DOI Artikel:
Baroucha, Eirēnē A.: Ellēnikos taphos tēs Parou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0146
134
Α Ε 1925 —1926
Τό ίδικόν μας βεβαίως δεν δύναται νά συνδεθή αμέσως προς αυτά, διότι πρό-
κειται περί διαφόρου τεχνικής και εκείνα ενθυμίζουν ζωγραφικήν επί μαρμάρου ή ανά-
γλυφα, εις τά όποια τό βάθος δεν ήτο λευκό ν.
"Εχει δμως τό Ίδικόν μας κοινόν προς τά Κυκλαδικά και Βοιωτικά την έλλει-
;ψιν βερνικιού και την διακόσμησιν επί της μιας πλευράς, κατά τρόπον άνεξάρτητον
από την άλλην σύγχρονον κεραμεικηΑ'.
Ώς προς την συμπλήρωσιν και την έρμηνείαν της παραστάσεως εΐναι αδύνατον
νά λεχθή τι μετ' άσφαλείας ή τουλάχιστον δέν εΐναι φρόνιμον νά ζητώμεν νά συμ-
πληρώσωμεν από αμφίβολα δεδομένα. Άμφίβολον είναι τό γένος της ιστάμενης μορφής
■ καί δυστυχώς τό άντικείμενον, τό όποιον κρατεί εις την άριστεράν χείρα- έλάχισται
δέ καί ασαφείς αί άνωθεν τοϋ ζώου γραμμαί.
Τό μόνον βέβαιον ση μείον της παραστάσεως είναι ό ήμίονος· επίσης βέβαιον
είναι, ότι εις την παράστασιν μεταξύ τής κεφαλής τοϋ ήμιόνου καί τής ιστάμενης μορ-
φής υπήρχε καί άλλο άντικείμενον έ'μψυχον ή άψυχον, τό όποιον διακόπτει σαφώς
τό περίγραμμα τοϋ δεξιού βραχίονος τής μορφής· ότι τό άντικείμενον αυτό δέν είναι
δένδρον ούτε ίσταμένη μορφή φαίνεται σαφώς, διότι εις τό μεταξύ των ποδών τοϋ
ζώου διάστημα τό λευκόν επίχρισμα διατηρούμενον μάλλον καλά δέν δεικνύει ουδέν
ί'/νος σχεδίου. Πρόκειται επομένως περί αντικειμένου, τό όποιον είναι σχεδιασμένον
από τά νώτα τοϋ ζφου καί άνω ή συνεχίζεται καί επί τοϋ σώματος αύτοϋ.
Έπί τών νώτ(ον τοϋ ήμιόνου επομένως πρέπει, νομίζω, νά ύπάρχη ή φορτίον
ή άλλη μορφή καθημένη, ή γραμμή δέ, ή όποία σαφώς διακρίνεται κάτωθεν τής γραμ-
μής τής δηλούσης τά ηνία, πιθανώτατα χρησιμεύει διά τήν στερέοοσιν σάγματος.
Παραστάσεις ήμιόνου μέ φορτίον έπί τών νώτων δέν υπάρχουν καθ' όσον γνω-
ρίζω έπί αγγείων είναι γνωστή μόνον ή παράστασις μιας όνου μέ φορτίον έπί τοϋ σάγ-
ματος άνευ άλλης άκολουθίας, ή όποία κοσμεί τό έσωτερικόν άττικής κύλικος ιδιω-
τικής συλλογής εις Νεάπολιν τών μέσων τοΰ πέμπτου αιώνος 1. "Οτι όμως ό ήμίονος
τοϋ πινακίου μας δέν φέρει άψυχον φορτίον, μας δεικνύουν νομίζω επαρκώς τά δια-
σωθέντα ελάχιστα ίχνη τοϋ σχεδίου.
Έάν επρόκειτο περί άπλοϋ φορτίου, θά έπρεπε τό επίμηκες άντικείμενον τό
προσομοιάζον μέ ράβδον, τό όποιον σχηματίζουν αί άνωθεν τής ουράς τοϋ ήμιόνου δύο
λο£αί γραμμαί, νά κρατήται άπό τήν ίσταμένην μορφή ν, ενώ τούτο φαίνεται σαφώς,
■ότι δέν συμβάλει" νά τό έκλάβοομεν δέ ώς οιανδήποτε συνέχειαν τοϋ υποτιθεμένου
φορτίου δέν είναι εϋλογον. Έκτος τούτου προφανώς τά ηνία δέν είναι στερεωμένα εις
τό σάγμα, όπως συμβαίνει εις τήν παράστασιν τής όνου, περί τής οποίας ελέχθη άνωτέρω,
■διότι ή γραμμή ή δηλοϋσα αύτά εξακολουθεί καί πέραν τοϋ σημείου, εις τό όποιον πρέ-
πει νά ευρίσκεται τό πέρας αύτοϋ· ούτε φαίνεται πιθανόν, ότι τά κρατεί ή ίσταμένη
. μορφή.
"Ωστε μέ τήν έπιφύ?^αξιν, τήν οποίαν επιβάλλει ή άτελής διάσωσις τοΰ σχε-
δίου, θά έπρεπεν ίσως νά παραδεχθώμεν, ^ότι έπί τοϋ ήμιόνου κάθεται -άλλη μορφή,
κρατούσα τά ήνία καί τό άνωθεν τής ούράς επίμηκες άντικείμενον.
Ή περαιτέρω προσπάθεια προς έρμηνείαν τής παραστάσεως είναι βεβαίως έντε-
1 ΗαΠ\νϊ§ ΟΓΪβοΙι. ΜβίδΙβΓδοΙι. Ταί. Ι,ΧΙΙΙ σελ. 504 κ. έ. ■'. '*
Α Ε 1925 —1926
Τό ίδικόν μας βεβαίως δεν δύναται νά συνδεθή αμέσως προς αυτά, διότι πρό-
κειται περί διαφόρου τεχνικής και εκείνα ενθυμίζουν ζωγραφικήν επί μαρμάρου ή ανά-
γλυφα, εις τά όποια τό βάθος δεν ήτο λευκό ν.
"Εχει δμως τό Ίδικόν μας κοινόν προς τά Κυκλαδικά και Βοιωτικά την έλλει-
;ψιν βερνικιού και την διακόσμησιν επί της μιας πλευράς, κατά τρόπον άνεξάρτητον
από την άλλην σύγχρονον κεραμεικηΑ'.
Ώς προς την συμπλήρωσιν και την έρμηνείαν της παραστάσεως εΐναι αδύνατον
νά λεχθή τι μετ' άσφαλείας ή τουλάχιστον δέν εΐναι φρόνιμον νά ζητώμεν νά συμ-
πληρώσωμεν από αμφίβολα δεδομένα. Άμφίβολον είναι τό γένος της ιστάμενης μορφής
■ καί δυστυχώς τό άντικείμενον, τό όποιον κρατεί εις την άριστεράν χείρα- έλάχισται
δέ καί ασαφείς αί άνωθεν τοϋ ζώου γραμμαί.
Τό μόνον βέβαιον ση μείον της παραστάσεως είναι ό ήμίονος· επίσης βέβαιον
είναι, ότι εις την παράστασιν μεταξύ τής κεφαλής τοϋ ήμιόνου καί τής ιστάμενης μορ-
φής υπήρχε καί άλλο άντικείμενον έ'μψυχον ή άψυχον, τό όποιον διακόπτει σαφώς
τό περίγραμμα τοϋ δεξιού βραχίονος τής μορφής· ότι τό άντικείμενον αυτό δέν είναι
δένδρον ούτε ίσταμένη μορφή φαίνεται σαφώς, διότι εις τό μεταξύ των ποδών τοϋ
ζώου διάστημα τό λευκόν επίχρισμα διατηρούμενον μάλλον καλά δέν δεικνύει ουδέν
ί'/νος σχεδίου. Πρόκειται επομένως περί αντικειμένου, τό όποιον είναι σχεδιασμένον
από τά νώτα τοϋ ζφου καί άνω ή συνεχίζεται καί επί τοϋ σώματος αύτοϋ.
Έπί τών νώτ(ον τοϋ ήμιόνου επομένως πρέπει, νομίζω, νά ύπάρχη ή φορτίον
ή άλλη μορφή καθημένη, ή γραμμή δέ, ή όποία σαφώς διακρίνεται κάτωθεν τής γραμ-
μής τής δηλούσης τά ηνία, πιθανώτατα χρησιμεύει διά τήν στερέοοσιν σάγματος.
Παραστάσεις ήμιόνου μέ φορτίον έπί τών νώτων δέν υπάρχουν καθ' όσον γνω-
ρίζω έπί αγγείων είναι γνωστή μόνον ή παράστασις μιας όνου μέ φορτίον έπί τοϋ σάγ-
ματος άνευ άλλης άκολουθίας, ή όποία κοσμεί τό έσωτερικόν άττικής κύλικος ιδιω-
τικής συλλογής εις Νεάπολιν τών μέσων τοΰ πέμπτου αιώνος 1. "Οτι όμως ό ήμίονος
τοϋ πινακίου μας δέν φέρει άψυχον φορτίον, μας δεικνύουν νομίζω επαρκώς τά δια-
σωθέντα ελάχιστα ίχνη τοϋ σχεδίου.
Έάν επρόκειτο περί άπλοϋ φορτίου, θά έπρεπε τό επίμηκες άντικείμενον τό
προσομοιάζον μέ ράβδον, τό όποιον σχηματίζουν αί άνωθεν τής ουράς τοϋ ήμιόνου δύο
λο£αί γραμμαί, νά κρατήται άπό τήν ίσταμένην μορφή ν, ενώ τούτο φαίνεται σαφώς,
■ότι δέν συμβάλει" νά τό έκλάβοομεν δέ ώς οιανδήποτε συνέχειαν τοϋ υποτιθεμένου
φορτίου δέν είναι εϋλογον. Έκτος τούτου προφανώς τά ηνία δέν είναι στερεωμένα εις
τό σάγμα, όπως συμβαίνει εις τήν παράστασιν τής όνου, περί τής οποίας ελέχθη άνωτέρω,
■διότι ή γραμμή ή δηλοϋσα αύτά εξακολουθεί καί πέραν τοϋ σημείου, εις τό όποιον πρέ-
πει νά ευρίσκεται τό πέρας αύτοϋ· ούτε φαίνεται πιθανόν, ότι τά κρατεί ή ίσταμένη
. μορφή.
"Ωστε μέ τήν έπιφύ?^αξιν, τήν οποίαν επιβάλλει ή άτελής διάσωσις τοΰ σχε-
δίου, θά έπρεπεν ίσως νά παραδεχθώμεν, ^ότι έπί τοϋ ήμιόνου κάθεται -άλλη μορφή,
κρατούσα τά ήνία καί τό άνωθεν τής ούράς επίμηκες άντικείμενον.
Ή περαιτέρω προσπάθεια προς έρμηνείαν τής παραστάσεως είναι βεβαίως έντε-
1 ΗαΠ\νϊ§ ΟΓΪβοΙι. ΜβίδΙβΓδοΙι. Ταί. Ι,ΧΙΙΙ σελ. 504 κ. έ. ■'. '*