Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
Chronik, 134.

403

Winitherus siquidem sine electione siue intrusione, ipsi succedens, Sigehardi
uidelicet comitis3) frater, et opinati illius Adalberti mogontine sedis archiepiscopi
patruus, nobilitatis sue fastu insolenter abuti cepit, et inicio dolorum, uillam immo
regalis munificentie curiam, Brümat, medullam scilicet laureshamensis ecclesie, et terram
agri pleni quem benedixit deus, predicto fratri suo inbeneficiauit. Et quoniam auaritia
neque copia neque inopia minuitur, nialo inbutus principio, ad maiora animum intendit,
et wormaeiensem episcopatum symoniaco ambitu, et maxi in o laureshamensis ecclesie
detrimento inuasit. Quem uidelicet episcopatum non propter bonum opus desiderans, ut
quod uirtute non poterat, uel quomodocumque assequeretur, omnem eiusdem monasterii
ecclesiasticum thesaurum, etiam ab Humberto relictum, corrasit, exhausit, euiscerauit,
nec bis contentus, Gingen, Rumphenheim, Langenei, Liuthereshusen inbeneficians, palatinos
sibi canes conciliauit. Preterea ut fratrum disturbaret concordiam noue cuiusdam
secte nescio quas insolentias4) subinducere conatus est, sed cunetis unanimiter obniten-
tibus, proposito frustratus est. Exactis igitur in episcopatu tribus annis, tarn episco-
pio quam abbatie nitro renunciauit, et de cetero priuatum uiuere pollicitus, sub umbra
conuersionis Hirsaugiense monasterium expetiuit. Unde non multo post ab amicis
reuocatus, ut uir duplex animo,a) inconstans in omnibus uiis suis, retl'O respiciens, uersus
est in statuam salis. Nam Gingen quod imperial] auetoritate fratrum industria recuperauerat,
denuo in beneficium exposuit, et Slirburc5) proprietatis prescriptione, iniuste ab ecclesia
alienari sustinuit. Rursumque abdicata sponte utraque dignitate, Hirsaugiam reuersus,
rebus humanis excessit, miserabili sane exitu, qui tanta rapuit, et nichil exsoluit, nec
cum Zacheo quadruplum sed nec simplum restituit, res pauperum distribuens non
pauperibus. Tenuit episcopatum annis tribus, abbatiam annis XL6)

< De abbate Anshelmo, et de incendio ecclesie atque de eius instauratione. >

Kap. 134b. Quo recedente ut diximus Hirsaugiamb), Anshelmus concordi fratrum
electione subrogaturx), uir consilii, et magne circumspectionis. Qui induens pro thorace
iustitiatn, et aeeipiens pro galea iudicium eertum, primum obpreSSOreS QCClesie, Uidelicet Ber-
tbolfum aduocatum2), eiusque exaetores, ac ceteras huiusmodi pestes, qui iam deuora-

a) Die Hs. setzt nur ein Satzzeichen hinter uiis suis. b) Lücke für das zu rubrizierende Datum.

■') Graf von Saarbrücken, Jahrbb. Heinrichs IV., Bd. IV, 42. Möglich wäre ein Schreibfehler
für Siegbert, ein Name, der ständig im Hause Saarbrücken wiederkehrt, vgl. Köllner, Gesch. d. Grafsch.
Saarbrücken (1841), 36. Sighart hieß der Abt des Chronisten, in dem dieser das Ebenbild Winthers sieht.

4) Die Hirsauer Gewohnheiten, s. K 143a prima persecutio sub Winitbero . . per Hirsaugienses.

■') Schlierbach ö. Dieburg (Wagner, Wüstungen in Starkenburg 107), oder b. Heidelberg, oder sw.
Göppingen geben keinen Anhalt. Billungus, der im Cod. Schönaug. (Guden, Sylloge I, 10 u. 13 von 1150/2)
de Slierbah heißt, wird in unserer Chronik nr. 153, 158 de Lindenvels genannt. Offenbar ist also Linden-
fels (so zuerst Bertolfus comes de L., Guden 565 von 1123), die über Schlierbach gelegene Burg, gemeint,

c) Winther wurde 1085 in Worms Nachfolger des kaiserlichen Gegenbischofs Thietmar, Ann.
Hild. Die Conversio des «Wormatiensis pseudoepiscopus» in Hirsau in Bernolds Chronik zu 1088
(SS. V, 447). Dazu stimmen die elf Abtsjahre (1077—1088) in Chronik und Katalog. Der Cod. Hirsaug.
nennt keinen W. unter den an andere Orte übergegangenen Äbten, und auch der frater noster W.,
der die dem Abt Volmar (1120—1156) zugeschriebenen Schenkungen aus der Pfalz macht, dürfte ein
anderer sein. Einzige urkundliche Erwähnung Winthers im Cod. Laur. nr. 119, 141, 661.
Aus seiner Zeit vielleicht auch nr. 213. ,
K1341)!1) Sein Regierungsantritt fällt nach der Datierung nr. 141 ins Jahr 1088, vor Okt. 27. Aus
Anshelms Zeit auch Urk. nr. 1871.

2) Graf Berthold d. Ältere, Verwandter Eginos v. Vaihingen (K 142a), wahrscheinlich aus dem
Hause Calw, Sohn Vogt Burkards (K 128) u. Graf v. Hohenberg nach Archiv . . . f. d. Großh. Hessen VIII,
272; vgl. aber Stalin, Wirt. Gesch. I, 567; II, 367. Berthold d. J. ist wahrscheinlich sein Sohn, K 142c.
Nach Wenck, Hess. Landesgesch. I, 209 ein Henneberger, Stifter des Klosters Gottesau.

51*
 
Annotationen