DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.20305#0285
Chronik, 3.
273
3. (Reg. 742.)
Preceptum euindicatorium Magni Karoli.1)
Carolus gratia dei rex Francorum, uir illustris.a) Veniens ad nos Haristellio
palatio uir uenerabilis Gundelandus abba, de monasterio Lauresham, ubi sauctus Naza-
rius martyrb) corpore requiescit, nobis innotuit, eo quod homo | aliquis nomine
Heiraericus de ipso monasterio calumnias generare uolaisset, dum dieeret, quod suus
pater Cancor eum de ipso monasterio uestitum dimisisset. Et ipse Gundelandus
presens astabat, et causam in omnibus .denegabat, dum dieeret, quod auia ipsius
Heimerici, nomine Williswinda, uel genitor suus Cancor, germano suo d(om)no Rud-
gango archiepiscopo tradidisset uel confirinasset. Et taiem cartam nobis exinde pro-
tulit ad relegendum. Tanc ipse Heimericus ante nos taliter fait professus, quod de
hac causa, uel de ipso monasterio superius nominato, in antea numquatn tempore
debeat calumniam generare, sed per festucam ante nos exinde dixit exitum. Tunc nos
una cum fidelibus nostris, idest Hagino, Rothlando, Wichingo, Frodegario, comitibus,
nec non et uassis nostris, Theoderico, Berthaldo, Albwino, Frodberto, Gunthmaro,
taliter nisi faimus iudicauisse, ut de hac causa omni tempore ipse abbas habeat ^vin-
dicatum atque QÜtigatuin, et sit Ulis in postmodum ex hac re sublata0) causatio.
Kap. 4. Si quis in hac priuilegiorum transcriptione barbarismos siue solecismos
legens reprehenderit, non nobis imputet, sed recurrens ad originalia, multo plura in eis
uerborum dumtaxat vicia, non sensuum reperiet, que nos omuia corrigere pro ipsa anti-
quitatis reuerentia nec uolumus, nec debemus. Quod utrum ex notariorum imperitia
prouenerit, aut scribendarum legum talis tunc calamus et usus exstiterit, aut certe
Francorum lingue que^ tum maxime uiguitd), huiusmodi fuerit ydioma, non satis
constat. Adtestantur his Salicorum, Ribuariorumque leges1), que ita ex latino teutoni-
coque et quibusdam insolitis permixte sunt, et dictionibus intercisis siue intricatis,
casibusque amfractuosis uel preposteratis descripte, ut uix ab studiosis earum legi
dinoscique ualeant. Sed nos utinam qui politiores loquendi amamus munditias, tarn
ornatui studeremus morum quam uerborum, et ut ait Macrobius, uiueremus preteritis
moribus, et presentibus uerbis loqueremur. Nunc ad propositum reuertamur.
Guudelandus igitur abb. in iuris sui quieta possessione tum dictante iustitia,
tum regia auetoritate confirmatus, laureshamense monasterium cum omnibus illuc
pertinentibus in manus et mundeburdem gloriosi regis Karoli tradidit, quatinus priulegiis
insigniretur regalibus. Cui benignissimus rex priuilegia libertatis et emunitatis con-
tulit, liberamque abbatis electionem fratribus eiusdem monasterii in perpetuum pre-
stitit. Quorum tenor talis est.
a) Inluster hatte das Orig. — *>) in getilgt.
c) Die Vorlage hatte wohl sopita; vgl. auch subita, Dipl. Kar. I, nr. 148.
d) Vor uig. ist f getilgt; erstes i verb. ans e.
3] *) Drucke: Nach Freher, Script. Eer. Germ. I, 59: Helwicb, Antiq. 20, auch bei Joannis, Script.
Hist. Mog. Sylloge 12 = Tomer, Cod. Dipl. Pal. 5. — M. Gr., Dipl. Kar. I, nr. 65. Regeste: Sickel, Acta
Kar. II, 18, nr. 10. Mühlbacher, Reg.2 nr. 144. Erwähnt im Totenbuch zum 5. 1X.; Heimrichs Todestag.
2) Die Urkunde fällt nach Karlmanns Tod, aber vor die Verleihung der Immunität in nr. 5,
also ins Jahr 772, wo Karl zu Ostern (29. III.) in Heristal war; Sickel, Acta II, 229.
K 4] *) Beide in der Klosterbibliothek; G. Becker, Catalogi Bibliotecarum Antiqui S. 113, nr. 496.
2) Hic bona posteris suis querens in manus gloriosi regis Karli tradidit hunc locum sibi a fratre
commendatum et rursus ab eo reeepit Privilegium sublimatum istudque templum quod a fundamentis
erexit consecrare fecit. Zum Todestag Gundelands.
Codex Laureshamensis. 35
273
3. (Reg. 742.)
Preceptum euindicatorium Magni Karoli.1)
Carolus gratia dei rex Francorum, uir illustris.a) Veniens ad nos Haristellio
palatio uir uenerabilis Gundelandus abba, de monasterio Lauresham, ubi sauctus Naza-
rius martyrb) corpore requiescit, nobis innotuit, eo quod homo | aliquis nomine
Heiraericus de ipso monasterio calumnias generare uolaisset, dum dieeret, quod suus
pater Cancor eum de ipso monasterio uestitum dimisisset. Et ipse Gundelandus
presens astabat, et causam in omnibus .denegabat, dum dieeret, quod auia ipsius
Heimerici, nomine Williswinda, uel genitor suus Cancor, germano suo d(om)no Rud-
gango archiepiscopo tradidisset uel confirinasset. Et taiem cartam nobis exinde pro-
tulit ad relegendum. Tanc ipse Heimericus ante nos taliter fait professus, quod de
hac causa, uel de ipso monasterio superius nominato, in antea numquatn tempore
debeat calumniam generare, sed per festucam ante nos exinde dixit exitum. Tunc nos
una cum fidelibus nostris, idest Hagino, Rothlando, Wichingo, Frodegario, comitibus,
nec non et uassis nostris, Theoderico, Berthaldo, Albwino, Frodberto, Gunthmaro,
taliter nisi faimus iudicauisse, ut de hac causa omni tempore ipse abbas habeat ^vin-
dicatum atque QÜtigatuin, et sit Ulis in postmodum ex hac re sublata0) causatio.
Kap. 4. Si quis in hac priuilegiorum transcriptione barbarismos siue solecismos
legens reprehenderit, non nobis imputet, sed recurrens ad originalia, multo plura in eis
uerborum dumtaxat vicia, non sensuum reperiet, que nos omuia corrigere pro ipsa anti-
quitatis reuerentia nec uolumus, nec debemus. Quod utrum ex notariorum imperitia
prouenerit, aut scribendarum legum talis tunc calamus et usus exstiterit, aut certe
Francorum lingue que^ tum maxime uiguitd), huiusmodi fuerit ydioma, non satis
constat. Adtestantur his Salicorum, Ribuariorumque leges1), que ita ex latino teutoni-
coque et quibusdam insolitis permixte sunt, et dictionibus intercisis siue intricatis,
casibusque amfractuosis uel preposteratis descripte, ut uix ab studiosis earum legi
dinoscique ualeant. Sed nos utinam qui politiores loquendi amamus munditias, tarn
ornatui studeremus morum quam uerborum, et ut ait Macrobius, uiueremus preteritis
moribus, et presentibus uerbis loqueremur. Nunc ad propositum reuertamur.
Guudelandus igitur abb. in iuris sui quieta possessione tum dictante iustitia,
tum regia auetoritate confirmatus, laureshamense monasterium cum omnibus illuc
pertinentibus in manus et mundeburdem gloriosi regis Karoli tradidit, quatinus priulegiis
insigniretur regalibus. Cui benignissimus rex priuilegia libertatis et emunitatis con-
tulit, liberamque abbatis electionem fratribus eiusdem monasterii in perpetuum pre-
stitit. Quorum tenor talis est.
a) Inluster hatte das Orig. — *>) in getilgt.
c) Die Vorlage hatte wohl sopita; vgl. auch subita, Dipl. Kar. I, nr. 148.
d) Vor uig. ist f getilgt; erstes i verb. ans e.
3] *) Drucke: Nach Freher, Script. Eer. Germ. I, 59: Helwicb, Antiq. 20, auch bei Joannis, Script.
Hist. Mog. Sylloge 12 = Tomer, Cod. Dipl. Pal. 5. — M. Gr., Dipl. Kar. I, nr. 65. Regeste: Sickel, Acta
Kar. II, 18, nr. 10. Mühlbacher, Reg.2 nr. 144. Erwähnt im Totenbuch zum 5. 1X.; Heimrichs Todestag.
2) Die Urkunde fällt nach Karlmanns Tod, aber vor die Verleihung der Immunität in nr. 5,
also ins Jahr 772, wo Karl zu Ostern (29. III.) in Heristal war; Sickel, Acta II, 229.
K 4] *) Beide in der Klosterbibliothek; G. Becker, Catalogi Bibliotecarum Antiqui S. 113, nr. 496.
2) Hic bona posteris suis querens in manus gloriosi regis Karli tradidit hunc locum sibi a fratre
commendatum et rursus ab eo reeepit Privilegium sublimatum istudque templum quod a fundamentis
erexit consecrare fecit. Zum Todestag Gundelands.
Codex Laureshamensis. 35