DOI article:
Baroucha, Eirēnē A.: Ellēnikos taphos tēs Parou
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0141
ΛΕ 1925-1926
Ειρήνης Α Βαρούχα: Ελληνικός τάφος της Πάρου
129
πέραν τοϋ πρώτου τετάρτου τοΰ αιώνος 1; Τό πινάκιον επομένως παρέχει πολύ ενδιαφέ-
ρον, διότι έ'χομεν την τεχνικήν τών ληκύθων έπι πινακίου εις τους χρόνους της ορι-
στικής διακοπής τής παραγωγής των ή ϊσως της παρακμής 2.
Και ως προς μεν τόν χρόνον θα ήτο δυνατόν να γίνη δεκτόν δτι τό πινάκιον
ϊσως προέρχεται από
έργαστήριον λευκών
ληκύθων. Ή βαθύ-
τερα δμως έρευνα τής
τεχνικής του, και ή
τέχνη τής παραστά-
σεως θα έ'πρεπεν ϊσως
να μας προκαλέσουν
αμφιβολίας, αν τό πι-
νάκιον είναι άττικόν.
Τό λευκόν επίχρισμα
είναι άσβεστώδες και
δχι στιλπνόν όπως είς
τάς τελευταίας λη-
κύθους και μάλλον
λεπτόνή ενωσιςδμως
μέ την έπιφάνειαν τοϋ
αγγείου δεν έ'χει γί-
νει πολύ στερεά διά
της θερμΟτητΟς καΐ 20: Εξωτερική επιφάνεια λενκοΰ πινακίον.
διά τούτο άποξύεται
ευκόλως. Τά χρώματα, διά τών οποίων είναι σχεδιασμένη ή παράστασις, εΐναι επίσης
άμαυρά, όπως και εις τά άλλα λευκά αγγεία τά μετά τό ετος 460. Τό μέλαν-ιώδες
χρώμα δμως, διά τοΰ οποίου είναι σχεδιασμένα τά περιγράμματα τών μορφών είς τό
πινάκιον, δεν εΐναι μεν ασύνηθες είς τάς νεωτέρας,άλλά καθόσον γνωρίζω, μόνον διά τά
κοσμήματα. Επίσης ή χρήσις τοΰ ρόδινου χρώματος, τοϋ ό ποίου υπάρχουν ίχνη σαφή
είς τό πρόσωπον τής έπι τοϋ πινακίου μορφής, δχι δμως και είς τά άλλα γυμνά μέρη
τοΰ σώματος (έκτος αν έξηφανίσθησαν τελείως) είναι εντελώς πρωτοφανής και άγνωστος
είς τάς νεωτέρας ληκύθους. Χρησιμοποιείται βεβαίως και είς τάς ληκύθους κάποτε
ίδιαίτερον χρώμα διά τά γυμνά μέρη τών μορφών, είς τάς άρχαιοτέρας λευκόν και ύπό-
λευκον διά τά γυμνά μέρη τών γυναικών και είς τάς νεωτέρας άνοικτότεραι αποχρώ-
σεις τοΰ φαιού διά τά ανδρικά σώματα. Άλλα μόνον τρεις 3 λήκυθοι διεσώθησαν μέ
ρόδινον χρώμα, και είς αύτάς τόσον περίεργος έφάνη ή χρησιμοποίησίς του, άντι τοΰ
3 Ή μία τοϋ Μουσείου Αθηνών προερχομένη άπό τήν
Έ,)έτριαν έχει άπεικονισϋή πολλάκις (Δελ.1899. 99 ποιν.3.
ΛιιιοποίΠΐ Γοαπιαΐ 1902,410. Γαίι·β3η1ϊ8 εν. άν I. σ. 122).
Ή άλλη ευρίσκεται είς τό Μουσεϊον τοϋ Λούβρου (ΡοΙί,ϊβΓ
Γι6Ο. Μαποβ σ. 154 είκ. 96) και ή τρίτη εις τό βρεττανικόν
μουσεϊον άπό την Γέλαν ΟαΙ. ναδβδ III XXV Γ&ΪΧ'Ι). εν.άν.
I. σ. 170.
17
1 Γενικώς Ιοί'ΠιίηαΒ βηΐβ ηαβιη θεωρείται τό 392 η
389 άπό τας Έχκλησιαζούσας τοΰ Αριστοφάνους (ΓΓιιΙιΙ
εν. άν. § 360,434, 600 Ραΐΐ'βαηΐίδ, ΥνΊιίΙβ ΛΙΙιοηίίΐη Γβ-
1ίγΙΙιοί σ. 4).
2 Ή χρονολογική κατάταξις τοϋ πινακίου κατά προσ-
έγγισιν τουλάχιστον είναι γνωοτή άπό τόν οκύφον, μέ τόν
^ποΐον ευρέθησαν μαζί είς τόν αΰτον τάφον.
Ειρήνης Α Βαρούχα: Ελληνικός τάφος της Πάρου
129
πέραν τοϋ πρώτου τετάρτου τοΰ αιώνος 1; Τό πινάκιον επομένως παρέχει πολύ ενδιαφέ-
ρον, διότι έ'χομεν την τεχνικήν τών ληκύθων έπι πινακίου εις τους χρόνους της ορι-
στικής διακοπής τής παραγωγής των ή ϊσως της παρακμής 2.
Και ως προς μεν τόν χρόνον θα ήτο δυνατόν να γίνη δεκτόν δτι τό πινάκιον
ϊσως προέρχεται από
έργαστήριον λευκών
ληκύθων. Ή βαθύ-
τερα δμως έρευνα τής
τεχνικής του, και ή
τέχνη τής παραστά-
σεως θα έ'πρεπεν ϊσως
να μας προκαλέσουν
αμφιβολίας, αν τό πι-
νάκιον είναι άττικόν.
Τό λευκόν επίχρισμα
είναι άσβεστώδες και
δχι στιλπνόν όπως είς
τάς τελευταίας λη-
κύθους και μάλλον
λεπτόνή ενωσιςδμως
μέ την έπιφάνειαν τοϋ
αγγείου δεν έ'χει γί-
νει πολύ στερεά διά
της θερμΟτητΟς καΐ 20: Εξωτερική επιφάνεια λενκοΰ πινακίον.
διά τούτο άποξύεται
ευκόλως. Τά χρώματα, διά τών οποίων είναι σχεδιασμένη ή παράστασις, εΐναι επίσης
άμαυρά, όπως και εις τά άλλα λευκά αγγεία τά μετά τό ετος 460. Τό μέλαν-ιώδες
χρώμα δμως, διά τοΰ οποίου είναι σχεδιασμένα τά περιγράμματα τών μορφών είς τό
πινάκιον, δεν εΐναι μεν ασύνηθες είς τάς νεωτέρας,άλλά καθόσον γνωρίζω, μόνον διά τά
κοσμήματα. Επίσης ή χρήσις τοΰ ρόδινου χρώματος, τοϋ ό ποίου υπάρχουν ίχνη σαφή
είς τό πρόσωπον τής έπι τοϋ πινακίου μορφής, δχι δμως και είς τά άλλα γυμνά μέρη
τοΰ σώματος (έκτος αν έξηφανίσθησαν τελείως) είναι εντελώς πρωτοφανής και άγνωστος
είς τάς νεωτέρας ληκύθους. Χρησιμοποιείται βεβαίως και είς τάς ληκύθους κάποτε
ίδιαίτερον χρώμα διά τά γυμνά μέρη τών μορφών, είς τάς άρχαιοτέρας λευκόν και ύπό-
λευκον διά τά γυμνά μέρη τών γυναικών και είς τάς νεωτέρας άνοικτότεραι αποχρώ-
σεις τοΰ φαιού διά τά ανδρικά σώματα. Άλλα μόνον τρεις 3 λήκυθοι διεσώθησαν μέ
ρόδινον χρώμα, και είς αύτάς τόσον περίεργος έφάνη ή χρησιμοποίησίς του, άντι τοΰ
3 Ή μία τοϋ Μουσείου Αθηνών προερχομένη άπό τήν
Έ,)έτριαν έχει άπεικονισϋή πολλάκις (Δελ.1899. 99 ποιν.3.
ΛιιιοποίΠΐ Γοαπιαΐ 1902,410. Γαίι·β3η1ϊ8 εν. άν I. σ. 122).
Ή άλλη ευρίσκεται είς τό Μουσεϊον τοϋ Λούβρου (ΡοΙί,ϊβΓ
Γι6Ο. Μαποβ σ. 154 είκ. 96) και ή τρίτη εις τό βρεττανικόν
μουσεϊον άπό την Γέλαν ΟαΙ. ναδβδ III XXV Γ&ΪΧ'Ι). εν.άν.
I. σ. 170.
17
1 Γενικώς Ιοί'ΠιίηαΒ βηΐβ ηαβιη θεωρείται τό 392 η
389 άπό τας Έχκλησιαζούσας τοΰ Αριστοφάνους (ΓΓιιΙιΙ
εν. άν. § 360,434, 600 Ραΐΐ'βαηΐίδ, ΥνΊιίΙβ ΛΙΙιοηίίΐη Γβ-
1ίγΙΙιοί σ. 4).
2 Ή χρονολογική κατάταξις τοϋ πινακίου κατά προσ-
έγγισιν τουλάχιστον είναι γνωοτή άπό τόν οκύφον, μέ τόν
^ποΐον ευρέθησαν μαζί είς τόν αΰτον τάφον.