0 955, πάχ. (δυσμανατο-
λικόν, άνευ των κόσμων) 0 445. Τό βάθρον κείται νοτόθεν της καμίνου Η (ΠΑΕ 1884
πίν. Ε'), και ή μεν βάσις σύγκειται έκ τριών μαρμάρων, ών δύο μεν (όλον μήκος δυσμανα-
τολικόν μεν 2 497, βορρονότιον δέ 0 996) άποτελοϋσι την άνω κεραίαν τού ταϋ, τό
δε τρίτον μάρμαρον, βορρονότιον σκέλος τοϋ ταϋ, νοτόθεν τής κεραίας προέχον, έ'χει
μήκος δυσμανατολικόν μεν 0 762, βορρονότιον δέ 0 96- και τα μεν έπι τής κεραίας,
μάρμαρα ήσαν τέσσαρα, ών τά μεν δύο, βόρειον και νότιο ν, έν μέσω, εν δέ εκατέρωθεν
τούτων, άρμόττον συναμοροτέροις· τών τεσσάρων μαρμάρων σώζεται τό βόρειον των έν
μέσω (μ. δυσμανατολικόν 1 385, μ. βορρονότιον άνευ τού βορείου κόσμου 0 295) και τό
δυσμικόν τών ακραίων (μ. δυσμανατολικόν άνευ τοϋ δυσμικοϋ κόσμου 0 41, μ. βορρονό-
τιον άνευ τών εκατέρωθεν κόσμων 0 68)· έπι δέ τοϋ τρίτου τής βάσεως μαρμάρου, δπερ,
ώς εΐρηται, προέχει νοτόνδε, έπανιδρύθη μάρμαρον φέρον έπι τής δυσμικής επιφανείας την
άγωνιστικήν έπιγραορήν 10 VII 416. Τό βάθρον έορερε κόσμον πέριξ άνω τε (ώς γεΐσον
ϋψ. 0 054) και κάτω (ΰψ. 0 054· τό έπιγεγραμμένον τμήμα έστερεϊτο, ώς εικός, κόσμου
έπι τής βορείου έπιφανείας, ήτις συνεδεΐτο δι' άναθυρώσεως μετά τοϋ ετέρου, τοϋ νοτίου,
τών έπι τής κεραίας έπιμήκο:>ν μαρμάρων).
Έπίκρανον τοϋ βάθρου δέν περιεσώθη· ή κυρία έπιγραφή, ή και άρχαιοτέρα, έκε-
22 2 28
Β. Λεονάρδον: Άμφιαρείου έπιγραφαί.
ΑΕ 1925—1926
'·' ι"
18: αγωνιστικής αναγραφής άπότμημα
!
146 (είκ. 18): 10 VII 445· αγωνιστικής
άναγραφής. άπότμημα.
Μαρμάρου λευκού απόκομμα, ΰψ. Ο 05,
πλ. 0 15, πάχ. Ο 12· γρ. ΰψ. Ο 01-0 015 ηύρέθη
[επιγρ. άρ. 146). δυσμόθεν τής στοάς.
' Ολύμ/σιια ζεύ/γει.
147 (είκ. 19): ΙΟ VII 479 έπιτνμβιον.
Στήλης επιτύμβιου, λευκοϋ μαρμάρου άριστερόν άπότμημα (δεξιά και κάτω
τεθραυμένον)· άνω άπέληγεν εις άπλοΰν άγλυφον α'ιετόν (αριστερά γωνία 34°· πρβ
ΑΕ 191975 είκ. τ) ΰψ· 0 19—0 20, πλ. ως 0 32, πάχ. 0 07 ή σωζόμενη λοξή ακμή έμπρο-
σθεν εινε κυρτή· ευθύς άνωθεν του 1ου
στίχου κεχαραγμένη ευθεία γραμμή. Ηύρέθη
κείμενον ήμίσειαν ώραν από της Σκά?*.ας
έπι της εις κώμην Ώρωπόν όδοϋ, δθεν και
έκομίσθη εις τό Άμφιάρειον.
7ί1 - , Κ ,, , υ-\ περι τοϋ ίερονίκης πρβ ΙΟ IX ι 948 (Ιερο-
19: επηνμβιον (επιγρ. αρ. 11<). ν ς # 3 λ. ι ± \
Πολύα/ς νείκης), ΗβΓ\νθΓάθη 1,8 ϋ2 εν λ. ίερονίκης
Τηλεφά/ν/ον[ς καΐ είρονΐκης.
ίε/ρονίκ/ης.
148 (είκ. 20). 16 VII 416 '·. αγωνιστική άναγραφή
έττι τανοειδονς βά&ρον.
Βάθρου ταυοειδοΰς τμήμα έπιγεγραμμένον, λευκοϋ μαρμάρου, ΰψ. 0 775, πλ.
(βορρονότιον άνευ τού εν δεξιά, ήγουν τοϋ νοτίου, κόσμου) 0 955, πάχ. (δυσμανατο-
λικόν, άνευ των κόσμων) 0 445. Τό βάθρον κείται νοτόθεν της καμίνου Η (ΠΑΕ 1884
πίν. Ε'), και ή μεν βάσις σύγκειται έκ τριών μαρμάρων, ών δύο μεν (όλον μήκος δυσμανα-
τολικόν μεν 2 497, βορρονότιον δέ 0 996) άποτελοϋσι την άνω κεραίαν τού ταϋ, τό
δε τρίτον μάρμαρον, βορρονότιον σκέλος τοϋ ταϋ, νοτόθεν τής κεραίας προέχον, έ'χει
μήκος δυσμανατολικόν μεν 0 762, βορρονότιον δέ 0 96- και τα μεν έπι τής κεραίας,
μάρμαρα ήσαν τέσσαρα, ών τά μεν δύο, βόρειον και νότιο ν, έν μέσω, εν δέ εκατέρωθεν
τούτων, άρμόττον συναμοροτέροις· τών τεσσάρων μαρμάρων σώζεται τό βόρειον των έν
μέσω (μ. δυσμανατολικόν 1 385, μ. βορρονότιον άνευ τού βορείου κόσμου 0 295) και τό
δυσμικόν τών ακραίων (μ. δυσμανατολικόν άνευ τοϋ δυσμικοϋ κόσμου 0 41, μ. βορρονό-
τιον άνευ τών εκατέρωθεν κόσμων 0 68)· έπι δέ τοϋ τρίτου τής βάσεως μαρμάρου, δπερ,
ώς εΐρηται, προέχει νοτόνδε, έπανιδρύθη μάρμαρον φέρον έπι τής δυσμικής επιφανείας την
άγωνιστικήν έπιγραορήν 10 VII 416. Τό βάθρον έορερε κόσμον πέριξ άνω τε (ώς γεΐσον
ϋψ. 0 054) και κάτω (ΰψ. 0 054· τό έπιγεγραμμένον τμήμα έστερεϊτο, ώς εικός, κόσμου
έπι τής βορείου έπιφανείας, ήτις συνεδεΐτο δι' άναθυρώσεως μετά τοϋ ετέρου, τοϋ νοτίου,
τών έπι τής κεραίας έπιμήκο:>ν μαρμάρων).
Έπίκρανον τοϋ βάθρου δέν περιεσώθη· ή κυρία έπιγραφή, ή και άρχαιοτέρα, έκε-
22 2 28