DOI Artikel:
Baroucha, Eirēnē A.: Ellēnikos taphos tēs Parou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0133
ΑΕ 19^5-1926
Ειρήνης Α. Βαρούχα: Ελληνικός τάφος της Πάρου.
121
των προσώπων, δπως συμβαίνει και ε'ις αρχαιότερα και εις πολύ ανωτέρας τέχνης
αγγεία. Οι οφθαλμοί έχουν σχηματισθή δι' ενός τριγώνου, τοϋ οποίου ή άνω πλευρά
εξέχουσα αποτελεί τάς βλεφαρίδας, μία δε στιγμή τεθειμένη άλλοτε εις τό άνω καί
άλλοτε εις το κάτω μέρος τοΰ τριγώνου δη'λοΐ τό κέντρυν τοΰ οφθαλμού. Τα πρόσωπα
είναι χωρίς έ'κφρασιν και έσωτερικήν ζωήν περισσοτέραν ίσως έ'κφρασιν έ'χει τό πρόσωπον
της νέας, την οποίαν προσδίδουν τα παχέα χείλη και ό σχηματισμός τοϋ οφθαλμού. Αι πε-
ρισσότεροι γράμμα! είναι σχεδιασμένοι με ταχύτητα και άμέλειαν, εις την οποίαν οφεί-
λονται αί άτέλειαι τοΰ σχεδίου. Ό αριστερός ώμος π.χ. με την προσπάθειαν νά δηλωθή
ϊσο^ς ή προς τά έμπροσθεν στροφή τοΰ κορμοΰ έ'χει ανέλθει πολ,ύ προς τα άνω, τό δε-
ξιόν δε μέρος τοϋ στήθους δια νά παρακολούθηση τήν άνΰψωσιν αυτήν προξενεί την
έντύπωσιν δτι δεν ευρίσκεται εις συ μ μετρική ν θέσιν προς τό άριστερόν. Επίσης τό περί-
γραμμα εις τό άριστερόν μέρος τοΰ κορμοΰ είναι με πολλήν άμέλειαν χαραγμένον. Κα!
ό πέτασος τοΰ Έρμοΰ, εάν πρόκειται πράγματι περ! πέτασου, δεν είναι εις θέσιν κανο-
νική ν. Μάλλον θά έπερίμενε κάνεις νά τον ϊδη ε'ις τήν θέσιν τοΰ κηρυκείου.
Τήν έλλειψιν μεγάλης προσοχής εις τήν χρήσιν τοΰ γανώματος, τό όποιον εις
μερικά μέρη καταστρέφει τός γραμμάς τοΰ περιγράμματος, οπως φαίνεται καθαρά εις τήν
αριστεράν κνήμην τοΰ Έρμοΰ και εις τό άνευ δακτύλων άριστερόν πέλμα της καθήμε-
νης γυναικός, δεν πρέπει νά άποδώσωμεν εις τον τεχνίτην μας, άλλα μάλλον εις βοηθόν
τίνα τοΰ εργαστηρίου. Τό φαινόμενον άλλως τε δεν είναι ασύνηθες και εις περισσότερον
έπιμεμελημένα και μεγαλύτερα άγγεϊα, οπότε καθώς είναι φυσικόν, αί παρουσιαζόμενοι
δυσχέρειαι είναι όλιγώτεραι.
Τό σώμα τοΰ Έρμοΰ δεν έχει πλαστικότητα- περισσοτέραν πλαστικότητα δυνάμεθα
νά εϋρωμεν εις τό περίγραμμα τοΰ πολεμιστοΰ και εις τάς γραμμάς τοΰ κόλπου των γυναι-
κών, αί όποΐαι μάλιστα διά της προσπάθειας ταύτης καθιστούν τό σχεδίασμά του αρκετά
έπιτετηδευμένον. Αί γράμμα! ιδίως, διά τών οποίων ό τεχνίτης θέλει νά δηλώση τήν πλα-
στικότητα αυτήν, και αί όποΐαι εις τό σώμα της καθήμενης γυναικός δεν άκο?ιουθοΰσι
τον συνήθη εις άνάγλυφα και άγγεϊα τρόπον πτυχώσεως, αλλά διήκουν άπό τον δεξιόν
ώμον μέχρι τοΰ αριστερού, είνε ίσως ιδιορρυθμία τοΰ τεχνίτου μας, καθόσον δέ γνωρίζω
δεν παρατηρείται εις άλλα σύγχρονα άγγεϊα. Μεγάλη έπιτήδευσις υπάρχει επίσης εις τήν
πτύχωσιν τοΰ κάτω μέρους τοΰ χιτώνος όπισθεν τών ποδών. Ένώ αί πτυχαί θά έ'πρεπε νά
πίπτουν φυσικώς ένεκα τοϋ βάρους τοΰ υφάσματος καθέτως, ό τεχνίτης έδωκε τοιαύτην
πλαγίαν κίνησιν προς τά άριστερά, ώς θά συνέβαινεν, εάν ή μορφή έκινεΐτο. Άλλ' επειδή
•ουδεμία κίνησις δικαιολογείται εκ τοΰ συνόλου, πρόκειται άπλώς περ! μιμήσεως άπό
μορφάς, εις τάς οποίας ή πνοή τοΰ άέρος κατά τήν κίνησιν προκαλεί τοιαύτην πτύ-
χωσιν, ή άπό χορεύτριας. Τοιαΰται δέ παραστάσεις υπάρχουν εις πολλά άγγεϊα,
ιδίως τοΰ κύκλου τοΰ Μειδίου
Εις τήν δευτερευούσης σημασίας πλευράν τοΰ άγγείου ή παράστασις έγίνετο
ενίοτε και διά της χειρός κατωτέρου τεχνίτου. Εις τον σκύφον μας δμαις και αί δύο
-παρασιάσεις είναι προφανώς έργον της ιδίας χειρός, ή δέ προσπάθεια προς άρτιωτέραν
έμφάνισιν τής κυρίας παραστάσεως φαίνεται εις τον σχημαιισμόν τοϋ περιγράμματος τών
I ΝϊοοΙθ εν. άν. πίν. II. 2.
16
Ειρήνης Α. Βαρούχα: Ελληνικός τάφος της Πάρου.
121
των προσώπων, δπως συμβαίνει και ε'ις αρχαιότερα και εις πολύ ανωτέρας τέχνης
αγγεία. Οι οφθαλμοί έχουν σχηματισθή δι' ενός τριγώνου, τοϋ οποίου ή άνω πλευρά
εξέχουσα αποτελεί τάς βλεφαρίδας, μία δε στιγμή τεθειμένη άλλοτε εις τό άνω καί
άλλοτε εις το κάτω μέρος τοΰ τριγώνου δη'λοΐ τό κέντρυν τοΰ οφθαλμού. Τα πρόσωπα
είναι χωρίς έ'κφρασιν και έσωτερικήν ζωήν περισσοτέραν ίσως έ'κφρασιν έ'χει τό πρόσωπον
της νέας, την οποίαν προσδίδουν τα παχέα χείλη και ό σχηματισμός τοϋ οφθαλμού. Αι πε-
ρισσότεροι γράμμα! είναι σχεδιασμένοι με ταχύτητα και άμέλειαν, εις την οποίαν οφεί-
λονται αί άτέλειαι τοΰ σχεδίου. Ό αριστερός ώμος π.χ. με την προσπάθειαν νά δηλωθή
ϊσο^ς ή προς τά έμπροσθεν στροφή τοΰ κορμοΰ έ'χει ανέλθει πολ,ύ προς τα άνω, τό δε-
ξιόν δε μέρος τοϋ στήθους δια νά παρακολούθηση τήν άνΰψωσιν αυτήν προξενεί την
έντύπωσιν δτι δεν ευρίσκεται εις συ μ μετρική ν θέσιν προς τό άριστερόν. Επίσης τό περί-
γραμμα εις τό άριστερόν μέρος τοΰ κορμοΰ είναι με πολλήν άμέλειαν χαραγμένον. Κα!
ό πέτασος τοΰ Έρμοΰ, εάν πρόκειται πράγματι περ! πέτασου, δεν είναι εις θέσιν κανο-
νική ν. Μάλλον θά έπερίμενε κάνεις νά τον ϊδη ε'ις τήν θέσιν τοΰ κηρυκείου.
Τήν έλλειψιν μεγάλης προσοχής εις τήν χρήσιν τοΰ γανώματος, τό όποιον εις
μερικά μέρη καταστρέφει τός γραμμάς τοΰ περιγράμματος, οπως φαίνεται καθαρά εις τήν
αριστεράν κνήμην τοΰ Έρμοΰ και εις τό άνευ δακτύλων άριστερόν πέλμα της καθήμε-
νης γυναικός, δεν πρέπει νά άποδώσωμεν εις τον τεχνίτην μας, άλλα μάλλον εις βοηθόν
τίνα τοΰ εργαστηρίου. Τό φαινόμενον άλλως τε δεν είναι ασύνηθες και εις περισσότερον
έπιμεμελημένα και μεγαλύτερα άγγεϊα, οπότε καθώς είναι φυσικόν, αί παρουσιαζόμενοι
δυσχέρειαι είναι όλιγώτεραι.
Τό σώμα τοΰ Έρμοΰ δεν έχει πλαστικότητα- περισσοτέραν πλαστικότητα δυνάμεθα
νά εϋρωμεν εις τό περίγραμμα τοΰ πολεμιστοΰ και εις τάς γραμμάς τοΰ κόλπου των γυναι-
κών, αί όποΐαι μάλιστα διά της προσπάθειας ταύτης καθιστούν τό σχεδίασμά του αρκετά
έπιτετηδευμένον. Αί γράμμα! ιδίως, διά τών οποίων ό τεχνίτης θέλει νά δηλώση τήν πλα-
στικότητα αυτήν, και αί όποΐαι εις τό σώμα της καθήμενης γυναικός δεν άκο?ιουθοΰσι
τον συνήθη εις άνάγλυφα και άγγεϊα τρόπον πτυχώσεως, αλλά διήκουν άπό τον δεξιόν
ώμον μέχρι τοΰ αριστερού, είνε ίσως ιδιορρυθμία τοΰ τεχνίτου μας, καθόσον δέ γνωρίζω
δεν παρατηρείται εις άλλα σύγχρονα άγγεϊα. Μεγάλη έπιτήδευσις υπάρχει επίσης εις τήν
πτύχωσιν τοΰ κάτω μέρους τοΰ χιτώνος όπισθεν τών ποδών. Ένώ αί πτυχαί θά έ'πρεπε νά
πίπτουν φυσικώς ένεκα τοϋ βάρους τοΰ υφάσματος καθέτως, ό τεχνίτης έδωκε τοιαύτην
πλαγίαν κίνησιν προς τά άριστερά, ώς θά συνέβαινεν, εάν ή μορφή έκινεΐτο. Άλλ' επειδή
•ουδεμία κίνησις δικαιολογείται εκ τοΰ συνόλου, πρόκειται άπλώς περ! μιμήσεως άπό
μορφάς, εις τάς οποίας ή πνοή τοΰ άέρος κατά τήν κίνησιν προκαλεί τοιαύτην πτύ-
χωσιν, ή άπό χορεύτριας. Τοιαΰται δέ παραστάσεις υπάρχουν εις πολλά άγγεϊα,
ιδίως τοΰ κύκλου τοΰ Μειδίου
Εις τήν δευτερευούσης σημασίας πλευράν τοΰ άγγείου ή παράστασις έγίνετο
ενίοτε και διά της χειρός κατωτέρου τεχνίτου. Εις τον σκύφον μας δμαις και αί δύο
-παρασιάσεις είναι προφανώς έργον της ιδίας χειρός, ή δέ προσπάθεια προς άρτιωτέραν
έμφάνισιν τής κυρίας παραστάσεως φαίνεται εις τον σχημαιισμόν τοϋ περιγράμματος τών
I ΝϊοοΙθ εν. άν. πίν. II. 2.
16