DOI Artikel:
Deffner, Michael: Ē archaia ochyrōsis tēs poleōs skyrou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14370#0171
ΑΕ 1925—1926 Μιχαήλ Δέφνερ: Ή αρχαία όχύρωαις τής πόλεις Σκύρου
159
δύο ογκόλιθοι και άνωθεν αυτών είνε ισοπεδωμένος δ βράχος δια μερικούς άλλους.
Δυστυχώς ή φωτογραφία δεν ελήφθη έκ θέσεως καταλλήλου και δια τούτο έ'χει
δύο ελαττώματα : οί δύο λίθοι φαί-
νονται ώς εις, ή δέ άνωθεν αυτών
ίσοπέδωσις τοΰ βράχου δεν φαίνεται
καθόλου. Προς τούτοις δε ελήφθη ή
φωτογραφία, πρίν άπό λίθων, χο^μά-
των και χόρτων καθαρίσω τό άνωφε-
ρές διάστημα από τών δύο ογκολί-
θων προς τον δρθιον έργάτην και
ακόμη ύψηλότερον.
Περι τών δύο ογκολίθων ομιλεί
' και ό καθηγητής Φρέδριχ έν τή με-
λέτη του (σελ. 264, στίχ. Η από κά-'
τω), αναφέρει όμως καΐ έν τη με-
λέτη και έν τω σχεδίω της όχυρώ-
σεως, δτι οί δύο ούτοι λίθοι άπέχου-
σιν από τοΰ παρά τον "Αγιον Νικό-
λαον τείχους μέτρα 35, ενώ εγώ
έμέτρησα μ. 8,30 + 42 + 22 = μ.
72,30.
"Οταν από τών δύο τούτων
ογκολίθων, τών τελευταίων σωζο-
μένων έκ της ανατολικής οχύρω-
σε ως, άνερριχήθην ακόμη τον άνή-
φορον, δπως ΐδω, μέχρι ποίου ση- 25: 01 τελίυταΤΰι ίκ τ* οχνρώοεως ομόμ^ 6^όίώοι.
μείου είχεν ανέλθει τό τείχος και ποϋ τέλος ήρείδετο επί τοΰ καθέτου βράχου, εύρέθην
προ αινίγματος. Είδα πλέον επάνω μερικάς έκ τοΰ άποκρήμνου βράχου κεκομμένας ύψηλάς
βαθμίδας, αλλα δηλαδή άναλήμματα τοΰ τείχους, τα όποια ούτε προς τά κάτω ούτε
προς τά άνω έφαίνοντο έχοντα συνέχειαν. Έκεΐ ήπατήθη ό Φρέδριχ (σελ. 264): «Προς.
νότον της μέσης ανατολικής πλευράς τοΰ Κάστρου τό τείχος ήρείδετο
προς τον άπόκρημνον βράχον. Τήν θέσιν δεν ήδυνήθην νά καθορίσω, άλλα
τό τελευταΐον άνάλημμα, τό όποιον είδα, είνε πλησίον τοΰ καθέτου βρά-
χου, τ.έ. τοΰ ανωτάτου άκρου τής όχυρώσεως. 'Ολίγον κατωτέρω σώζεται
τό πρώτον εις τό σχέδιον σημειωθέν λεί'ψανον (2 ογκόλιθοι εις τήν
θέσιν των και άναλήμματα δι' άλλους, έν όλω μήκους 6 μέτρων».
Ό κ. Φρέδριχ έσταμάτησεν λοιπόν ολίγον άνωθεν τοΰ σημείου, τό όποιον παρι-
στάνει ή 25γι είκών.
Άντι πάσης θυσίας ήθελα νά εξακριβώσω, που τέλος πάντων εινε τό πραγματικόν
άκρον τής όχυρώσεως. "Εφερα πάλιν τον έργάτην και τον διέταξα, από τών δύο ογκο-
λίθων τον άνήφορον νά καθαρίση τον βράχον από θάμνων, χόρτων, καταπεσόντων λίθων
και χωμάτων, και κατόπιν όλην τήν έ'κτασιν νά σάρωση από τών άνω προς τά κάτω.
159
δύο ογκόλιθοι και άνωθεν αυτών είνε ισοπεδωμένος δ βράχος δια μερικούς άλλους.
Δυστυχώς ή φωτογραφία δεν ελήφθη έκ θέσεως καταλλήλου και δια τούτο έ'χει
δύο ελαττώματα : οί δύο λίθοι φαί-
νονται ώς εις, ή δέ άνωθεν αυτών
ίσοπέδωσις τοΰ βράχου δεν φαίνεται
καθόλου. Προς τούτοις δε ελήφθη ή
φωτογραφία, πρίν άπό λίθων, χο^μά-
των και χόρτων καθαρίσω τό άνωφε-
ρές διάστημα από τών δύο ογκολί-
θων προς τον δρθιον έργάτην και
ακόμη ύψηλότερον.
Περι τών δύο ογκολίθων ομιλεί
' και ό καθηγητής Φρέδριχ έν τή με-
λέτη του (σελ. 264, στίχ. Η από κά-'
τω), αναφέρει όμως καΐ έν τη με-
λέτη και έν τω σχεδίω της όχυρώ-
σεως, δτι οί δύο ούτοι λίθοι άπέχου-
σιν από τοΰ παρά τον "Αγιον Νικό-
λαον τείχους μέτρα 35, ενώ εγώ
έμέτρησα μ. 8,30 + 42 + 22 = μ.
72,30.
"Οταν από τών δύο τούτων
ογκολίθων, τών τελευταίων σωζο-
μένων έκ της ανατολικής οχύρω-
σε ως, άνερριχήθην ακόμη τον άνή-
φορον, δπως ΐδω, μέχρι ποίου ση- 25: 01 τελίυταΤΰι ίκ τ* οχνρώοεως ομόμ^ 6^όίώοι.
μείου είχεν ανέλθει τό τείχος και ποϋ τέλος ήρείδετο επί τοΰ καθέτου βράχου, εύρέθην
προ αινίγματος. Είδα πλέον επάνω μερικάς έκ τοΰ άποκρήμνου βράχου κεκομμένας ύψηλάς
βαθμίδας, αλλα δηλαδή άναλήμματα τοΰ τείχους, τα όποια ούτε προς τά κάτω ούτε
προς τά άνω έφαίνοντο έχοντα συνέχειαν. Έκεΐ ήπατήθη ό Φρέδριχ (σελ. 264): «Προς.
νότον της μέσης ανατολικής πλευράς τοΰ Κάστρου τό τείχος ήρείδετο
προς τον άπόκρημνον βράχον. Τήν θέσιν δεν ήδυνήθην νά καθορίσω, άλλα
τό τελευταΐον άνάλημμα, τό όποιον είδα, είνε πλησίον τοΰ καθέτου βρά-
χου, τ.έ. τοΰ ανωτάτου άκρου τής όχυρώσεως. 'Ολίγον κατωτέρω σώζεται
τό πρώτον εις τό σχέδιον σημειωθέν λεί'ψανον (2 ογκόλιθοι εις τήν
θέσιν των και άναλήμματα δι' άλλους, έν όλω μήκους 6 μέτρων».
Ό κ. Φρέδριχ έσταμάτησεν λοιπόν ολίγον άνωθεν τοΰ σημείου, τό όποιον παρι-
στάνει ή 25γι είκών.
Άντι πάσης θυσίας ήθελα νά εξακριβώσω, που τέλος πάντων εινε τό πραγματικόν
άκρον τής όχυρώσεως. "Εφερα πάλιν τον έργάτην και τον διέταξα, από τών δύο ογκο-
λίθων τον άνήφορον νά καθαρίση τον βράχον από θάμνων, χόρτων, καταπεσόντων λίθων
και χωμάτων, και κατόπιν όλην τήν έ'κτασιν νά σάρωση από τών άνω προς τά κάτω.