Sztuka Ameryki Łacińskiej (8.2018)

RiTUALIZAR LA MUERTE

47

Streszczenie
Rytualizacja śmierci. Tożsamości Ameryki Łacińskiej w konceptualnych
praktykach Alfredo Portillosa
Jak na nowo zinterpretować latynoamerykańskie dyskursy tożsamościowe, któ-
re naznaczyły artystyczne i polityczne praktyki lat 70.? Jak ocenić na nowo
ich osiągnięcia i zreinterpretować w neoliberalnym i zglobalizowanym świecie
lat 90., opierając się na wybranych propozycjach estetycznych argentyńskiego
artysty Alfredo Portillosa? W jaki sposób emancypacyjne moce takich praktyk
reaktywują się i funkcjonują we współczesnym kontekście? Propozycja refleksji
teoretycznej dotyczącej działalności artystycznej Alfredo Portillosa ma na celu
reinterpretację procesów obiegu, waloryzacji i lektury niektórych prac pominię-
tych w czasie tworzenia relacji historiograficznej na temat „Grupo de los Trece”,
a następnie CAyC (Buenos Aires). Proponowane przemyślenia odnoszą się do
różnych zakresów estetyki regionalnej w poszukiwaniu tożsamości w Ameryce
Łacińskiej i ich związków z różnymi kontekstami politycznymi.
Po raz pierwszy tożsamość narracyjna została przyjęta przez artystę w 1973
roku, kiedy podczas czwartej edycji „Salón Premio Paolini” zaprezentował
dzieło ukazujące akrylową pustelnię. Bardzo wymowny był tytuł pracy, który
pojawił się w katalogu „Urna pogrzebowa poległych na wyzwolenie Ameryki
Łacińskiej” {Urna funeraria de los caídos por la Liberación Latinoamericana).
Ta pierwsza propozycja semantyczno-pojęciowa, w której zawiera się osobli-
wość materii charakterystycznej dla religijności ludowej, stała się elementem
obecnym we wszystkich rytuałach prezentowanych przez Alfredo Portillosa
(także w ostatnim).

tłum. Ewa Kubiak